Νέες προκλήσεις για τον Τσίπρα: Πολιτική διεύρυνση και Καμμένος τέλος

Του Γ. Λακόπουλου

 Όπως έγραψε στην «Καθημερινή» ο Κώστας Παπαδιόχος- προφανώς μετά από ρεπορτάζ και ίσως επικοινωνία με τον Πρωθυπουργό και χωρίς να τον πει κανείς «αγιογράφο» από την εφημερίδα του- αυτή την περίοδο τρία πράγματα προβληματίζουν τον Αλέξη Τσίπρα: «οι τράπεζες, η πορεία των εσόδων και οι επενδύσεις».

Αυτό που αναδεικνύει μια αντιπολιτευόμενη εφημερίδα, αν μη τι άλλο, δείχνει το βάρος που σηκώνει στις πλάτες του -αλλά και την  ευστοχία των προσανατολισμών του. Αν προβάλουμε στην πολιτική σκηνή το ρεπορτάζ Παπαδιόχου, με την  εγκυρότητα της εφημερίδας του, τινάζεται στον αέρα η ρητορική της ΝΔ -και του Κυριάκου Μητσοτάκη προσωπικά- για τον Πρωθυπουργό στον οποίο προσπαθεί να αποδώσει άλλα ενδιαφέροντα. Σαν  να μην συμμερίζεται τις ανησυχίες του και τα θέματα που τον προβληματίζουν-να θεωρεί ότι πρέπει… να τον περιμένουν.

Αν  η αξιωματική αντιπολίτευση θεωρεί ότι η κυβέρνηση -και ειδικότερα ο επικεφαλής της – πρέπει να έχει διαφορετική  ιεράρχηση δεν έχει παρά να το πει. Η στοίχιση ενός ιστορικού κόμματος και ενός πολιτικού αρχηγού με παιδεία, πίσω από τον  Άδωνι Γεωργιάδη, το ύφος της δημόσιας παρουσίας του και τα θέματα που αναδεικνύει, ούτε τιμά τη ΝΔ, ούτε συνεισφέρει στο δημόσιο βίο και την πορεία της χώρας -για την οποία όλοι έχουν ευθύνη, κατά το μέτρο που τους ανατέθηκε από τους αρμοδίους.

Αλλα η ατζέντα Τσίπρα, όπως την αναδεικνύει η «Καθημερινή», δεν συνιστά απλώς αποδοκιμασία για το είδος της αντιπολίτευσης που κάνει η ΝΔ.  Θέτει τον Πρωθυπουργό μπροστά σε διλλήματα στα οποία πρέπει να απαντήσει και τον φέρνει μπροστά  σε   προκλήσεις  στις οποίες πρέπει να ανταποκριθεί. Ακριβώς για να βελτιώσει τη θέση του απέναντι στα προβλήματα που ο ίδιος αξιολογεί ως κρίσιμα για την πορεία της χώρας.

Υπάρχει ένα νέο περιβάλλον για τη χώρα- το οποίο  πιστώνεται η κυβέρνηση- στο οποίο ο Πρωθυπουργός  έχει και την ευχέρεια και το καθήκον να ανταποκριθεί με νέα εργαλεία, με νέες πολιτικές και με νέα πρόσωπα εν τέλει. Απαιτούνται δηλαδή πολιτικοί χειρισμοί μεγάλης εμβέλειας που θα αναδιατάξουν το πολιτικό σκηνικό υπέρ των επιδιώξεων της κυβέρνησης του,- από τις  οποίες εξ αντικειμένου εξαρτάται ως τις επόμενες εκλογές η πορεία της χώρας.

Πανούσης, Χριστοδουλάκης, Μόσιαλος

Η μητέρα  αυτών των χειρισμών, είναι η πολιτική διεύρυνση που θα ανοίξει  την πολιτική και κοινωνική βάση το ΣΥΡΙΖΑ  και ταυτόχρονα θα καταστήσει περισσότερο αποδεκτή και περισσότερο αξιόμαχη την κυβέρνησή του. Το εργαλείο για  αυτή τη διεύρυνση είναι ο επικείμενος  ανασχηματισμός.

Αν πρόκειται απλώς να ανακυκλώσει τους Συριζαίους, θα κάνει μια τρύπα στο νερό.  Αν ανατρέξει στο παρελθόν  θα βρει παραδείγματα πρωθυπουργών του τα πήραν όλα  αξιοποιώντας σωστά αυτό το εργαλείο. Ή τα έχασαν όλα μετά από ανασχηματισμούς «σούπα», ή όταν δεν προχώρησαν σε μεγάλες κινήσεις και ανοίγματα.

Στην καμπή που βρίσκεται η χώρα , αλλά και στη κατάσταση στη οποία έχει περιέλθει η πολιτικη ζωή, με τη Δεξιά να επιχειρεί την επάνοδό της μέσω του νεομητσοτακισμού που αποτελεί αποθέωση του νεποτισμού και της οικογενειοκρατίας, ο Τσίπρας πρέπει να δείξει ότι έχει κότσια για σπουδαίες αλλαγές και υπερβάσεις,  προσεταιριζομενος τα πρόσωπα που μπορούν να τις εκφράζουν.

Αν μιλάμε για πολιτικούς,  εκτός από τον Νίκο Χριστοδουλάκη και τον Γιάννη Πανούση, υπάρχουν και άλλοι που θα έδιναν προστιθέμενη αξία στη νέα κυβέρνησή του. Ένας από αυτούς π.χ. είναι ο Ηλίας Μόσιαλος, διακεκριμένος Έλληνας επιστήμονας, καθηγητής στο LSE  με διεθνή αναγνώριση, που έκανε ένα σύντομο πέρασμα από την ελληνική πολιτική σκηνή αλλά απογοητεύτηκε και απήλθε.

Έχει να κερδίσει πολλά ο Πρωθυπουργός αν τον πείσει να αναλάβει τη αναμόρφωση της Υγείας στην Ελλάδα, ό,τι δηλαδή κάνει για κυβερνήσεις μεγάλων χωρών.  Κορυφαίος επιστήμονας, άνθρωπος με υψηλό ήθος και θητεία στην ευρύτερη Αριστερά, θα είναι πραγματικό «άσσετ»- για να χρησιμοποιήσουμε το όρο που χαράμισε ο Πρωθυπουργός τον Βαρουφάκη.

Υπάρχουν κι άλλοι Μόσιαλοι στο κεντροαριστερό χώρο,  όπως υπάρχουν και την ευρύτερη συντηρητική παράταξη,  αν λάβουμε υπόψη της προέλευση της Γιάννας Αγγελοπούλου που έσπευσε να συνεισφέρει στη χώρα κάθε φορά που της ζητήθηκε ανεξάρτητα από την κυβέρνηση καθως εποχής.

Καμμένος: αν δεν «καεί», θα κάψει

Το δεύτερο ζήτημα  που πρέπει να λύσει ο Πρωθυπουργός είναι η συνεργασία με τον Πάνο Καμμένο. Μπορεί σε κομματικό επίπεδο να συμφωνήθηκε η σύμπραξη που διαμόρφωσε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που στηρίζει την κυβέρνηση. Αλλά θεσμικά η σχέση Πρωθυπουργού και υπουργών δεν αλλάζει. Δεν αποφασίζει ο Καμμένος αν θα είναι υπουργός και σε ποιο υπουργείο. Μπορεί να το θέτει στις διακομματικές  τους συνεννοήσεις , αλλά το δικαίωμα του Πρωθυπουργού να διαμορφώνει κατά βούληση την κυβέρνησή του δεν είναι διαπραγματεύσιμο.

Μπορεί ο Καμμένος, όπως λέει ο Πρωθυπουργός – για ευνόητους λόγους- να είναι «αξιόπιστος εταίρος >. Αλλά όλοι γνωρίζουν ότι είναι ένας κακός υπουργός, και ένα χειρότερο πρότυπο πολιτικής, όχι  απλώς για τις πολιτικές θέσεις του  αλλά κυρίως για τη συμπεριφορά του. Ο Τσίπρας τον εξέλαβε ε όπως νόμιζε, αλλά από εδώ και πέρα αυτοκαταστρέφεται όσο δεν τον αντιμετωπίζει ως Πρωθυπουργός προς υπουργό που παρεκτρέπεται. Η επίσκεψη σε καζίνο  αποτελεί παρεκτροπή για υπουργό– χώρια τα υπόλοιπα που συνοδεύουν τον επικεφαλής των ΑΝΕΛ.

Ως πολιτικός ηγέτης της προοδευτικής παράταξης ο Τσίπρας οφείλει να δρομολογήσει το τέλος αυτής της ανάρμοστης σχέσεις, αρχίζοντας από τη διαμόρφωση του υπουργικού Συμβουλίου , στο οποίο έχει απόλυτες εξουσίες,- αλλιώς θα ήταν πρωθυπουργός υπό περιορισμό.

Αν μετά την άσκηση των προνομίων του  Πρωθυπουργού, ο Καμμένος  έχει πρόβλημα δεν έχει πάρα να πάει στη Βουλή και να ανατρέψει την κυβέρνηση- με όσους από τους βουλευτές του θα τον ακολουθήσουν. Και εν συνεχεία ας αναλάβουν τις ευθύνες τους οι βουλευτές που θέλουν να ανήκουν την ευρύτερη δημοκρατική παράταξη.  Έτσι και αλλιώς κάποια στιγμή ο Καμμένος θα στραφεί  κατά της Αριστεράς. Προκύπτει από το… ανέκδοτο με το σκορπιό.

Σε κάθε περίπτωση αυτή η υπόθεση πρέπει να κλείσει με τρόπο που θα στέλνει το μήνυμα ότι η συνεργασία με τον Τσίπρα, αν δεν τερματιστεί νωρίτερα, έχει-έτσι κι αλλιώς- ημερομηνία λήξης: την ημέρα προκήρυξης των προσεχών εκλογών. Αν θέλει μπορεί να τη συντομεύσει ίδιοςλ Καμμένος – αντί να διαρρέουν περίεργες πληροφορίες ότι θα μπει στο… ψηφοδέλτιο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε κάθε περίπτωση το κακό δεν πρέπει να τριτώσει. Αν ο Τσίπρας πάει σε εκλογές με ανοιχτό το θέμα νέας σύμπλευσης με τον Καμμένο, δεν θα βρίσκει την ψήφο του. Ακόμη και αν βρει λύσεις στα θέματα που αναφέρει η «Καθημερινή» ότι τον προβληματίζουν, θα συμβει οτι  έλεγε ο Μπρεχτ: «θα νικήσει τα λιοντάρια και θα τον φάνε οι  κοριοί…»