Του Ιωάννη Δαμίγου
Όταν καλείς για συνέντευξη τον Σπύρο Γεωργιάδη, υποχρέωση του δημοσιογράφου είναι να πληροί τις προϋποθέσεις, γνώσεων, κατάρτισης, στοχευμένης στρατηγικής και σχεδιασμού πλάνου της συζήτησης. Οι δυο συμπαθέστατοι κατά τα άλλα δημοσιογράφοι, φάνηκαν ανέτοιμοι και ανίκανοι να σταθούν στο απαιτούμενο ύψος της συνέντευξης από την αρχή της.
Ο πονηρός υπουργός πήρε αβίαστα τον ρόλο του συντονιστή, θέτοντας ο ίδιος μελετημένες ερωτήσεις στον εαυτό του, απατώντας ακόμα πιο εύκολα φυσικά. Οι άστοχες σκοπού και γενικές ερωτήσεις, φάνηκαν βούτυρο στο ψωμί του σαράντα χρόνια φούρναρη. Η άγνοια των απαντήσεων, όταν έθετε ερωτήματα παγίδας διαρκώς ο λαϊκιστής, σαν σε αδιάβαστους μαθητές δημοσιογράφους, πρόσβαλε το κύρος του ίδιου του σταθμού, αλλά και το ακροατήριό του. Ή η επιλογή του καλεσμένου ήταν λανθασμένη ή η ανάληψη των δημοσιογράφων να την φέρουν αξιοπρεπώς σε πέρας. Η άνεση που παρείχαν στον καλεσμένο, διαστρέβλωσης και παραποίησης, απαράδεχτη.
Η ευθύνη ανήκει στον διευθυντή , τελεία. Εκτέθηκαν σαν ξυπόλυτοι στα αγκάθια. Ολίσθημα! Προχειρότητα και επιπολαιότητα σε επίδειξη παραδειγματικής αποφυγής. Προκαλώντας την μήνη των ακροατών, δικαιολογημένα και μάλιστα σε καιρούς που τα λάθη έχουν κόστος! Το ασυγχώρητο είναι πως συμβαίνει συχνά πυκνά τελευταία, αυτό το φαινόμενο στον σταθμό, καθώς οι καλεσμένοι μονολογούν διαβάζοντας το μανιφέστο τους, ανενόχλητοι. Έχει προσφερθεί ελεύθερο βήμα σε κάθε καρυδιάς καρύδι, που πρόσκαιρα και επίκαιρα, αλλά με βαθμό επικινδυνότητας εξυπηρετεί την λογική του κόμματος. Με ανεύθυνη επιλογή του σταθμού! Να καλείται ο κάθε ακροδεξιός, αλλοίμονο, όμως να έχει την πρέπουσα αντιμετώπιση αντίλογου με επιχειρήματα. Άλλο ο πρωινός εκφωνητής με τα αναγκαία ελαφριά αστειάκια πίνοντας καφέ μοιράζοντας καλημέρες και άλλο ο δημοσιογράφος που παίρνει μια σοβαρή πολιτική συνέντευξη.
Ανάγκη να διαχωριστούν οι άνθρωποι που έχουν εκπομπές γενικού περιεχομένου ενημέρωσης, από τους δημοσιογράφους που ασκούν κριτική και παράγουν πολιτικά συμπεράσματα, αναλύοντας ή εξηγώντας τα δύσκολα και κρυμμένα νοήματα. Σαν παλιός ακροατής του σταθμού, διακρίνω αμετροεπείς μεταλλάξεις το τελευταίο διάστημα, με εκφωνητές και εκφωνήτριες που συμπεριφέρονται λεκτικά απευθυνόμενοι στο κοινό σαν σε φιλαράκια και κολλητούς. Με γελάκια και αστειάκια τάχα, από έναν και μοναδικό σταθμό, που έχουν παρεξηγήσει τον πολύ σοβαρό χώρο και σκοπό του, φερόμενοι σαν σε προσωπικό μαγαζάκι! Ο σταθμός χτίστηκε πετραδάκι πετραδάκι κυριολεκτικά, για να φτάσει σε ένα σοβαρό ποσοστό ακροαματικότητας, για να θεωρείται βήμα έκθεσης ιδεών για προσωπικά γούστα!
Τα πλεονεκτήματα που είχε κάποτε αρχίζουν να φθίνουν, με αποτέλεσμα να κλείνω το ραδιόφωνο κάποιες στιγμές, που από συνήθεια και μόνο συνεχίζω να ακούω! Δυστυχώς, έφτασα στην ανάγκη να επιλέγω εκπομπές! Κάτι δεν πάει καθόλου καλά εκεί. Δικαιωματική κριτική από κάποιον που ακούει από την αρχή του τον σταθμό, στα πολύ δύσκολα χρόνια. Κάποτε μείναμε ξενυχτώντας με το ραδιοφωνάκι στο αυτί, ακούγοντας τον σταθμό αγωνιώντας… Σεβασμός αν μη τι άλλο!