Ο Δημ. Τζανακόπουλος και ο Π. Πολάκης χάνουν δίκιο τους και αδειάζουν την καρδάρα που γεμίζει ο Τσίπρας

Του Γ. Λακόπουλου

Όσοι μελετήσουν στο μέλλον την μνημονιακή περίοδο της χώρας θα κολλήσουν στα εκλογικά αποτελέσματα του 2019. Γιατί ένας χαρισματικός πολιτικός σαν τον Αλέξη Τσίπρα, που κέρδισε όλες τις πολιτικές μάχες, ηττήθηκε από ένα υποδεέστερο αντίπαλο σαν τον Κυριάκο Μητσοτάκη που ήταν μονίμως έξω από τα πράγματα;

Ανάμεσα στις απαντήσεις θα  ξεχωρίσει μια διαπίστωση: γιατί συγκεκριμένα πρόσωπα από τις κυβερνήσεις Τσίπρα έκαναν χονδροειδή λάθη και έδωσαν σε κρίσιμες στιγμές στους αντιπάλους του την ευκαιρία να κρύψουν τις ενοχές τους και να απευθυνθούν στα κατώτερα αισθήματα της κοινωνίας.

Δυο από αυτά τα πρόσωπα ήταν ο Δημ. Τζανακόπουλος και ο Παύλος Πολάκης.

Έντιμοι και οι δυο, ακέραιοι στη διαχείριση της εξουσίας που είχαν, έδρασαν καταστροφικά για την κυβέρνησή τους και ακύρωσαν τις προϋποθέσεις του Τσίπρα -που πήγε στις εκλογές με τις δάφνες του- να επικρατήσει απέναντι στον Μητσοτάκη που κουβαλούσε τα αρνητικά φορτία της παράταξης του.

Αμφότεροι θα κερδίσουν ίσως την επουράνιο βασιλεία. Αλλά συνέδραμαν στο να χάσει το κόμμα τους την επίγειο.

Ο Τζανακόπουλος βαρύνεται με τις ανάποδες στροφές που πήρε για την κυβέρνηση το σκάνδαλο Νοβάρτις που από μόνο του ισοπέδωνε τη ΝΔ και το Κινάλ.

Μόνο κάποιος που δεν έχει γνώση των όρων απονομής της Δικαιοσύνης -αν και δικηγόρος, στοιχειώδη πολιτική αντίληψη και  αίσθηση της επικοινωνίας, θα πήγαινε την παραμονή της θύελλας στον Άρειο Πάγο -για… ενημέρωση.

Μετά από αυτό οι άστοχες αναφορές του Παπαγγελόπουλου και του Κοντονή, αλλά και οι κουταμάρες άλλων Συριζαίων ήταν φυσικά επακόλουθα που έδωσαν στην τότε αντιπολίτευση έδαφος να πατήσει. Όπως έδωσαν και στα πρόσωπα που ερευνούσε η Δικαιοσύνη άλλοθι για εκτροπές εναντίον της.

Από εκείνη τη στιγμή ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος έγινε φορέας αρνητικών συμβολισμών για την κυβέρνησή του.

Στην περίπτωση του Παύλου Πολάκη η κατάσταση είναι απλώς… αθεράπευτη- λόγω χαρακτήρα. Ατόφιος άνθρωπος και μαχόμενος πολιτικός εξελίχθηκε σε ό,τι δεν θέλει να έχει ένα κόμμα: απρεπής και ανάγωγος, υβριστής κατά βούληση και αυτόκλητος εισαγγελέας κατά πάντων. Παρορμητικός γκαφατζής, κήρυκας ανομίας, καταστροφέας του δίκιου του και τελικά άνθρωπος τον οποίο με ευκολία ο Μητσοτάκης στήριξε μια ολόκληρη εκλογική καμπάνια.

Πολύ αργά ο Αλέξης Τσίπρας διαπίστωσε ότι κάποιος έπρεπε να του πάρει το πληκτρολόγιο για να μην «γίνεται της κακομοίρας».

Οι δυο πρώην υπουργοί δεν μπορούν να ξεφύγουν από τα λάθη τους και αποδείχθηκε στην προανακριτική επιτροπή.

Η κυβέρνηση οργάνωνε μια εμφανώς παράνομη και ενδεχομένως άκυρη μεθόδευση αποκλεισμού τους. Ήταν μια θηλιά που περνούσε η ίδια στο λαιμό της καθώς όλα  εξελίσσονταν υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ: η Γεννηματά έριξε και την τελευταία μάσκα χειραγώγησης της από τον Μητσοτάκη, η αξιωματική αντιπολίτευση κέρδισε την  υποστήριξη του Χάρη Καστανίδη και την αναγνώριση του δίκιου της  από την κοινή γνώμη και τον νομικό κόσμο.

Ο Αλέξης Τσίπρας έφερε σε δύσκολη θέση τον Πρόεδρο της Βουλής με την επιστολή του για παρέμβαση αποκατάστασης της νομιμότητας στην Επιτροπή και πιθανόν θα το πετύχει. Ή θα εκθέσει ανεπανόρθωτα την κυβερνητική παράταξη.

Αυτή τη θετική εικόνα χάλασαν οι δυο πολιτικοί -που έβαλε διόλου τυχαία στο σημάδι η ΝΔ -με τη συμπεριφορά τους στην επιτροπή.  Έχασαν το δίκιο τους από τον τρόπο τους. Η φρασεολογία που χρησιμοποιήθηκε -επειδή εμφανώς αδικούνται- δεν ταιριάζει σε πολιτικούς της Αριστεράς.

Κάποιος να εξηγήσει στον Π. Πολάκη ότι στη Βουλή δεν ισχύουν οι κανόνες που ενδεχομένως ίσχυαν κάποτε στα ορεινά της Κρήτης. Από τη στιγμή που η πλειοψηφία της Επιτροπής αποφασίζει την αποβολή του, δεν μπορεί να λέει ότι… δεν φεύγει και θα τον πάρουν σηκωτό.

Μπορεί να διαμαρτυρηθεί, να καταγγείλει, να προσφύγει σε όποια προσφερόμενη διαδικασία ακύρωσης της απόφασης της πλειοψηφίας. Αλλά δεν μπορεί να κάνει ότι του καπνίζει, όσο δίκιο και αν έχει.

Ό,τι κάνουν τα κόμματα κρίνεται. Είναι κρίμα που βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ διευκολύνουν τη ΝΔ να αποφύγει αυτή την κρίση. Δε δίνουν μόνο λαβή στους οργανωτές της  συγκάλυψης του σκανδάλου με το να αλλάζουν το θέμα της συζήτησης. Αδειάζουν και την καρδάρα με το γάλα που μαζεύει ο Αλέξης Τσίπρας.