Του Γ. Λακόπουλου
Μόνο τρεις συνεδριάσεις με τρεις αντίστοιχες ψηφοφορίες, χρειάστηκε ο Αλέξης Τσίπρας για να ξεκαθαρίσει την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και να επιβάλλει τις αντίστοιχες επιλογές του για την εκλογική νίκη και την προοδευτική κυβέρνηση.
Μετά την ψηφοφορία για την “Αυγή” και την απόρριψη της περίεργης πρότασης της εσωκομματικής αντιπολίτευσης για… σύγκληση των πολιτικών αρχηγών -ενώ έχει ζήτηση ήδη εκλογές απομάκρυνσης του Μητσοτάκη- επικράτησε στην ψηφοφορία για τον χαρακτήρα του κόμματος και την εσωτερική λειτουργία του.
Πρωτίστως επέβαλε να ανοίξουν οι πόρτες των οργανώσεων που κρατούσαν κλειστές στα νέα μέλη οι “ιδεοληπτικοί” της κομματικής ελίτ, που ζητούσαν “face control” και εκπαίδευση” των νεοεισερχομένων.
Κατά τον σχεδιασμό του Τσίπρα, η ηγεσία του κόμματος- πρόεδρος και Κεντρική Επιτροπή- θα εκλέγεται από τα μέλη του, οι θητείες στη Βουλή περιορίζονται και η οργάνωση ψηφιοποιείται για διευκόλυνση της δημοκρατικής λειτουργίας.
Κάνοντας επίδειξη πολιτικής ισχύος απέναντι στην ετερόκλητη συσπείρωση “Ομπρέλα” ο Αλέξης Τσίπρας επικύρωσε την ηγετική κυριαρχία του. Έτσι άφησε πίσω τον παλαιό “ΣΥΡΙΖΑ” και τους εσωτερικούς συσχετισμούς, τους οποίους υπερασπίσθηκαν εκτός από τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τα πιο “καθυστερημένα” πολιτικά στοιχεία του Πολιτικού Συμβουλίου.
Έτσι ανέκτησε το κόμμα και ταυτόχρονα όρισε και την πορεία ανάκτησης της κυβερνητικής εξουσίας. Ήδη έχει δείξει διακείμενος να αδρανοποιήσει τα “βαρίδια” της προηγούμενης θητείας του στην κυβέρνηση, ώστε να ανοίξει πλήρως ο δρόμος της μετεξέλιξης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ σε κόμμα ευρείας λαϊκής πλειοψηφίας με ζωντανές κοινωνικές δυνάμεις στο εσωτερικό του.
Ανατροπές πριν το συνέδριο
Στην επικράτηση της γραμμής Τσίπρα -για πολιτική πλειοψηφία και προοδευτική κυβέρνηση- επί των σκληροπυρηνικών που προωθούν μειοψηφικές επιλογές- συνέβαλαν με τις παρεμβάσεις τους τα περισσότερα στελέχη της παλαιότερης διεύρυνσης -όπως ο Στέφανος Τζουμάκας, ο Γιάννης Ραγκούσης, ο Μεν. Γκίβαλος.-που επιμένουν στο κοινωνικό άνοιγμα και τη στρατηγική της πολιτικής αλλαγής. Αλλά περιέργως όχι και ο επικεφαλής της “σημιτικής ” συνιστώσας που σε κάποια θέματα συντάχθηκε με την εσωκομματική αντιπολίτευση.
Δημόσιες παρεμβάσεις υπήρξαν και από άλλα στελέχη εκτός ΣΥΡΙΖΑ -όπως ο Χαρ. Τσιόκας, Θ. Θεοχαρόπουλος– που κινήθηκαν στην ίδια κατεύθυνση. Έκπληξη ήταν η εναντίωση από τον γραμματέα της Νεολαίας και την υπεύθυνη Οργανωτικού.
Οι συνθήκες στον κομματικό ιστό ευνοούν την επικύρωση των ανατροπών Τσίπρα στο συνέδριο του κόμματος, που θα διεξαχθεί 31 Μαρτίου με 3 Απριλίου.
Θα γίνουν ακόμη ευνοϊκότερες με την εγγραφή νέων μελών που αναμένεται μετά τη άρση των τεχνητών εμποδίων της τριάδας Σκουρλέτη- Φίλη -Βούτση και την ανοχή της φράξιας των “53+”.
Η εκλογή του προέδρου του κόμματος από τη βάση ενισχύει το ιμπέριουμ Τσίπρα, όχι μόνο στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αλλά και έξω από τα κομματικά τείχη, στον ευρύτερο χώρο της Δημοκρατικής Παράταξης -της οποίας επιβεβαιώνεται ως φυσικός επικεφαλής.
Επίσης με το όριο των δώδεκα ετών στην κοινοβουλευτική θητεία, απομακρύνονται οι φερόμενοι ως “ιδιοκτήτες” κάποιων αξιωμάτων που παραδίδονται σε νεότερα στελέχη.
Ομοίως αποδιαρθρώνεται ο γραφειοκρατικός μηχανισμός που κρατούσε το κόμμα μακριά από την Δημοκρατική Παράταξη, αφού τα μέλη του πλέον θα εγγράφονται με απλή αίτηση – χωρίς “ιεροεξεταστικές” διαδικασίες “ιδεολογικής καθαρότητας”.
Ο ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ αλλάζει
Ουσιαστικά με τις αλλαγές Τσίπρα ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλάζει φυσιογνωμία και μετατρέπεται σε ενιαίο ριζοσπαστικό κόμμα που συσπειρώνει τις δυνάμεις Αριστεράς-Ακροαριστεράς με στόχο την εκλογική νίκη και τη συγκρότηση προοδευτικής κυβέρνησης.
Το πρόγραμμά του έχει στόχο την αποκατάσταση της βλάβης που επιφέρει στην κοινωνία η διακυβέρνηση Μητσοτάκη, την ανάπτυξη για όλους και τον συντονισμό της χώρας με τις ανερχόμενες προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης -που ανακτούν την πρωτοβουλία μετά και την εκλογή Σολτς στη Γερμανία.
Οι αντιδράσεις της λεγομένης «Ομπρέλας» αναμένεται να εκτονωθούν το επόμενο διάστημα καθώς ο Ευκλείδης Τσακαλώτος που ηγείται της ομάδας των 53+-που περιλαμβάνει αξιόλογα στελέχη- θα επιδιώξει να καταστεί συμπληρωματικό μέγεθος στην επιδίωξη της εκλογικής νίκης.
Μένουν ερωτηματικά για την τύχη στελεχών που κινούνται στη λογική του “δευτέρου, αλλά αριστερού κόμματος”- ως προϋπόθεση για την… αλλαγή ηγεσίας.
Ειδικότερα στο επόμενο διάστημα κάποιοι θα πρέπει να δικαιολογήσουν την θέση τους στον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Οι Βούτσης, Φίλης, Σκουρλέτης, Βίτσας, Δρίτσας, Χριστοδουλοπούλου, Λάμπρου, Καλαμαρά, Βλαχάκης που καταψήφισαν στο ΠΣ.
Επίσης ο Δημ. Παπαδημούλης, κάποιοι από τη Νεολαία και όσοι επιμένουν στις “αριστερές ταυτοτητικές προτάσεις” και την αναπαραγωγή απόψεων του “σημιτικού εκσυγχρονισμού” στα πλαίσια των κειμένων για τον νέο Καταστατικό και τις νέες Πολιτικές Θέσεις-που ολοκληρώνουν την μετεξέλιξη του κόμματος.
Ομοίως στα πλαίσια του νέου ΣΥΡΙΖΑ θα κρίνονται διαρκώς στελέχη της “προεδρικής” πλευράς, που δεν έχουν την καλύτερη απήχηση στην κοινωνία, όπως οι Ν. Παππάς, Ρένα Δούρου, Π. Πολάκης, αλλά και ορισμένοι από τις πρώτες φάσεις της “διεύρυνσης”.
Η ουσία είναι ότι με τις αλλαγές προκύπτουν ανακατατάξεις που διαμορφώνουν τον νέο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ως ισχυρή κυβερνώσα δύναμη με διευρυμένη κοινωνική και πολιτική βάση.
Καθώς ο σχηματισμός απέναντι στην κυβέρνηση ενισχύεται, διευκολύνεται και το ΚΙΝΑΛ του Νίκου Ανδρουλάκη να κινηθεί στην ίδια κατεύθυνση – δεδομένου ότι η πλειοψηφία της κομματικής του βάσης επιδιώκει την συμμετοχή στην προοδευτική κυβέρνηση.
