Του Νίκου Λακόπουλου
«Θεωρώ ότι υπάρχει μια δυσαρμονία μεταξύ του τρόπου, με τον οποίο βλέπουν την κυβέρνηση συμπολίτες μας, οι οποίοι στηρίζουν το ΠΑΣΟΚ και της απόλυτα κατηγορηματικής έντονης κριτικής της οποίας ασκεί ο κ. Ανδρουλάκης, μερικές φορές αισθάνομαι ότι οι ψηφοφόροι του είναι πιο μπροστά από τον ίδιο».
Μιλώντας στους δημοσιογράφους στην Θεσσαλονίκη -σε όσους δεν απέκλεισε από την συνέντευξη τύπου- ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να κλείσει το θέμα των υποκλοπών που δεν απασχολούν τον λαό -που έχει άλλα θέματα να αντιμετωπίσει- και να τον εξαγοράσει με ένα πακέτο παροχών -με τα δικά του λεφτά.
Το “θαύμα” είναι πως η ακρίβεια που αυξάνει τα φορολικά ΄΄έσοδα επιτρέπει την χρηματοδότηση στοχευμένων προεκλογικά προγραμμάτων με ψηφοθηρικό σκοπό σε ένα πελατειακό σύστημα με δώρα που κάνει ο Κυβερν΄΄ήτης προσωπικά -με τα λεφτά των πελατών του.
Βέβαια οι χαμηλοσυνταξιούχοι μπορεί να έχουν να αντιμετωπίσουν με 1,88 ευρώ τον μήνα τον πληθωρισμό, αλλά ο Πρωθυπουργός φιλοτέχνησε την εικόνα του Αη-Βασίλη με κόστος που π΄λήρωσε η προηγούμενη κυβέρνηση και θα πληρώσουν οι επόμενες- αλλά τότε θα είναι αργά.
Ο Μητσοτάκης θα έχει κερδίσει τις δεύτερες ή τις τρίτες εκλογές αν αποφύγει την “τερατογένεση” της απλ΄ής αναλογικής -μια προοδευτική κυβέρνηση έχοντας κατασπαράξει το ΠΑΣΟΚ που φαίνεται να μην αντιλαμβάνεται πως αν δεν κάνει κυβέρνηση με τον Τσίπρα οδηγεί την χώρα σε νέα κυβέρνηση Μητσοτάκη και συνεργατών που θα προέρχονται από το ίδιο.
Αυτό σημαίνει “δυσαρμονία”: Ο Μητσοτάκης με ένα σοσιαλδημοκρατικό προσωπείο διεκδικεί την “αρμονία” ως αυτός που μπορεί να εκφράσει την Κεντροαριστερά καλύτερα από τον Νίκο Ανδρουλάκη -που βρίσκεται σε “δυσαρμονία” με την βάση του.
Πρόκειται για μια προαναγγελία αποστασίας πρώτα στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ ΚΙΝΑΛ -που αν ψηφίσουν Ανδρουλάκη θα βγει ο Τσίπρας και μετά στις εκλογές στους βουλευτές του που θα κληθούν να αποφύγουν την “τερατογέννεση”.
Την αστάθεια δημιουργεί ο Μητσοτάκης
Στο μεταξύ η χώρα μπαίνει σε περίοδο αστάθειας πολύ πριν τις εκλογές με μια αδύναμη κυβέρνηση που ομολογεί πως δεν θα κερδίσει τις πρώτες εκλογές και δεν θα μπορέσει να είναι αυτοδύναμη στις επόμενες.
Η αυτοδύναμη κυβέρνηση που δεν θα είναι μονοκομματική όπως την περιέγραψε ο Μητσοτάκης στη Θεσσαλονίκη είναι η επανάληψη παλιότερης δήλωσης πως θα σχηματίσει κυβέρνηση με στελέχη άλλων κομμάτων -δηλαδή με αποστασία.
Μέσα σε αυτό το κλίμα η πολιτική γίνεται υπόθεση παρασκηνίου όπου το τι θα ψηφίσουν οι πολίτες στις εκλογές είναι απλώς μία παράμετρος για να προκύψει μια κυβέρνηση που προετοιμάζεται ήδη στα παρασκήνια από αόρατους χειραγωγούς που βλέπουν στην πολιτική αστάθεια ένα δικό τους ρόλο.
Όπως και αν εξελιχθούν τα πράγματα και οι εκλογές -που όσο πιο γρήγορα γίνουν τόσο το καλύτερο καθώς μπαίνουμε σε πολύμηνη αβεβαιότητα- η επόμενη κυβέρνηση θα είναι προϊόν συνεργασιών με βασικό ζητούμενο αν αυτές θα περιλαμβάνουν ή όχι τον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Αυτό που κρίνεται στις εκλογές με απλή αναλογική είναι η δυνατότητα να υπάρξει μια προοδευτική κυβέρνηση -μια προοπτική που σπεύδει να ανατινάξει ο Κυριάκος Μητσοτάκης προεξοφλώντας δεύτερες- ίσως και τρίτες εκλογές- που ελπίζει πια όχι να του δώσουν αυτοδυναμία, αλλά ως πρώτο κόμμα να διαπραγματευθεί την διάλυση του ΠΑΣΟΚ μπροστά στον κίνδυνο της “τερατογέννεσης”.
Ο δρόμος αυτός περνάει μέσα από την κατασπάραξη του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ που μ΄έσα από τον μικρομεγαλισμό του -που του δημιουργεί το αίσθημα του πρωταγωνιστή- αντιλαμβάνεται ότι αν πάει σε δεύτερες και τρίτες εκλογές δεν θα γίνει από ρυθμιστής πρωταγωνιστής, αλλά κομπάρσος σε ένα έργο που το σενάριο του γράφει ο σημερινός -ίσως τελευταίος- πρόεδρός του.
Η συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων είναι μονόδρομος
Είναι μια κρίσιμη στιγμή η ώρα που το τρίτο κόμμα θα πάρει και θα καταθέσει την τρίτη εντολή σχηματισμού κυβέρνησης οδηγώντας τη χώρα σε νέες εκλογές: τα κόμματα της δημοκρατικής αντιπολίτευσης θα έχουν την πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά θα δουν να σχηματίζεται κυβέρνηση από την μειοψηφούσα Δεξιά πιθανόν με ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ ή κάποιου άλλου μικρού κόμματος.
Μια κυβέρνηση αυτοδύναμη -όπως την βλέπει- με τη βοήθεια άλλων δυνάμεων -που μπορεί να πάρει την μορφή «αποστασίας»- ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα είναι όχι μόνο η αστάθεια, αλλά και μια μορφή πολιτικής ανωμαλίας.
Κυρίως γιατί περιφρονώντας την πραγματική λαϊκή εντολή -και επισείοντας την αναλογική εκπροσώπηση των ψηφοφόρων στη Βουλή ως κίνδυνο- η «σταθερότητα» της αυτοδυναμίας μιας κυβέρνησης μειοψηφίας οδηγεί σε κυβερνήσεις του παρασκηνίου αδύναμες και ανίκανες να διαχειριστούν τις θύελλες που έρχονται.
Η συνεργασία των δημοκρατικών δυνάμεων είναι μονόδρομος για τον Νίκο Ανδρουλάκη καθώς ένας νεοφιλεύθερος λύκος π΄λησιάζει με σοσιαλδημοκρατική προβειά το “κοπάδι” με το ιδεολόγημα πως η σύγκρουση ανάμεσα στην Δεξιά και την Δημοκρατική Παράταξη είναι μια… παλιά ιστορία της δεκαετίας ’80.
Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν συνεργασθεί για μια δημοκρατική κυβέρνηση και πάμε σε νέες εκλογές -μέσα σε πόλωση- στις επόμενες εκλογές θα μετράει τις ψήφους που δεν θα βγαίνουν για να είναι “πρωταγωνιστής” ή έστω ρυθμιστής.
Προφανώς η επανεκλογή Μητσοτάκη -που το ΠΑΣΟΚ χαρακτήρισε επικίνδυνο για την δημοκρατία- δεν θα οδηγήσει στην τιμωρία του, αλλά την εκλογική νομιμοποίηση ενός καθεστώτος που πλέον δεν θα έχει έναν αυταρχικό πρωθυπουργό, αλλά… Κυβερνήτη.
