Καθώς φαίνεται το δημοψήφισμα στην γειτονική μας χώρα θα κρίνει και τις εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις- ακόμα και την ενότητα των κομμάτων, το χρόνο ίσως και το αποτέλεσμα των εκλογών. Αν και ο Αλέξης Τσίπρας έσπευσε να πει πως “η κυβέρνησή μου θα επιβιώσει, δεν ξέρω εάν θα επιβιώσει και ο συνασπισμός”.
Με λίγα λόγια ο πρωθυπουργός είπε πως και η Συμφωνία των Πρεσπών θα ψηφιστεί στην ώρα της και η κυβέρνηση θα συνεχίσει- για να ολοκληρώσει την τετραετία, όπως είπε. Αν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αποχωρήσουν από την κυβέρνηση για να πάμε σε εκλογές πριν ψηφιστεί η συμφωνία είναι πολύ πιθανόν να μην αποχωρήσουν όλοι. Η συζήτηση στη Βουλή θα φέρει προβλήματα όχι στην κυβέρνηση, αλλά την αντιπολίτευση και τα κόμματα που θα δυσκολευθούν να επιβάλλουν την γραμμή σε όλους τους βουλευτές τους.
Πρακτικά η κυβέρνηση θα μπορεί να πέσει με πρόταση μομφής, μάλλον πριν την συζήτηση, αλλά η πρόταση αυτή θα πρέπει να εξασφαλίσει 151 ψήφους πράγμα που δεν μπορεί να συμβεί. Άρα ο μόνος τρόπος να οδηγήσει το Μακεδονικό σε εκλογές είναι να το αποφασίσει η ίδια η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός είπε καθαρά πως δεν θα το κάνει. Αν θέλει ο Καμμένος να φύγει, ας φύγει.
Πιθανόν να υπάρχει ήδη και νέα πλειοψηφία για να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης -αν χρειαστεί- στην κυβέρνηση, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Όπως θα πει -όχι τυχαία- ο συνταγματολόγος – αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Κατρούγκαλος «ακόμη και αν φύγουν οι ΑΝΕΛ, η δεδηλωμένη δεν χάνεται μέχρις ότου υπερψηφιστεί μια πρόταση δυσπιστίας».
Πολλοί είναι αυτοί που έχουν ήδη πει πως ο Αλέξης Τσίπρας με τη στάση που επέλεξε στο Μακεδονικό επιχειρεί να διασπάσει τα άλλα κόμματα- το Κινάλ και τη Νέα Δημοκρατία- καθώς τα έστρεψε στα δεξιά κι απέναντι στην Ευρώπη, αλλά η αλήθεια είναι πως τα δύο κόμματα άλλαξαν θέση προκειμένου να καρπωθούν εκλογικά ψήφους ενός φτηνού πατριωτισμού που θα τον βρουν μπροστά τους.
Η απόφαση του Αλέξη Τσίπρα -για την οποία πέρα από την γενική διεθνή αναγνώριση διεκδικεί με τον Ζάεφ κι ένα Νόμπελ Ειρήνης- δεν αφορά ανταλλάγματα- όπως η μη περικοπή των συντάξεων- όπως θέλουν πάλι οι ίδιοι μάλλον πονηροί αναλυτές- που βλέπουν την Ελλάδα ως το ομφαλό της γης και συνωμοσίες κατά της Ελλάδας.
Ο “ομφαλός της γης” είναι πιο πιθανό να είναι αυτές τις μέρες η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας, ένα κομμάτι γης στα Βαλκάνια όπου η σύγκρουση Ρωσίας- ΝΑΤΟ παίρνει ακόμα και την μορφή κατασκοπευτικού θρίλερ και ο διεθνισμός ή πατριωτισμός εξαρτώνται από αγωγούς, περνάνε πάνω από ενεργειακούς κόμβους κι αυτό εξηγεί πως όλη η Ευρώπη και η Δύση εξυμνούν την πρωτοβουλία Τσίπρα-Ζάεφ- ως άξια ακόμα για Νόμπελ Ειρήνης.
Η Ελλάδα είναι από καιρό από το τελευταίο σημείο του “ελεύθερου κόσμου” πάλι στο κέντρο μιας σύγκρουσης συμφερόντων και η Συμφωνία των Πρεσπών δεν αφορά -όπως νομίζουν πολλοί ομφαλοσκόποι- την ενότητα της Νέας Δημοκρατίας και του πατριωτικού με λάθος τρόπο Κινάλ ή την τύχη των ΑΝΕΛ.
Προφανώς δεν έχει καμιά σημασία σ΄αυτό το παιχνίδι ούτε το όνομα της γείτονος, ούτε αν η γλώσσα της είναι Μακεδονική ή κάτι άλλο. Ούτε η Νέα Δημοκρατία και το Κινάλ παίρνοντας με ένα φτηνό τρόπο θέσεις για την “προδοσία” έχουν στόχο κάποιο εθνικό συμφέρον, όσο την πτώση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -μάλλον απεμπολώντας τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα.
Η απίστευτη στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη που θα “επαναδιαπραγματευθεί” μια άλλη συμφωνία σε ένα μακρινό μέλλον- αν και μάλλον εύχεται να την ψηφίσει ο Αλέξης Τσίπρας- δείχνει αν μη τι άλλο πως τα εθνικά θέματα εντάσσονται σε ένα εσωτερικό πολιτικό παιχνίδι όπου όταν το δάχτυλο κοιτάζει το φεγγάρι, ο ηλίθιος κοιτάει το δάχτυλο.
Αντίθετα ο Αλέξης Τσίπρας, ο 44χρονος ηγέτης ενός ελληνικού αριστερού κόμματος, που “ήταν κάποτε αντίθετος με την αμερικανική εξουσία και το ΝΑΤΟ κι οδήγησε σε μια ανεπιτυχή εξέγερση ενάντια στις αυστηρές οικονομικές πολιτικές της ΕΕ το 2015, όταν η Ελλάδα λίγο έλειψε να βγει από το ευρώ»- όπως έγραψε Wall Street Journal εμφανίζεται εδώ ως ένας πολιτικός που αναλαμβάνει το πολιτικό κόστος να δει πέρα από τον λαϊκισμό και την πατριδοκαπηλεία.
«Δεν θα παίξω παιχνίδια» είπε ο Αλέξης Τσίπρας στην ίδια εφημερίδα. “Αν θέλουμε να αναβαθμίσουμε τον ρόλο της χώρας, πρέπει να διαμορφώσουμε συμμαχίες. Και ο καλύτερος στρατηγικός σύμμαχος στην περιοχή είναι οι ΗΠΑ». Ο παλιός διαδηλωτής κατά της παγκοσμιοποίησης προσπαθεί να βάλει την Ελλάδα στον επενδυτικό και γεωπολιτικό χάρτη και οι ψηφοθήρες βλέπουν παιχνίδια με τις συντάξεις, λες κι αυτό είναι το θέμα.
Η επιλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη να ποντάρει στο Μακεδονικό και τις συντάξεις στις εκλογές μάλλον θα τον οδηγήσουν σύντομα στην αναζήτηση άλλων μετώπων σύγκρουσης καθώς οι αντιφάσεις του τον οδηγούν σε αδιέξοδο. Μάλλον για να υποστηρίξει τις θέσεις του θα πρέπει να αρχίσει να φωνάζει συνθήματα κατά του …ΝΑΤΟ και των Ευρωπαίων. Η επιλογή του θέματος των συντάξεων ως βασικό ζήτημα σύγκρουσης δείχνει πως δεν κατάλαβε τι συνέβη και γιατί συνέβη στη χώρα τα τελευταία δέκα χρόνια.
Η Συμφωνία των Πρεσπών προφανώς συνδέεται με την μετατροπή της Ελλάδας σε «ενεργειακό κόμβο» που είναι το ίδιο με την μετατροπή της σε ηγετική δύναμη των Βαλκανίων. Θα πρέπει να συνδυαστεί με την “εγκάρδια” συνάντηση με τον Ερντογάν, καθώς το Μακεδονικό- δηλαδή όσα συμβαίνουν στα Βαλκάνια- μας οδηγεί στην Κύπρο και το Αιγαίο, όπου θα κριθεί τα επόμενα χρόνια η ελληνική εξωτερική πολιτική.
Η Ανατολική Μεσόγειος μαζί με τα Βαλκάνια είναι το ίδιο πακέτο για τον γεωστρατηγικό ρόλο της Ελλάδας. Η εκμετάλλευση των κοιτασμάτων -από την Κύπρο ως τη Νότια Κρήτη, η κατασκευή του αγωγού EastMed που θα φτάνει μέχρι την Ιταλία- και θα μπορεί να μεταφέρει φυσικό αέριο στην Ευρώπη μάλλον είναι πιο σοβαρά θέματα -έως αιτία πολέμου- από το ποιες είναι ή όχι σλαβικές γλώσσες.
Καθώς παρελαύνουν από τα Σκόπια οι πάντες, η Τουρκία απειλεί να χρησιμοποιήσει το τουρκικό ναυτικό εναντίον …αμερικανικού ναυτικού, ο Ερντογάν αγαπά την Ελλάδα κι απελευθερώνει τους Έλληνες στρατιωτικούς, τρέχοντας να ζητήσει βοήθεια από την Μέρκελ που του διαμηνύσει ότι “η λύση του Κυπριακού βρίσκεται στην ευρωπαϊκή πορεία της Τουρκίας».
Προφανώς κάτι συμβαίνει γύρω μας, αλλά η επικαιρότητα αφορά τον Μέγα Αλέξανδρο, τις συντάξεις- κι όχι την εργασία, τη στάση που θα κρατήσει ο Πάνος Καμμένος στη Βουλή- μαζί με τις δηλώσεις του Μητσοτάκη ότι θα κάνει εξεταστική επιτροπή για το 2015 ή αυτές του Πολάκη ότι πολλοί θα φορέσουν ρίγες πολύ σύντομα- προφανώς πίσω από τα κάγκελα της φυλακής.
Το τραγικό με τους εθνικούς ομφαλοσκόπους- τους τζάμπα πατριώτες που συνήθως έβλαψαν σοβαρά την Ελλάδα- είναι το ενδεχόμενο να είναι πράγματι αυτή η μικρή χώρα, αν όχι ο ομφαλός της γης- η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, αλλά δεν την έχει αποχτήσει ακόμα- ένας κρίκος σε μια αλυσίδα- που καθώς ο κόσμος αλλάζει τη φέρνει στο επίκεντρο των εξελίξεων.
Η μικρά γείτων χώρα, άσχετα από το δημοψήφισμα, θα ενταχθεί αργά ή γρήγορα στην Ευρώπη και το ΝΑΤΟ και διεκδικεί ένα ρόλο στην αλυσίδα, αλλά δεν επέλεξε να είναι αυτή που θα κρίνει ή όχι τον χρόνο, ίσως και το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ελλάδα.
Τα πράγματα θα κυλήσουν άσχετα με το τι θα ψηφίσει κάποιος Φωκάς ή κάποιος άλλος στη Βουλή και καθώς ο κόσμος γύρω μας αλλάζει με ταχύτητα -μαζί με την ελληνική κοινωνία- οι εκλογές δεν αφορούν το όνειρο του Μητσοτάκη να γίνει πρωθυπουργός, ούτε την επιβίωση του κόμματος του Πάνου Καμμένου.
Θα επιβιώσουν οι πολιτικές δυνάμεις που ανταποκρίνονται σε μια νέα πραγματικότητα, που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει και πως ειδικά οι επόμενες εκλογές, ακόμα κι αν έχουν ως θέμα το Μακεδονικό ή τις συντάξεις, θα κρίνουν μαζί με τα κόμματα που θα αποχαιρετήσουν την ιστορία, την θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια, την Ευρώπη, την περίφημη “νέα τάξη” των πραγμάτων. Το Μακεδονικό δεν γεννά νέα κόμματα, αλλά μάλλον διαλύει τα παλιά.
