Ο πάντα χρήσιμος “Ιούδας”

Του Ιωάννη Δαμίγου

Η πιστή επανάληψη της εβδομάδας των παθών, μέσω ενός υπουργού και του Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου, σε εναλλακτικούς ρόλους “Ιούδα” σε προδοσία του Ελληνικού λαού αυτή την φορά. Οι δύο ανώτεροι θεσμικοί παράγοντες σε παράτυπο και παράνομο αλισβερίσι, διαψεύδουν ο ένας τον άλλον για ραντεβού σε καφενείο ή στου Μαξίμου.

Ο υπουργός προσήλθε δια κυβερνητική “υπόθεση” επηρεασμού της δικαιοσύνης και ο Αντιπρόεδρος προσήλθε από … περιέργεια. Μετά την “προδοσία” μεταξύ ομοϊδεατών, ο ένας κατηγορεί τον άλλον, με τον “σοβαρό” Αντιπρόεδρο να απειλεί πως θα αναφέρει δημόσια το ανώτατο θεσμικά πρόσωπο που τον συνάντησε επιπλέον και ονόματα δεν λέμε. Βέβαια έχει “βυθιστεί” στην σιωπή, λόγο της κατάνυξης έκτοτε.

Κακές γλώσσες λένε πως τους την “φύλαγε” μια και δεν έγινε πρόεδρος, γιατί πρόεδρο έχουμε “και γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε”. Του έταξαν μάλιστα, όπως ομολόγησε ή πρόδωσε ο ίδιος, όποια θέση επιλέξει μετά την θητεία του. Τέτοιες οι “δημοκρατικές” συνεννοήσεις, μεταξύ ανώτατου θεσμικού παράγοντα της δικαιοσύνης και ανώτατου κυβερνητικού προσώπου και πάλι ονόματα δεν λέμε, παραμένοντας “σοβαροί” στους ρόλους που υπηρετούν.

Και ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημειώνει, πως “κανονικά θα έπρεπε να επέμβει ο … πρόεδρος του Αρείου Πάγου, γιατί εδώ έχουμε να κάνουμε με κακουργηματική πράξη”. Απόσταση από τον εμφύλιο που παίρνει διαστάσεις, καθώς θα εμφανιστούν αρκετοί “Ιούδες” μια και τα αργύρια είναι πολλά, πάρα πολλά, είναι εκατομμύρια και τα δένδρα για “κρέμασμα” τα μάζεψε όλα ο δήμαρχος από τους δρόμους. Μέχρι να μεγαλώσουν τα πλατάνια, θα περάσει πολύς καιρός και “ποιος θα τα θυμάται αυτά σε δέκα χρόνια;”

 Ο πάντα χρήσιμος Ιούδας, να ξεπλένει σοβαρές λαϊκές υποθέσεις και να κατευνάζει τα πνεύματα. Στο μεγάλο δείπνο, στο καθημερινό φαγοπότι, να ρωτούν εναγωνίως οι συνδαιτημόνες τον πρωθυπουργό:

Μήπως είμαι εγώ κύριε; Μήπως είμαι εγώ; Λάβετε φάγετε, τούτο εστί το έργο μου. Πορευθείτε και διαδώσατε εις τον όχλο ίνα αναστηθώ κατά την 21/5 ή όσο απαιτηθεί., συνεχίζοντας το θεάρεστο αυτό καθήκον μου.