Οι συνεντεύξεις Μητσοτάκη με τους “Λάρι Κινγκ” της ελληνικής τηλεόρασης ευτελίζουν τη δημοσιογραφία

Του Γ. Λακόπουλου

Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Σε όποιο τηλεοπτικό κανάλι και αν πάει για συνέντευξη ο Κυριάκος Μητσοτάκης τον υποδέχονται καλοί φίλοι. Ηδη τον έχουν ρωτήσει για όσα επιθυμεί να ερωτηθεί – απόδειξη ότι έχει τα χαρτιά μπροστά του.

Ειδικά στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις του είναι πράγματι ο “καλύτερα προετοιμασμένος Πρωθυπουργός”. Κανείς δεν βρέθηκε ως τώρα να του αλλάξει τις ερωτήσεις, για να δούμε αν ξέρει τις απαντήσεις.

Προφανώς όλα είναι προσυμφωνημένα με το κανάλι. Ποιος θα πάρει τη συνέντευξη, τι θα τον ρωτήσει, ακόμη και με ποιο ύφος θα τον ρωτήσει. 

Αυτός βάζει την παρουσία -που δεν είναι και τόσο αποδοτική από πλευρά τηλεθέασης, εδώ που τα λέμε- και τα κανάλια την ευγένεια να μην τον φέρνουν σε δύσκολη θέση.

 Δεν τόλμησε ποτέ να δώσει συνέντευξη σε κάποιον … απρόβλεπτο, που θα ρωτάει κατά βούληση. Μην το κάνουμε και “Αμέρικαν μπαρ” που έλεγε και ο Παπαγιαννόπουλος.

Ακόμη και στη συνέντευξη  Τύπου της ΔΕΘ ξέρει με τη σειρά τις ερωτήσεις και έχει έτοιμες τις απαντήσεις. Οσοι ενδέχεται να ρωτήσουν εκτός σεναρίου, ή αποκλείονται ή μπαίνουν στο τέλος. 

Για παράδειγμα ο Βαξεβάνης δεν μπορεί να περάσει ούτε απέξω. Ο Σκουρής και ο Μπογιόπουλος παίρνουν ερώτηση την ώρα που οι άλλοι μαζεύουν τα χαρτιά τους και οι θεατές έχουν αλλάξει κανάλι. 

Στις τηλεοπτικές συνεντεύξεις με συναδέλφους του  μακαρίτη Λάρι Κινγκ,  τα πράγματα ξεφεύγουν και δεν ξεχωρίζεις ποιος ρωτάει και ποιος απαντάει. Σαν μια παρέα, όλοι δικοί μας είμαστε…

 Ο τελευταίος συνεντευξιαστής, προεκλογικά το 2019 είχε λιγωθεί σε ζωντανή μετάδοση, επειδή ο Μητσοτάκης του είχε προτείνει θέση στο ψηφοδέλτιο της ΝΔ.

Στη δυτική δημοσιογραφία θα του είχε απαγορευτεί να πάρει τη συγκεκριμένη συνέντευξη. Στην καθ’ ημάς θεωρείται… επιτυχία.

 Ιδίως όταν ο Μητσοτάκης του λέει ότι -του- είναι πιο χρήσιμος στη δημοσιογραφία -την ποια;-  

Στην πρόσφατη συνέντευξη τον βεβαιώνει- τον Πρωθυπουργό- ότι αν “αδικήσει ” τον ίδιο , ή κανένα υπουργό, “εδώ είναι το τηλέφωνο”. Αν και δεν πρόκειται, μεταξύ μας, να συμβεί από παρ’ ολίγον συνάδελφό τους….

Αυτός ο κατήφορος δεν έχει  τέλος. Ειδικά σε ένα κανάλι γεμάτο απεργοσπάστες, διαγραμμένους της ΕΣΗΕΑ και αποσυνάγωγους του κλάδου,  προπαγανδιστές που ενίοτε δεν αντέχει ούτε η κυβέρνηση.

Η τελευταία συνέντευξη Μητσοτάκη ήταν δύο πράγματα. Πρώτο υπόδειγμα προς αποφυγή. Δεύτερο: πανομοιότυπη με τις προηγούμενες.  Τον ρωτάνε τα ίδια με τον ίδιο -φιλικό- τρόπο και απαντάει τα ίδια με την ίδια … άνεση. Αν απλώς άλλαζαν τον τίτλο του καναλιού κανείς δεν θα καταλάβαινε τη διαφορά.

Εν προκειμένω ο παρουσιαστής ακόμη και όταν ο Πρωθυπουργός είχε ξεχάσει τις απαντήσεις, ή δεν ήθελε να απαντήσει, έπαιρνε ως απάντηση το… χαμόγελό του. Δεν είναι πλάκα..

Έτσι ο Μητσοτάκης αντί για ερωτήσεις δεχόταν πάσες για όσα ήθελε να πει. Σαν τον μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλο στο “Κανάλι 20”, με την  αξιαγάπητη Αγάπη– για όσους θυμούνται τα παλιά.  

Σήμερα για να μην ξεχνάει κάθε παρουσιαστής τι πρέπει να ρωτήσει, του δίνουν και… σκονάκι. Κατά κάποιο τρόπο ο συνεντευξιαστής είναι σαν… γραμματέας του: του υπενθυμίζει τι πρέπει να πει και τον συμπληρώνει.

Κατάντια. Κάτι πρέπει να κάνει η ελληνική δημοσιογραφία μ’ αυτό.