Του Άρη Ραβανού
Εάν διαβάσει κανείς προσεκτικά τις παρεμβάσεις του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του προέδρου της ΝΔ Κυριάκου Μητσοτάκη το περασμένο Σαββατοκύριακο, του μεν πρώτου στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ και του δε δεύτερου στο Βήμα της Κυριακής, θα εξάγει χρήσιμα πολιτικά συμπεράσματα για το μέλλον.
Και αυτό διότι αναδείχθηκαν οι δυο διαφορετικοί κόσμοι που εκπροσωπούν και εάν επιχειρήσει κανείς να τους αποκωδικοποιήσει θα διαπιστώσει την παρούσα και μελλοντική σύγκρουση δυο τελείως διαφορετικών αντιλήψεων.
Ο Πρωθυπουργός είπε ότι «οι διαχωριστικές γραμμές μετατοπίζονται πια ανάμεσα στην πρόοδο και τη συντήρηση» και πως αυτό θα είναι το διακύβευμα στις τοπικές κοινωνίες. Και μάλιστα αναφέρθηκε στη δημιουργία πλατιών προοδευτικών συνεργασιών σε τοπικό επίπεδο με μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό και στον ακροδεξιό λαϊκισμό.
Από την άλλη πλευρά ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη συνέντευξή του στο Βήμα της Κυριακής, έθεσε το εκλογικό -κατά τον ίδιο- δίλημμα «πρόοδος ή οπισθοδρόμηση» και σημείωσε ότι αυτό που ενδιαφέρει τους πολίτες και αυτό θα κριθεί στις κάλπες, είναι «ποιος μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε μια νέα περίοδο ευημερίας και ασφάλειας και ποιος θα διαφυλάξει τη συνοχή της σε ένα περιβάλλον γεωπολιτικά και οικονομικά ταραχώδες».
Το δίπολο είναι υπαρκτό και φαίνεται όλο και πιο έντονα και το ερώτημα για το οποίο δεν υπάρχει ακόμα απάντηση. Το ερώτημα είναι ποια πλευρά θα επικρατήσει
Το δίπολο είναι υπαρκτό και φαίνεται όλο και πιο έντονα και το ερώτημα για το οποίο δεν υπάρχει ακόμα απάντηση. Το ερώτημα είναι ποια πλευρά θα επικρατήσει… Το μείζον είναι αυτός ο νέος διχασμός να μην διαρκέσει και να μην επηρεάσει την αναγκαία ανασυγκρότηση, κοινωνική, πολιτική και οικονομική της χώρας.
Το τελευταίο διάστημα ακούγαμε όλο και πιο έντονα την εκτίμηση ότι δεν υφίσταται διαχωρισμός μεταξύ των κυρίαρχων πολιτικών κομμάτων. Μπορεί να έχει ξεπεραστεί ο διαχωρισμός μεταξύ Δεξιάς και Αριστεράς όπως τον γνωρίζαμε πριν δεκαετίες, αλλά οι διαφορές είναι υπαρκτές και κυρίαρχες και φαίνονται όλο και πιο έντονα.
Δύο κόσμοι
Ο διαχωρισμός όμως των δυο σχολών είναι ανάγκη να αναδεικνύεται όλο και πιο ξεκάθαρα.
Η θεωρία ότι είμαστε στην εποχή των συναινέσεων και του τέλους των ιδεολογιών και άρα και των διαχωριστικών γραμμών του παρελθόντος είναι εντελώς λανθασμένη.
Αυτή τη στιγμή κυρίαρχοι είναι οι δυο κόσμοι που εκπροσωπούν, από τη μια ο Αλ. Τσίπρας και από την άλλη ο Κυρ. Μητσοτάκης και η σύγκρουση είναι μεταξύ δυο εντελώς διαφορετικών κόσμων, κοσμοθεωριών, αντιλήψεων και ιδεολογιών.
Αυτή τη στιγμή συντελούνται υπόγειες διεργασίες σε όλα τα πολιτικά κόμματα, αλλά το μείζον είναι σε ποιο πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον.
Η πορεία πολλών θα γίνει με βάση και την πολιτική και ιδεολογική οριοθέτηση που γίνεται και είναι σαφής.
Οι πολίτες καλούνται να αποφασίσουν ποια πρόταση τους εκφράζει και να τη στηρίξουν.
Θα διαλέξουν μοντέλο ανάπτυξης και εξόδου από την κρίση, αλλά και τρόπου λειτουργίας του Κράτους. Θα αποφασίσουν ποιος τους εκφράζει περισσότερο, π.χ. ως προς την αντιμετώπιση της ανεργίας και της δημιουργίας, νέων σταθερών θέσεων εργασίας με κατοχυρωμένα εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, ως προς το μοντέλο δημόσιας υγείας και παιδείας, ως προς τις δομές του κοινωνικού κράτους και της προστασίας των αδυνάτων και μη προνομιούχων, κ.α.
Πέρα, όμως από τις θέσεις, τις απόψεις και τις προτάσεις, η τοποθέτηση πολλών θα εξαρτηθεί από το πώς ζυγίζουν τους δυο πολιτικούς αρχηγούς.
Άρα, η σύγκρουση και σύγκριση μεταξύ Αλ. Τσίπρα και Κυρ. Μητσοτάκη θα είναι καθοριστική και έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια ακόμα έως τις εκλογές!
ΑΠΟ ΤΟ IN.GR