Ο Κυριάκος, ο Γεωργίου, ο Καραμανλής, ο Παπανδρέου, τα ελλείματα του 2009 και το ριμέικ του 2004

Toυ Γ. ΛακόπουλουΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)

Ο διακηρυγμένος σεβασμός προς τις αποφάσεις της Δικαιοσύνης από πολιτικούς δημοσιογράφους και λοιπούς σχολιαστές, πήγε περίπατο στην περίπτωση της παραπομπής σε δίκη του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ Ανδρέα Γεωργίου -για ενδεχόμενη αλλοίωση των δημοσιονομικών στοιχείων του 2009.

Μόνο ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης δεν πήρε επισήμως θέση. Η πίεση που του ασκείται όμως  , ίσως αποκαλύπτει και τα κίνητρα της ομαδικής   και διακομματικής υποστήριξης προς τον πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ, που φτάνει ως την  αξίωση να πάρει καθαρή θέση υπέρ του και η επίσημη ΝΔ.

Δείχνει λίγο παράδοξο να ζητούν από τη σημερινή αντιπολίτευση να υπερασπιστεί ένα πρόσωπο της επιλογής των κυβερνήσεων του Γ. Παπανδρέου. Αλλά μηπως  η συνολική σκηνοθεσία αυτής της υπόθεσης δεν είναι παράδοξη;  Ουσιαστικά ζητείται από τον Κυριάκο να καταγγείλει τον…. πρώην Πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή.

Ο πρόεδρος της ΝΔ δεν παίρνει θέση, εκτός αν θεωρηθεί ότι επί της ουσίας τον εκφράζει η αντικαραμανλική παρέμβαση από το capital.gr της Μιράντας Ξαφά, που θεωρείται σύμβουλός του.

Παράδοξη είναι επίσης και η αναγόρευση της υπόθεσης Γεωργίου σε μείζον θέμα με μεθόδους που συγχέουν τις πολιτικές εκτιμήσεις με τις δικαστικές αποφάσεις.

Π.χ. προβάλεται το  επιχείρημα ότι δεν μπορεί να ευθύνεται για την υπαγωγή της χώρας σε διεθνή οικονομικό έλεγχο γιατί ανέλαβε μετά το Μνημόνιο –  Η ότι και να μην έχει αναθεωρηθεί το έλλειμμα του 2009 κατά δυο μονάδες επί των ημερών του, η χώρα  πάλι θα πήγαινε σε Μνημόνιο. Αυτά ειναι παραπλανητικα.

Δεν κατηγορείται ότι συνέβαλε στο Μνημόνιο. Αλλά αν αποδειχθεί ότι πράγματι εκ των υστέρων αύξησε τεχνητά το έλλειμμα , θα μπορούσε να του καταλογιστεί μεθόδευση για να δικαιολογηθούν με πιο ισχυρό τρόπο οι αποφάσεις για το Μνημόνιο.

Σε κάθε περίπτωση αρμόδια να αποφασίσει για τον Γεωργίου είναι η Δικαιοσύνη. Εκτός αν και στην περίπτωσή του   απο ορισμένες πλευρες οι αποφάσεις της αξιολογούνται κατά τη λογική του προϊσταμένου του Γ. Παπακωνσταντίνου :έχει μια καταδίκη από το Ειδικό Δικαστήριο, αλλά την προβάλει  ως .. αθώωση και κινείται σαν να μην τον βαρύνει καν.

Επιχείρηση χειραγώγησης του Κυριάκου

Η κρίσιμη   επιδιωξη στο κύμα αντιδράσεων υπέρ του Γεωργίου δεν είναι η υπεράσπιση του ιδίου, αλλά η .. καταδίκη του Καραμανλή.Η υπερπροβολή της “αδικίας” κατά του Γεωργίου σε βαθμό που να απαιτείται και η τοποθέτηση της ΝΔ στο πλευρό του , ΄εχει στην ουγια το σοφισμα ότι για το   Μνημόνιο ευθύνεται κατ’ ουσίαν ο Καραμανλής και η ….ΝΔ. Ο Παπανδρέου απλως το… διεκπεραίωσε.

Στην πραγματικότητα πρόκειται για το πρώτο σκέλος μιας επιχείρησης που αποσκοπεί στη δημιουργία ρήγματος στη ΝΔ,  κατά τρόπο που θα ορθώσει τείχος ανάμεσα στον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ και τον πρώην Πρωθυπουργό.Τη δημιουργία ενός τέτοιου ρήγματος φαίνεται να βλέπει με καλό μάτι και ο …Αντ. Σαμαράς.

Αν προκύψει, τότε  το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα περιέλθει στην αποκλειστική επιρροή των παραγόντων της οικονομίας και των ΜΜΕ , με τους οποίους συγκρούστηκε ο Καραμανλής. Ήτοι τους “νταβατζήδες”.Στη ουσία αυτή η ρητορικη  επιχειρει να δημιουργήσει προυποθέσεις χειραγώγησης του Κυρ. Μητσοτάκη- που ανθίσταται.

Το δεύτερο σκέλος της ίδιας  επιχείρησης είναι η διαρκής αναπαραγωγή της περίφημης θεωρίας του “αφανούς εταίρου του Αλέξη Τσίπρα” που εισήγαγε ο Βαγγέλης Βενιζέλος και διακινούν  συγκεκριμένοι εκπρόσωποι των “νταβατζήδων”.

Το στόρι με την υποτιθέμενη ανοχή του Καραμανλή προς τον Τσίπρα , έχει πάρει ως τώρα και αθέμιτες μορφές, εμπλέκοντας και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και συχνά συμπεριλαμβάνει και τη μυθολογία της επικοινωνίας ανάμεσα στους δύο άνδρες.

Όσοι ξέρουν πρόσωπα και πράγματα στην ευρύτερη συντηρητική παράταξη -αλλά και τον χαρακτήρα του Καραμανλή -αντιλαμβάνονται ότι θα ήταν ο τελευταίος που θα “συνωμοτούσε” με τον Τσίπρα σε βάρος του κόμματός του.

Η “σχέση Καραμανλή –Τσίπρα”

Σε ότι αφορά τα πραγματικά περιστατικά,   λόγος για επικοινωνία του με τον Τσίπρα μπορεί να γίνει μόνο σε δυο -γνωστές- περιπτώσεις.

Η μία αφορά την πρόταση που δέχθηκε ο πρώην Πρωθυπουργός στις αρχές του χρόνου για την προεδρία της Δημοκρατίας και αρνήθηκε. Λογικά μια τέτοια πρόταση δεν μπορεί να έγινε μέσω τρίτου ή από τηλεφώνου .

Η δεύτερη ανάγεται σε τηλεφωνική επικοινωνία τους λίγο πριν το Δημοψήφισμα , για την οποία προσέφεραν επιβεβαίωση οι καραμανλικοί  Έυρ. Στυλιανίδης και Θ. Ρουσόπουλος,  τροφοδοτώντας σενάρια και  προφανώς  την  ενόχληση του Καραμανλή.

Για την Προεδρία  ήτα μάλλον αναμενόμενη  η πρόταση από τη στιγμή που ο σημερινός Πρωθυπουργός αποφάσισε να μην κλείσει το κύκλωμα εξουσίας, εκλέγοντας πρόεδρο από την παράταξή του. Όπως λογική ήταν και η μη αποδοχή της πρότασης από τον Καραμανλή.

Αυτό δεν θεμελιώνει “επαφή” μεταξύ τους προσωπικά ή εκ του σύνεγγυς. Αλλά ούτε και “σύμπραξη” στην εκλογή του Προκόπη Παυλόπουλου, δεδομένου ότι η πρώτη επιλογή του Τσίπρα ήταν ο Δημ. Αβραμόπουλος.

Για την περίφημη προδημοψηφισματική επικοινωνία τους μάλλον συγκρουσιακή διάθεση του Καραμανλή υποδήλωνε -αν έγινε.
Εκείνη την περίοδο ο Καραμανλής έκανε δύο δημόσιες παρεμβάσεις υπέρ του <Ναι> -διακόπτοντας προσωρινά τη σιωπή του -με τρόπο που εξηγεί τους φόβους του για τις εξελίξεις.Οι περισσότερο έγκυροι παρατηρητές τον φαντάζονται να προειδοποιεί τον Πρωθυπουργό να μην διανοηθεί κινήσεις εξόδου από την Ευρώπη- για τη συμμετοχή της χώρας στην οποία ο διαχρονικός Καραμανλισμός αισθάνεται θεματοφύλακας.

Τα πολιτικά ερωτήματα του 2009

Στο θέμα της αυταπόδεικτης δημοσιονομικής εκτροπής επί των κυβερνήσεων Καραμανλή το κρίσιμο ερώτημα δεν είναι το ακριβές ύψος της και πως υπολογίζεται, αλλά αν υπήρχε τρόπος να αποτραπεί το Μνημόνιο που ακολούθησε. Περισσότερο είναι θέμα της πολιτικής και όχι της στατιστικής.

Όσοι –εκτός ΝΔ- δίνουν θετική απάντηση είναι πολλοί. Μεταξύ τους ο σημερινός διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας αλλά και η πρώην επίτροπος Άννα Διαμαντόπουλου που συνέπεσαν την εκτίμηση ότι οι εξελίξεις θα ήταν διαφορετικές αν η κυβέρνηση Παπανδρέου είχε κινηθεί εξ αρχής διαφορετικά. Ο Στουρνάρας μάλιστα αναφέρθηκε και στη φορά που θα έπαιρναν τα πράγματα αν η νέα κυβέρνηση του 2009 εφάρμοζε τις εξαγγελίες Καραμανλή στη Θεσσαλονίκη. Εν πάση περιπτώσει αυτό είναι ένα θέμα που συζητείται.

Ο τελευταίος Πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να καταφύγει πίσω από την παραδοσιακά παραταξιακή πόλωση με τη Δεξιά και να χρεώσει την προσφυγή στον διεθνή οικοδομικό έλεγχο που αποφάσισε ο ίδιος , στον προκάτοχό του.

Ουσιαστικά όμως δεν έχει δώσει πότε εξηγήσεις για τους πραγματικούς λόγους που τον ώθησαν προς το ΔΝΤ -με το οποίο είχε αρχίσει επαφές πριν τις εκλογές – έξι μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας.

Δεν εξηγεί γιατί άργησε να ανακαλύψει τον “μονόδρομο” -που ήταν δεδομένος κατ’ αυτόν λόγω της κατάστασης που παρέλαβε-και άρα τον έκανε περισσότερο ακανθώδη.

Όπως δεν εξηγεί γιατί δεν ζήτησε τη γνώμη κανενός κομματικού, κυβερνητικού ή κοινοβουλευτικού οργάνου για μια τέτοια απόφαση και γιατί έκανε επιλογές που δεν περιλαμβάνονται στη λαϊκή εντολή του Οκτώβριου του 2009.

Από την πλευρά του ο Καραμανλής παραδέχθηκε την αποτυχία των κυβερνήσεών του επιλέγοντας τη μόνη πολιτική λύση για την ανάστροφή της: τις εκλογές μόλις ενάμισι χρόνο μετά την τελευταία ανανέωση της Βουλής, ώστε η νέα κυβέρνηση να έχει περιθώρια δραστικών παρεμβάσεων.

Από μόνες τους οι εκλογές ακυρώνουν την πολιτική ευθύνη του Καραμανλή για όσα συνέβησαν μετεκλογικά για τον απλούστατο λόγο ότι του καταλογίστηκε στη κάλπη με ιδιαίτερα σκληρό τρόπο.

Προς επανάληψη του 2004

Είναι προφανές οτι η  δημοσιονομική κατάρρευση πριν το 2009, και η δήθεν ανεκτική στάση του Καραμανλή προς τον Τσίπρα μετά το 2015 ανασύρονται ταυτοχρόνως ή εναλλάξ από συγκεκριμένους μηχανισμούς με  επιδίωξη τη δημιουργία χάσματος ανάμεσα στον πρώην Πρωθυπουργό και τον σημερινό πρόεδρο της ΝΔ Κυρ. Μητσοτάκη.

Είναι προσπάθεια που αποβλέπει στην αποδυνάμωση του Κυριάκου και στην αναγκαστική σύμπλευση του με εκδοτικά οικονομικά κέντρα με τα οποία συγκρούστηκε ο Καραμανλής και σήμερα έχουν ανάγκη από πολιτική υποστήριξη στην αναμέτρηση τους με τη σημερινή Κυβέρνηση.

Χωρίς τη συνδρομή του  πρόεδρου της ΝΔ κινδυνεύουν με καταλογισμούς ευθυνών για  τη βουλικιμή σχέση τουςμε το δημοσιο χρήμα και τον εκμαυλισμο του πολιτικού συστηματος.

Το απέφυγαν το 2004  επειδή οι χειρισμοί της κυβέρνηση Καραμανλή  με τον  βασικό μέτοχο και στη συνέχεια αντεπιτέθηκαν και νίκησαν τον Καραμανλή. Για να το αποφύγουν και τώρα με την κυβέρνηση Τσίπρα- αξιοποιώντας τους δικούς της άστοχους χειρισμούς- χρειάζονται το πλεονέκτημα που είχαν και τότε: την αξιωματική αντιπολίτευση με το μέρος τους .

Την έχουν;  Κατά πάσα πιθανότητα το 2016 δεν προσφέρεται για ριμέικ τα 2004. Δεν θα  καταφέρουν να επαναδιαπλέξουν τη ΝΔ με συγκεκριμένους ολιγάρχες προωθώντας τη ρήξη με τον Καραμανλή, στο βαθμό που ο πρόεδρος της ΝΔ να αντιλαμβάνεται που βρίσκεται η ουσία σε όσα συμβαίνουν το τελευταίο διάστημα και που αρχίζουν τα προσχήματα.

Και φυσικά  στο βάθος υπάρχει κι ένα ενδεχόμενο που  πολλοί δεν θα ήθελαν να συμβεί: να μιλήσει ο Καραμανλής.