Του Γ. Λακόπουλου
Ότι κι αν γίνει την επόμενη Κυριακή, το ΠΑΣΟΚ έχει κέρδος από την υποψηφιότητα Ανδρουλάκη: ρεφάρει για τις αμαρτίες του παρελθόντος του, που εκπροσωπούν οι αντίπαλοί του.
Οι καλές στιγμές της πολιτικής επιστρέφουν.
Η τελευταία ήταν όταν ένας νεαρός με μαλλί καρφάκι, τίναξε στον αέρα το σύστημα– και τη γάτα Ιμαλαΐων.
Ο Αλέξης Τσίπρας έγινε Πρωθυπουργός, χωρίς τη συγκατάθεση της μιντιακής και οικονομικής διαπλοκής-όπως συνηθιζόταν ως τότε.
Τώρα, ένα απλό παιδί από την Κρήτη, ταπείνωσε έναν αλαζόνα κληρονόμο και πέταξε στο περιθώριο έναν υπόδικο αμοραλιστή.
Πώς τα κατάφερε ο «γιος του Μαρίνου» να αφήσει πίσω του μια δυναστεία και έναν πανίσχυρο σχηματισμό συμφερόντων;
Στην πολιτική παρά το οργιώδες – ή δυσώδες-παρασκήνιο που τη συνοδεύει, τελικά όλα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης κέρδισε τον πρώτο γύρο των αρχαιρεσιών στο ΚΙΝΑΛ, για τον ίδιο λόγο που εγκαταστάθηκε στο κέντρο της πολιτικής σκηνής ο Τσίπρας: Είναι ο πολιτικός της διπλανής πόρτας. Δεν προέρχεται από τζάκι και δεν προσκομίζει πατρογονικά κωδίκελλα για να διεκδικήσει εξουσία ως δικαίωμα.
Στο εκλογικό πεδίο επικράτησε για εμφανείς λόγους.
Ήταν μετρημένος, σοβαρός και λιγόλογος, απέναντι στις μεγαλοστομίες του Λοβέρδου και την αυτοαναφορικότητα του Παπανδρέου.
Ο μόνος με πολιτική ταυτότητα: το συνδυασμό ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας και ελληνικής κεντροαριστεράς.
Έπεισε ότι θα αναζωογονήσει το ΠΑΣΟΚ. Δεν θα το εκμεταλλευτεί όπως ο Λοβέρδος, ή θα το καπηλευτεί, ξανά ως κάτοχος μεγάλου ονόματος.
Εμφανίσθηκε απλός, ανθρώπινος, γήινος και…αντι-επικοινωνιακός. Αυθεντικός και όχι σκηνοθετημένος. Ήτοι: πολιτικός της σημερινής εποχής
Δεν είναι ρήτορας, αλλά μιλάει στέρεα- με το αξάν του. Δεν ενθουσιάζει, αλλά ούτε προκαλεί. Δεν παριστάνει άλλο από αυτό που είναι : συνηθισμένος άνθρωπος.
Κατέβηκε με όσους συμπορεύεται από χρόνια και αξιοποίησε την εμπειρία παλαιότερων χωρίς στίγματα-όπως ο Κουκουλόπουλος.
Δεν είχε περιβάλλοντα, συμβούλους, σπόνσορες, επικοινωνιολόγους και -εμφανή-νταραβέρια με ισχυρούς του χρήματος και των ΜΜΕ.
Έτσι έδειξε ότι δεν έχει ΙΧ ατζέντα και στην εκλογή του μπορεί να επενδύσει όποιος θέλει ανανέωση και τρίτο πόλο στην πολιτική σκηνή.
Στο κομματικό ιμπέριουμ Ανδρουλάκη, συνυπήρχαν ως τροφοδότες ο Καστανίδης, ο Γερουλάνος και ο Χρηστίδης-με τις αρετές και τα μειονεκτήματά τους- που αδικούνται από το αποτέλεσμα.
Ήταν και οι τέσσερις στη σωστή πλευρά της κόκκινης γραμμής που διαμόρφωναν οι επιθετικές παρουσίες των δυο άλλων διεκδικητών. Κάποιος έπρεπε να τους νικήσει , ως εκλεκτός της κομματικής βάσης.
Απέναντι σε ένα πρώην Πρωθυπουργό που ήθελε να κάνει το ΠΑΣΟΚ παρακολούθημά του και κάποιον ύποπτο να το μοιραστεί με τον Μητσοτάκη κι έναν μιντιάρχη.
Προς το παρόν τουλάχιστον , οι εκλογές στο ΚΙΝΑΛ δεν φέρνουν τη συντέλεια , ούτε ανατρέπουν δραστικά το σκηνικό.
Αλλά ότι κι αν γίνει την επόμενη Κυριακή, το ΠΑΣΟΚ έχει κέρδος από την υποψηφιότητα Ανδρουλάκη: ρεφάρει για τις αμαρτίες του παρελθόντος του, που εκπροσωπούν οι αντίπαλοί του.
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
