Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Έχουν καταστραφεί πολιτικοί που θα μπορούσαν να διαπρέψουν στο δημόσιο βίο, αν δεν είχαν πίεση να ευθυγραμμιστούν με την γραμμή του επικεφαλής.
Πες μου ποιον πολιτικό αρχηγό έχεις να σου πω τι είδους πολιτικός είσαι.
Οι αρχηγοί διαμορφώνουν τις θέσεις των κομμάτων που λειτουργούν καταναγκαστικά στη δημόσια παρουσία των στελεχών τους..
Οφείλουν να συντονιστούν με τον αρχηγό, στις πολιτικές απόψεις, το ύφος και ενίοτε το ήθος.ADVERTISEMENT
Έτσι έχουν καταστραφεί πολιτικοί που θα μπορούσαν να διαπρέψουν στον δημόσιο βίο, αν δεν είχαν πίεση να ευθυγραμμιστούν με τη γραμμή του επικεφαλής.
Πρόσωπο προς μελέτη αυτής της ιδιοτυπίας του κομματικού συστήματος, είναι στο ΠΑΣΟΚ ο Μιχάλης Κατρίνης.
Συγκροτημένο πολιτικό στέλεχος, με κοινοβουλευτικές αρετές και καλή σκηνική παρουσία, ορίσθηκε από τον Ανδρουλάκη εκπρόσωπός του στη Βουλή – όχι όμως και επικεφαλής της Κοινοβουλευτικής Ομάδας.
Χωρίς να προέρχεται από τη «σέχτα της Θράκης» που διευθύνει το σημερινό ΠΑΣΟΚ, με όρους παρέας.
Σε πρόσφατη δημόσια τοποθέτησή του είπε τα εξής για το μετεκλογικό ΠΑΣΟΚ:
-«Επιδίωξή μας είναι να κυβερνηθεί η χώρα. Μπορεί να κυβερνηθεί χωρίς να είναι απαραίτητα πρωθυπουργοί ο κ. Μητσοτάκης και ο κ. Τσίπρας. Δεν αρχίζει και δεν τελειώνει η χώρα σε αυτούς, δεν είναι αυτό το ζητούμενο, αλλά η πολιτική σταθερότητα».
Η θέση και κυρίως η νοοτροπία που διαμορφώνουν αυτές οι τρεις προτάσεις, είναι πολιτικά αναιδής, συνταγματικά απαράδεκτη και κομματικά ανόητη.
Οι εκλογές θα γίνουν με κεντρικό ζητούμενο αν στην επόμενη τετραετία η χώρα θα κυβερνηθεί από τον Μητσοτάκη, ή από τον Τσίπρα.
Περίπτωση να την κυβερνήσει ο αρχιεπίσκοπος, ο πρόεδρος των περιπτεριούχων, ή ο Πάπας της Ρώμης δεν υπάρχει.
Οι θεωρίες ότι η πολιτική σταθερότητα, θα αναζητηθεί στην παράκαμψη του Τσίπρα, ή του Μητσοτάκη -που θα εκπροσωπούν πάνω από τα δυο τρίτα των ψηφοφόρων- είναι αντικοινοβουλευτικές.
Διαχρονικά η Ελλάδα έχει δυο μεγάλες παρατάξεις, με ιστορικές διαχωριστικές γραμμές ανάμεσά τους.
Σήμερα εκπροσωπούνται η Δεξιά από τη ΝΔ υπό τον Μητσοτάκη και η Δημοκρατική Παράταξη υπό τον Τσίπρα.
Εφόσον η απλή αναλογική αποτρέπει την κοινοβουλευτική αυτοδυναμία ενός κόμματος, τα μικρότερα κόμματα σε κάθε πλευρά, έχουν συμπληρωματικό ρόλο στη διακυβέρνηση.
Η λαϊκή ετυμηγορία, η πολιτική τάξη το Σύνταγμα, ο κανονισμός της Βουλής, η κοινή λογική και τα συμφραζόμενα της συγκυρίας, προδιαγράφουν τις μετεκλογικές εξελίξεις.
Ένας τους δυο επικεφαλής των μεγάλων κομμάτων θα συμπληρώσει τις ψήφους που του λείπουν -για να πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης του Κοινοβουλίου- με κάποιο από τα μικρότερα κόμματα, της παράταξής του.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ αυτό είναι το ΠΑΣΟΚ. Το φυσιολογικό είναι να σχηματίσουν κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον Τσίπρα.
Αν το ΠΑΣΟΚ κρίνει ότι πρέπει να αθροιστεί με τον Μητσοτάκη, οφείλει να το πει από τώρα και να κριθεί γι’ αυτό.
Το «κανένας από τους δυο» συνιστά «Ανδρουλακισμό».
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
