Toυ Γ. Λακόπουλου
Ο Νικήτας είναι η συνείδηση της παράταξης που ακρωτηριάζουν η φαμίλια Μητσοτάκη και οι πιστικοί της.
Αν αξιολογηθεί τεχνικά η διακυβέρνηση Μητσοτάκη προκύπτει ως καθεστώς ομόκεντρων κύκλων.
Στο κέντρο υπάρχει η κυβέρνηση – ανεμομαζώματα, με δουλικούς παραγοντίσκους από εδώ κι από εκεί, ατάκτως ερριμένους στο υπουργικό Συμβούλιο.
Στον πυρήνα του κέντρου βρίσκεται το μέγαρο Μαξίμου, με κορωνίδα την οικογένεια Μητσοτάκη.
Στο επόμενο κύκλο υπάρχει το μπλοκ γαλάζιων δημάρχων και περιφερειαρχών και μανδαρίνων του κράτους.
Στον εξωτερικό είναι ορατό το άθροισμα όσων συνέπραξαν στην επικράτηση του πολιτικού φαινομένου Κυριάκος Μητσοτάκης:
Ισχυροί της οικονομίας και των ΜΜΕ, τυχοδιωκτικά στοιχεία και παραγονταραίοι – που λέει κι ο Στέφανος Τζουμάκας,
Αυτό το καθεστώς αποτυγχάνει διαρκώς, αλλά αυτή τη φορά απέτυχε πολύ. Και το είδαν όλοι – πολλοί μάλιστα το υπέστησαν.
Όσο κράτησε ο χιονιάς – που ονόμασαν απερίσκεπτα «Ελπίδα» – δεν υπήρξε κατάρα, μπινελίκι, «γαλλικό» που να μην ακούστηκε για τον κυβερνητικό θίασο.
Αυτούς παίζει να τους ρίξει ο Φουρθιώτης. Δεν χρειαζόταν η κακοκαιρία.
Αλλά αφού ήλθε τη δουλειά της την έκανε. Τους απογύμνωσε.
Όταν η άνοδος της θερμοκρασίας άρχισε «παίρνει» το χιόνι η κυβέρνηση ανέβηκε στο οικείο επικοινωνιακό δέντρο της.
Αλλά το αποτέλεσμα ήταν αυτό που έλεγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος για τη μαϊμού.
Για πρώτη φορά στη θητεία του ο Πρωθυπουργός ένωσε τον ελληνικό λαό. Εναντίον του.
Η εμφάνιση του ήταν εξοργιστική – γιατί πρωτίστως ήταν απρεπής απέναντι στους ανθρώπους που ταλαιπωρήθηκαν. Τους δούλευε κανονικά.
Σαν να μην έχει αίμα μέσα του, ισχυρίσθηκε ότι το πρόβλημα ήταν οι εργολάβοι της Αττικής οδού και ο Πατούλης που δεν έριξε αλάτι . Η άλλη Ελλάδα του διέφυγε.
Αυτό του πήρε δυο μέρες: να γράψουν το κείμενο, να το περάσουν το «ωτο-κιου», να κάνει πρόβα τις κινήσεις.
Αλλά στον ουρανίσκο η παρουσία του άφηνε την περιφρόνηση του πατρικίου που τον ζαλίζουν οι πληβείοι με τα προβλήματα τους.
Στον κύκλο του το χιόνι είναι ευχάριστη παρένθεση για χιονοπόλεμο και σκι. Όπως ήταν η καραντίνα για «κουκούνιν».
ΟΙ έμπειροι ωστόσο διέκριναν τον φόβο του γι’ αυτό που έρχεται.
Τον απεικονίζει άλλωστε καθημερινά η αδυναμία του απέναντι στις βιτριολικές αναρτήσεις του Κύρτσου.
Κανείς από τους άβουλους που εκτελούν τις εντολές των βοηθών του, παριστάνοντας τους υπουργούς ,δεν είπε λέξη.
Είχε μιλήσει γι’ αυτούς όμως ο Νικήτας Κακλαμάνης:» Πρέπει να πέσουν κεφάλια υπουργών».
Πολύπειρος πολιτικός με παρρησία ο αντιπρόεδρος της Βουλής, ξεμπρόστιαζε τον Πρωθυπουργό – έχοντας πλήρη επίγνωση ότι αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να μείνει έξω από το κάδρο της ευθύνης.
Με το ξεμπρόστιασμα του Μητσοτάκη κρέμασε στο τσιγκέλι και όσους δεν είχαν το θάρρος μιας παραίτησης για όσα υπέστη η χώρα από την ανικανότητα τους.
Ο Νικήτας είναι η συνείδηση της παράταξης που ακρωτηριάζουν η φαμίλια Μητσοτάκη και οι πιστικοί της.