Γράφει ο Σχολαστικός
Περιμένοντας αν θα υπάρξει συμφωνία και ποιά θα είναι αυτή, δεν μπορώ να μην κάνω ένα μικρό σχόλιο!
” Πραγματικά μου αρέσει η ελληνική τραγωδία, αλλά νομίζω τώρα πως θα πρέπει να κινηθούμε προς ένα ευτυχές τέλος” Είπε σε Γαλλικό ραδιοφωνικό σταθμό ο Επίτροπος Μοσκοβισί. Δεν ξέρω αν υπονοεί κάτι για την έκβαση των διαβουλεύσεων. Ξέρω όμως πώς με αυτό έδειξε πως πραγματικά καλά γνωρίζει τι είναι η αρχαία τραγωδία και σωστά την παραλληλίζει με το σημερινό δράμα της χώρας.
«Ἔστιν οὖν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας, μέγεθος ἐχούσης, ἡδυσμένῳ λόγῳ, χωρὶς ἑκάστῳ τῶν εἰδὼν ἐν τοῖς μορίοις, δρώντων καὶ οὐ δι’ ἀπαγγελίας, δι’ ἐλέου καὶ φόβου περαίνουσα τὴν τῶν τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
«Μέγεθος ἐχούσης». Η τραγωδία θα πρέπει να έχει αρχή, μέση και τέλος, πρέπει το μέγεθός της να είναι κανονικό, ούτε μικρό ώστε να μην μπορεί να αποδώσει όλα τα νοήματα, αλλά ούτε και μεγάλο που να προκαλεί ανία στον θεατή.
«Κάθαρσιν» Είναι απαραίτητο ο θεατής να «καθαίρεται» από το άγχος και τις έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις που τον κατακλύζουν, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δράματος. Γι’ αυτό ο ήρωας θα πρέπει να διαλεχτεί με μεγάλη προσοχή, δεν πρέπει να είναι κακός και ανέντιμος, γιατί ο θεατής θεωρεί αναπόφευκτη την τιμωρία του και δεν συμπάσχει μαζί του.
Δεν πρέπει να είναι αδιάβλητος και εξαίρετος γιατί ο θεατής οργίζεται με τους θεούς, όταν ο ήρωας δεινοπαθεί χωρίς να φταίει. Ο ήρωας, πρέπει να είναι σαν τον «Οιδίποδα», ο οποίος είναι ένας άνθρωπος με πολλές διακυμάνσεις στον χαρακτήρα του, είναι καλός, δίκαιος, θρασύς, καχύποπτος, ένας συνηθισμένος άνθρωπος.
Και σίγουρα στο τέλος της αρχαίας τραγωδίας δεν έχουμε χαρούλες και ευτυχές τέλος!!
Έχουμε την “έξοδο” , κατά την οποία ο χορός εγκαταλείπει τη σκηνή τραγουδώντας ένα χορικό με λόγια σοφά και άμεσα συνδεδεμένα με την πλοκή και την κατάληξη του δράματος
Και τον ” κομμό” που είναι θρήνος!!!
Ο Σχολαστικός
