Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η αναμέτρηση – τύπου Κάιν και Αβελ, ή έστω Κάμερον εναντίον Κάμερον – που άρχισε το 2010 στο Μητσοτακέικο, εντάθηκε το 2015-‘16 και πέρασε στη συνθηκολόγηση το 2019, τώρα κλείνει.
Η απουσία της από το προσκήνιο συζητήθηκε. Μία από τις ερμηνείες ήταν ότι ετοιμάζει απάντηση στο μέγαρο Μάξιμου – επειδή εκεί εντόπισε την πηγή της κακοδαιμονίας που έπληξε και τα δυο παιδιά της.
Ο γιος της έχασε τη δημαρχία, τελευταίο σταθμό στο σερί του στην Αυτοδιοίκηση, από την οποία θα αναδυόταν ως ολοκληρωμένος πολιτικός, ικανός να συνεχίσει τη δυναστεία Μητσοτάκη, έναντι άλλων ανταγωνιστών.
Η κόρη της, που προτίμησε τις μπίζνες από την πολιτική, βρέθηκε – με έγκυρα δημοσιεύματα από την αλλοδαπή – εμπλεκόμενη σε σκανδαλώδεις συμφωνίες στον άξονα Ιταλία-Ισραήλ-Κύπρος.
Όσοι ήξεραν την – παλιά τουλάχιστον – Ντόρα Μπακογιάννη έλεγαν ότι «θα δαγκώσει όπως αυτή ξέρει», γιατί αυτά συνιστούν παραβίαση ενδοοικογενειακών καταμερισμών.
Κάτι τριβές μάλιστα μεταξύ υπουργείου Εξωτερικών, Πατριαρχείου και Αρχιεπισκοπής Αμερικής, αποδοθήκαν από κάποιους σε υποκίνησή της.
Μπορεί ο αδελφός της να υποβάθμισε την πολιτική παρουσία της, αφήνοντας την έξω από τις κυβερνήσεις του, αλλά ο ίσκιος της υπάρχει σε κέντρα εξουσίας – όπως στο υπουργείο Εξωτερικών.
Όπως υπάρχουν οι συνάφειές της με ισχυρά μιντιακά και οικονομικά συστήματα.
Αλλά η Ντόρα διέψευσε όσους διάβασαν την αναγγελία της εμφάνισής της, ειδικά στο Mega, ως κήρυξη ενδοοικογενειακού πολέμου.
Αντί να σηκώσει τη «σημαία της εκδίκησης» στήριξε πλήρως την κυβερνητική πολιτική σε δυο θέματα που έχουν την προσωπική σφραγίδα του Πρωθυπουργού:
-Τις παρεμβάσεις του Σαμαρά στα Ελληνοτουρκικά και του Βορίδη στο γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Για το δεύτερο εμφανίσθηκε μάλιστα να υπερβαίνει τον ομολογημένο «συντηρητισμό» της, συνηγορώντας στη ανάγκη «να αποκτήσουν δικαιώματα τα παιδιών των ομοφύλων ζευγαριών».
Αφόπλισε μάλιστα τον υπουργό Επικρατείας: «Σε θέματα συνείδησης δεν υπάρχει κομματική πειθαρχία».
Γνωρίζει ότι ο Μητσοτάκης έχει χάσει, προς το παρόν, αυτή τη μάχη, αλλά ότι του αναγνώρισε το ηθικό προνόμιο να τη δώσει, ήταν στήριξη.
Όπως ήταν και η μετωπική εναντίωση στον Αντώνη Σαμαρά που είχε ζητήσει να ακυρωθεί η άφιξη Ερντογαν, μέχρι να υπάρξουν κάποιες προϋποθέσεις.
«Η συνάντηση πρέπει να γίνει», σχολίασε και έδειξε με το δάκτυλο την εθνική ευαισθησία του ανθρώπου που κατέστρεψε τη σταδιοδρομίας, ως επιλεκτική:
-«Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Σαμαρά οι ελληνοτουρκικές επισκέψεις συνεχίστηκαν, υπήρξαν επαφές με τον κ. Ερντογάν στο περιθώριο του ΝΤΟ».
Στο τέλος του έριξε και μια στο δόξα Πατρί: «Δυστυχώς στην Ελλάδα ο υγιής πατριωτισμός πάρα πολλές φορές είναι σε πιο αδύναμη θέση από την πατριδοκαπηλία, που πουλάει πιο πολύ».
Όσοι παρακολουθούν, τόσο το πολιτικό βαρόμετρο, όσο και την ενδοοικογενειακή σαπουνόπερα βγάζουν συμπέρασμα:
-Η αναμέτρηση – τύπου Κάιν και Αβελ, ή έστω Κάμερον εναντίον Κάμερον – που άρχισε το 2010 στο Μητσοτακέικο, εντάθηκε το 2015-‘16 και πέρασε στη συνθηκολόγηση το 2019, τώρα κλείνει.
Με πλήρη υποταγή της Ντόρας στον επαγγελματισμό του Κυριάκου και της οικογένειάς του.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
