Toυ Γ. Λακόπουλου
To αποτέλεσμα των αρχαιρεσιών στη ΝΔ επιφανειακά δείχνει θρίαμβο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Πράγματι είναι , αν δει κανείς από που ξεκίνησε και ποιες δυνάμεις είχε απέναντί του.
Αυτό το αποτέλεσμα ακύρωσε το ιμπέριουμ του καραμανλισμού και τους ιδρυτικούς μύθους της ισχύος του.
Εδειξε ότι η ΝΔ δεν είναι «καραμανλικό κόμμα», όπως δεν ήταν και το ΠΑΣΟΚ «παπανδρεϊκό κόμμα» -κατά τις παραδοσιακές δημοσιογραφικές μπαρούφες. Η ΝΔ είναι κόμμα που προσπαθεί να βρει τον καλύτερο που έχει στη διάθεση της για να παραμείνει στο παιχνίδι της εξουσίας.
Η σύγκριση Μεϊμαράκη –Μητσοτάκη προεξοφλούσε το αποτέλεσμα,με βάση το προφίλ τους. Το θέμα ήταν η φημολογία ότι ο καραμανλισμός δεν θα επιτρέψει να πάρει τα ηνία κάποιος που δεν έχει τις ευλογίες τους. Αυτή η φημολογία κατέρρευσε. Ο κομματικός μηχανισμός με το όνομα σήμα –κατατεθέν, νικήθηκε από ένα μεσαίο, ως σήμερα, πολιτικό. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν ήταν ποτέ το μεγάλο όνομα στη ΝΔ.
Στον αντίποδα ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής έχασε μια παρτίδα , την οποία δεν έπαιξε. Το θέμα δεν είναι ότι ποντάρισε σε λάθος άλογο. Είναι ότι ποντάρισε, εγκαταλείποντας την ουδετερότητα του εγγυητή των εξελίξεων, που τον καθιστούσε ταυτόχρονα εφεδρεία για την Κεντροδεξιά.
Ελπίζοντας ότι θα οδηγηθούν τα πράγματα σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, κατά την κρίση του πιο συμφέρουσα για την ευρύτερη παράταξη, ακύρωσε το ρυθμιστικό ρόλο του στον κομματικό μηχανισμό. Που δεν ήταν ακριβώς ρυθμιστικός τελικά. Μένει να δούμε τις συνέπειες στην ευρύτερη συντηρητική παράταξη.
Αλλά το θέμα δεν είναι ο Καραμανλής. Όταν θα κατακαθίσει ο κουρνιαχτός της περιπετειώδους εκλογής προέδρου θα φανεί ότι ανεξαρτήτως ποιος νίκησε το σχεδόν ισόπαλο αποτέλεσμα είναι το χειρότερο δυνατό. Στον κομματικό μηχανισμό η κάλπη έβγαλε νικητή. Αλλά στην παράταξη δεν έβγαλε κυρίαρχο.Η ΝΔ κινδυνεύει με διάσπαση και σήμερα, όσο και χθες. Η ΝΔ του Μητσοτάκη εξακολουθεί να είναι ένα προβληματικό κόμμα, όσο και η ΝΔ του Μεϊμαράκη. Άρα, πλησιάζει προς το τέλος της.
Ότι ένας εσωκομματικός συνασπισμός -στον οποίο μετείχαν από μετριοπαθείς ευρωπαϊστές, μέχρι ακροδεξιοί και φιλοβασιλικοί- έφερε καλύτερο αποτέλεσμα από τον σύστημα των Καραμανλικών, δεν λύνει το πρόβλημα της ευρύτερης Δεξιάς.
Η ετερόκλητη συμμαχία -στη οποία μετείχαν από τον Γεωργιάδη και τον Βορίδη και τον Τζιτζικώστα- πήρε τον έλεγχο το κόμματος, αλλά δεν θα διαμορφώσει προοπτικές για την παράταξη, χωρίς ορισμένες προϋποθέσεις που σε ορισμένες περιπτώσεις είναι αντίθετες από τις προϋποθέσεις που έδωσαν τη νίκη της Κυριακής.
Η συμπόρευση του Κυριάκου με τους πρώην του ΛΑΟΣ και τον Σαμαρά επικράτησε της συμμαχίας Καραμανλή-Ντόρας και λοιπών δελφίνων. Οι εσωκομματικές εκλογές έδωσαν τη νίκη στον νεώτερο Μητσοτάκη, κυρίως για την υπεροχή του απέναντι στον αντίπαλο του που ήταν εμφανής. Αλλά ο δρόμος για την κυριαρχία του στην ευρύτερη παράταξη είναι μακρύς.
Ο νέος πρόεδρος της ΝΔ, ως νέος αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να εκφράσει τη σύγχρονη Κεντροδεξιά. Να εδραιώσει τη θέση του στο πολιτικό σύστημα και να ασκήσει το ρόλο του ως αντιπολίτευση με τρόπο που θα τον αναδείξει εναλλακτική λύση, απέναντι στη σημερινή κυβέρνηση.
Σ’ αυτή την προσπάθεια υπάρχουν πλεονεκτήματα, αλλά υπάρχουν και παγίδες. Η πρώτη είναι να αποδεχθεί στην πράξη τον ασφυκτικό εναγκαλισμό της δεξιάς πτέρυγας της ΝΔ που διεκδικεί ρόλο στο κόμμα πλέον, ως συνδιαμορφωτής της νίκης.
Αν δούμε τον Βορίδη με τον Γεωργιάδη πρώτα βιολιά και αν η αφύσικη συμμαχία με τον Σαμαρά επαληθευτεί, τότε οι δάφνες που κατέκτησε ο Μητσοτάκης θα μαραθούν. Αν δεν τις μαδήσουν οι φιλόδοξοι σύμμαχοί του, για λογαριασμό του. Οι κραυγές και οι ακρότητες κάποιων υποστηρικτών του θα τον καταπιούν, αν τους υιοθετήσει.
Η δεύτερη παγίδα για τον Κυριάκο είναι να εγκλωβιστεί στη ΝΔ και να προσπαθήσει να διαμορφώσει νέες ισορροπίες σε ένα κόμμα φθαρμένο από πολλές πλευρές.
Αν προσπαθήσει να δημιουργήσει τη μετά καραμανλική ΝΔ θα αποτύχει. Η μεγάλη πρόκληση γι αυτον είναι να δημιουργήσει τη μετά- ΝΔ εποχή στη συντηρητική παράταξη.
Η μετεξέλιξη της ΝΔ σε νέο σχηματισμό με σύγχρονα χαρακτηριστικά και η απαλλαγή από τα ιδεολογικά και επικοινωνιακά βαρίδια, αλλά και τους φελλούς που βγήκαν στον αφρό, είναι η ευκαιρία που διαμορφώνει η νίκη του. Αν χάσει την ευκαιρία, θα χαθεί και η νίκη.
