Του Τάσου Παππά
Σε έντονο προβληματισμό έχουν μπει τα στελέχη της κυβέρνησης και το πρωθυπουργικό επιτελείο. Η ανεπάρκειά τους στη διαχείριση των κρίσεων είναι εκκωφαντική και σιγά-σιγά αρχίζουν να το αντιλαμβάνονται ακόμη και οι φανατικοί οπαδοί τους. Αυτοί δεν πρόκειται να λακίσουν, δεν πρόκειται όμως και να αγωνιστούν με θέρμη για να πείσουν τους επαμφοτερίζοντες και τους αναποφάσιστους. Κι αν το επιχειρήσουν από παραταξιακή υποχρέωση θα συγκρουστούν με την πραγματικότητα που είναι πεισματάρα. Το αρνητικό για τους ιδιοκτήτες της χώρας είναι ότι αρχίζουν να το συνειδητοποιούν και αυτοί που τους ψήφισαν το 2019 για πρώτη φορά, πιστεύοντας ότι η σημερινή Νέα Δημοκρατία δεν έχει σχέση με τη Νέα Δημοκρατία του παρελθόντος.
Εδωσαν βάση στις εξαγγελίες της ότι έχει αλλάξει, στις υποσχέσεις της ότι θα δημιουργήσει επιτελικό κράτος, στις δεσμεύσεις της ότι θα προστατεύσει τους αδύναμους και τα μεσαία στρώματα, εμπιστεύθηκαν τον πρωθιερέα της που υποδυόταν τον τολμηρό μεταρρυθμιστή και αποφάσισαν να τιμωρήσουν τους προηγούμενους ελπίζοντας σε καλύτερες μέρες. Εδωσαν μεγάλη περίοδο χάριτος, έκλεισαν τα μάτια στις κραυγαλέες αστοχίες, βούλωσαν τα αυτιά τους για να μην ακούνε την κριτική της αντιπολίτευσης, των συνδικάτων και των αποσυνάγωγων, δεν ενοχλήθηκαν από τους χυδαίους οπορτουνισμούς υπουργών, ήταν πολύ επιεικείς με τα χοντρά λάθη και την παλιμβουλία του πρωθυπουργού, συνέχισαν να πριμοδοτούν και αυτόν και το κόμμα του στις δημοσκοπήσεις. Ομως όλα έχουν όρια.
Οι τάξεις των κοψοχέρηδων και των αναποφάσιστων πυκνώνουν. Το λένε τα γκάλοπ, ακόμη και αυτά που είναι ευάλωτα στην υποψία ότι πειράχτηκαν. Ρωγμές εμφανίζονται και στο αντισύριζα μέτωπο. Οι πρώην όλων των κομμάτων που έφτυσαν το παρελθόν τους για να εξασφαλίσουν το μέλλον τους, που έδωσαν διαπιστευτήρια υποταγής στα νέα αφεντικά τους, που είχαν αναλάβει με το αζημίωτο να καλλωπίζουν τη Δεξιά και να συκοφαντούν τους πολιτικούς αντιπάλους της, που υπηρέτησαν με πάθος ιεροκήρυκα τη θεωρία ότι ο νέος επικίνδυνος εσωτερικός εχθρός είναι ο ακροαριστερός λαϊκισμός και πρέπει να παταχθεί, σήμερα δυσκολεύονται να πείσουν. Ακόμη και τα φιλικά μέσα ενημέρωσης δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για ορισμένες επιλογές της κυβέρνησης των αρίστων. Ο χρόνος δουλεύει εις βάρος της κυβέρνησης. Οπότε;
Εκλογές τώρα πριν ξεφύγει η κατάσταση; Θα ακυρωθεί έτσι στην πράξη η απλή αναλογική και στις δεύτερες εκλογές με το δικό μας εκλογικό σύστημα θα πάμε για αυτοδυναμία. Ναι, αλλά δεν είναι εύκολο να πιάσεις το 38% που θα σου δώσει αυτοδυναμία. Μήπως κυβέρνηση συνεργασίας; Ούτε λόγος. Με τον ΣΥΡΙΖΑ μάς χωρίζει άβυσσος. Το ΚΙΝ.ΑΛΛ. δεν δείχνει πρόθυμο να επαναλάβει το λάθος που έκανε πριν από μερικά χρόνια. Η Ελληνική Λύση δεν μας ταιριάζει. Κυβέρνηση συνεργασίας με τεχνοκράτη πρωθυπουργό δεν είμαστε διατεθειμένοι να δεχτούμε γιατί μόνον ο Μητσοτάκης κάνει γι’ αυτή τη θέση. Μήπως να αλλάξουμε ξανά το εκλογικό σύστημα; Δεν είναι κακή ιδέα. Προς τα πού να πάμε όμως; Διάθεση αν έχεις, θα βρεθούν λύσεις. Στο μακρινό παρελθόν δεν διστάσαμε να επινοήσουμε εκλογικά συστήματα και να κατασκευάσουμε αποτελέσματα για να μη χάσουμε την πρωτοκαθεδρία.
Εφαρμόσαμε στις εκλογές του 1956 το… περίφημο τριφασικό. Μας έδωσε αυτοδυναμία αν και πήραμε μικρότερο ποσοστό από το δεύτερο κόμμα. Πώς λειτούργησε; Ηταν απλό. Στις περιφέρειες που δεν είχαμε μεγάλη δύναμη ίσχυσε η απλή αναλογική και στις περιφέρειες που ήμασταν δυνατοί ίσχυσε το πλειοψηφικό. Ηταν λιγάκι βρόμικο, αλλά αποδείχτηκε αποτελεσματικό. Σιγά που θα αφήναμε τους αντιπάλους μας να ξεμυτίσουν και να διεκδικήσουν την εξουσία. Επίσης υπάρχει και το μοντέλο των εκλογών του 1961. Τότε δικαίωμα ψήφου είχαν και οι πεθαμένοι και τα δέντρα υπό την προϋπόθεση ότι θα ψήφιζαν εμάς. Μας κατηγόρησαν και το Κέντρο και η Αριστερά ότι κάναμε εκλογές βίας και νοθείας, αλλά δεν περιμέναμε κάτι καλύτερο από τους κομμουνιστές και τους συνοδοιπόρους τους. Αυτοί ετοιμάζονταν νυχθημερόν για τον τρίτο γύρο, αλλά τους σταματήσαμε.
Ωστόσο, επειδή είμαστε το πιο φιλελεύθερο και το πιο δημοκρατικό κόμμα στην Ελλάδα, κι ας λένε ό,τι θέλουν οι εχθροί μας, δεν γίνεται να επιλέξουμε ούτε τη λύση του 1956 ούτε τη λύση του 1961. Θα είμαστε τυπικοί. Θα φτιάξουμε έναν εκλογικό νόμο που θα δίνει στο πρώτο κόμμα αυτοδυναμία με 36%. Πώς είπατε; Το 36% είναι μειοψηφία; Οντως είναι μειοψηφία. Αν μάλιστα υπολογίσεις και αυτούς που έχουν δικαίωμα ψήφου αλλά δεν θα πάνε στις κάλπες, είναι συντριπτική μειοψηφία, αλλά έτσι λειτουργεί η κοινοβουλευτική δημοκρατία όπως εμείς την αντιλαμβανόμαστε. Μειοψηφία στην κοινωνία, πλειοψηφία στη Βουλή. Επαναλαμβάνουμε για να το βάλετε καλά στο μυαλό σας: Είμαστε οι ιδιοκτήτες της χώρας και θα κάνουμε ό,τι πρέπει για να μην πέσει η Ελλάδα (μας) στα χέρια αυτών που επιχείρησαν να καταλύσουν τη φιλελεύθερη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Την πάθαμε το 2015 δύο φορές. Δεν θα επιτρέψουμε να τριτώσει το… κακό.
Ανάγωγα
Αδιευκρίνιστα ποσά; Αδιευκρίνιστες διαδρομές; Αδιευκρίνιστες εμπλοκές; Διευκρινισμένοι ρόλοι. Βεβήλωση της πραγματικότητας. Καμαρωτή συγκάλυψη.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ