Ο ‘Ανένδοτος”, ο Μητσοτάκης και η “δημοκρατία του πεζοδρομίου”: Oι πρωτοβουλίες του Αλέξη Τσίπρα οδηγούν στο περιθώριο το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

Του Νίκου Λακόπουλου

Η απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτικ΄ή Συμμαχία Τσίπρα να απέχει από τις ψηφοφορίες στη Βουλή είναι μια δυναμική κίνηση με ρίσκο καθώς αντί να απομονώσει τον Μητσοτάκη κινδυνεύει να απομονωθεί ο Τσίπρας καθώς τα άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν τον ακολούθησαν στην καταγγελία της εκτροπής.

Το πρόβλημα ωστόσο θα έχει το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που για να μην συρθεί πίσω από τον ΣΥΡΙΖΑ μπαίνει στο ίδιο μπλοκ με τον Μητσοτάκη αποκαλύπτοντας τις προεκλογικές προθέσεις της ηγεσίας του: ο Αλέξης Τσίπρας γίνεται πρωταγωνιστής των εξελίξεων, διεμβολίζει το ΠΑΣΟΚ και βγαίνει από τον κομματικό μικρόκοσμο ως αυριανός πρωθυπουργός.

Ο Τσίπρας χαράζοντας μια καθαρή γραμμή απέναντι στον Μητσοτάκη επιδιώκει πλέον όχι μόνο την πρώτη θέση, αλλά -αν πάμε σε δεύτερες εκλογές- την αυτοδυναμία απευθυνόμενος στα αντιδεξιά χαρακτηριστικά της εκλογικ΄ής βάσης του ΠΑΣΟΚ.

Το ρίσκο βρίσκεται στο ότι αυτός ο “ανένδοτος” θα πρέπει να φτάσει ως τον λαό που υπ΄όσχεται να συναντήσει σε αυτό που ονόμασε «πορεία στο λαό». Δεν γίνεται ανένδοτος χωρίς λαό στους δρόμους και η πορεία στον λαό δεν γίνεται με βόλτες γύρω από την Πλατεία Κουμουνδούρου.

Ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να βρεθεί σε κάθε γωνιά της χώρας με ένα καθαρό μήνυμα για να συσπειρώσει την δημοκρατική παράταξη σε μια κυβερνητική πρόταση -αντί να αποτελεί απλά τον “βασικό κορμό'” της.

Θα πρέπει να αποδείξει πως δεν είναι ο ηγέτης ενός κόμματος της Αριστεράς με συμπλέγματα και άγχος για την ιδεολογική του ταυτότητα, αλλά ο ηγέτης μιας δημοκρατικής συμμαχίας που έχει κυβερνητική πρόταση για το μέλλον.

Με την κίνησή του έδειξε πως δεν απλά ο βασικ΄ός αντιπολιτευτικός πόλος, αλλά ένας δυναμικός και αποφασιστικός ηγέτης που μπορεί να γίνει αυριανός πρωθυπουργός χωρίς να περιμένει τον Νίκο Ανδρουλάκη -που πιθανόν να έχει βγει ήδη από το κάδρο.

Η “δημοκρατία του πεζοδρομίου”

Στο παιχνίδι της Νέας Δημοκρατίας να περιθωριοποιήσει τον ΣΥΡΙΖΑ με την την ρητορική για “δημοκρατία του πεζοδρομίου” -και την κατηγορία ότι θα εισβάλλει στη Βουλή- έχει περιθωριοποιηθεί ΄ήδη ο Νίκος Ανδρουλάκης και μένει να μιλήσει και το “πεζοδρόμιο” -δηλαδή ο λαός.

Η εικόνα μιας Βουλής που η αξιωματική αντιπολίτευση δεν μετέχει στις ψηφοφορίες δεν είναι καθόλου καλή για την κυβέρνηση – που ο Τσίπρας θεωρεί “έκπτωτη”- αλλά ούτε για την αντιπολίτευση που μετέχει.

Το ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ που μιλά για εκτροπή και θεωρεί τον Μητσοτάκη εχθρό της δημοκρατίας θα πρέπει να εξηγήσει πως ταυτόχρονα ετοιμάζεται για… προγραμματική σύγκλιση μαζί του.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης τη μια θέλει να οδηγήσει τον Μητσοτάκη στην αντιπολίτευση και την άλλη δεν θα αφήσει την χώρα ακυβέρνητη. Με ποιον τελικά θα κυβερνήσει;

Θέλει “κάθαρση” -όπως ζήτησε καθαρά ο Κώστας Καραμανλής- ή θέλει συγκυβέρνηση με αυτόν που -αποδεδειγμένα- τον παρακολουθούσε;

Θα καθίσει στο ίδιο τραπέζι της κυβέρνησης για να συνεργασθεί για μια “σοσιαλδημοκρατική πρόταση” με τον Μητσοτάκη; Με ποιες προτάσεις;

Ο Μητσοτάκης είναι απερχόμενος

Προφανώς η αποχώρηση από την Βουλή όλης της αντιπολίτευσης θα ήταν μια κίνηση ματ για τον Μητσοτάκη, αλλά η παραμονή των άλλων κομμάτων στη Βουλή -και ιδιαίτερα του ΠΑΣΟΚ- τα οδηγεί στο περιθώριο μιας αναμέτρησης που ο Τσίπρας ορίζει το γήπεδο που θα γίνει.

Η κυβέρνηση αυτή αναδείχτηκε με ηγέτη έναν μέτριο πολιτικό που θα βρεθεί σύντομα σε αμφισβήτηση μέσα στο κόμμα του που τελικά δεν υπάρχει. Ήταν μια τηλεοπτική εικόνα που κατέρρευσε και κατηγορείται ήδη από κορυφαία στελέχη της παράταξης.

Ακόμα κι αν κερδίσει τις εκλογές ο Μητσοτάκης είναι ο απερχόμενος και ο Αλέξης Τσίπρας -ακόμα κι αν δεν κερδίσει- ο ερχόμενος. Επιπλέον ο δεύτερος είναι κατήγορος και ο πρώτος κατηγορούμενος.

Το αίσθημα ντροπής που δημιούργησε στο κόμμα του θα εκφραστεί μετά τις εκλογές -είτε χάσει είτε κερδίσει- και το πολιτικό του τέλος άρχισε τον περασμένο Αύγουστο όταν αποκαλύφθηκε πως η ΕΥΠ έκανε υποκλοπές και ο πρωθυπουργός έλεγε ψέμματα.

Η προπαγάνδα της κυβέρνησης αφορά την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ -ενός κόμματος που πλέον δεν υπάρχει- και ο Αλέξης Τσίπρας θα πρέπει να αποδείξει πως είναι ένα νέο κόμμα.

Ένα δίλημμα που δεν περιλαμβάνει τον Ανδρουλάκη

Η επιλογή των επικοινωνιολόγων του Μητσοτάκη να εστιάσουν στα πρόσωπα των δύο ηγετών με το δίλημμα «Μητσοτάκης ή Τσίπρας» μπορεί να είναι το λάθος τους γιατί ο Μητσοτάκης έχει φθαρεί, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας έχασε τις εκλογές προκαλώντας απογοήτευση και θυμό, αλλά αποχώρησε από την κυβέρνηση τελικά άφθαρτος.

Έχει λίγες βδομάδες για να προβάλλει το νέο του πρόσωπο, δη΄΄λαδή να αποβάλλει το βλοσυρό βλέμμα με το οποίο κοιτάει τον κόσμο με εμφανείς ενοχές για τις “αυταπάτες”.

Το δίλημμα τελικά δεν είναι Μητσοτάκης ή Τσίπρας, αλλά “δημοκρατία ή Μητσοτάκης” όπως το έθεσε ο δεύτερος προβάλλοντας μια πρόταση προοδευτικής κυβέρνησης κι όχι τον εαυτό του.

Το δίλημμα τελικά στην κάλπη είναι αν θα φύγει ή θα μείνει ο Μητσοτάκης. Και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ -μαζί με τα στελέχη του θα πρέπει να δώσουν μια απάντηση. Και πιθανόν να βρούνε για το κόμμα που θα απομείνει και έναν ηγέτη.