Του Γ. Λακόπουλου
Ως δημόσιο πρόσωπο, αλλά κυρίως ως εσωκομματικός παράγοντας, ο Πάνος Σκουρλέτης είναι αυτό που θα λέγαμε τυπικό δείγμα “μικροαστικού σταλινισμού”.
Παρότι κοινωνικά είναι περισσότερο από μικροαστός. Εξ απαλών ονύχων: οι συμφοιτητές του στο ΠΑΠΕΙ τον θυμούνται να σουλατσάρει με την κουρσάρα του.
Στον ΣΥΡΙΖΑ είναι διπλό δείγμα αποτυχίας του Αλέξη Τσίπρα στα εσωκομματικά.
Πρώτα τον έκανε πορτ παρόλ του και στις κυβερνήσεις του του έδωσε διαδοχικά τέσσερα χαρτοφυλάκια. Απέτυχε και στα τέσσερα και στο ένα μάλιστα ήταν ο σκηνοθέτης της μοιραίας εμφάνισης Τσίπρα- που μόλις είχε επιστρέψει από το εξωτερικό- τη βραδιά στο Μάτι.
Ότι τον έκανε Νο 2 στο κόμμα αποδείχθηκε μοιραίο. Με τον Σκουρλέτη επικεφαλής της κομματικής οργάνωσης ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε όλες τις περιφέρειες και τους δήμους της χώρας. Αυτό όρισε και τη μοίρα του στις εθνικές εκλογές.
Την επόμενη αντί να βρει κλειδωμένο το γραφείο του στην Κουμουνδούρου, ο Τσίπρας συζητούσε μαζί του σε επίπεδο δύο ανδρών.
Συνυπέγραφε μάλιστα την θλιβερή ανακοίνωση κατά του Α.Π. που υπέβαλε στην Πολιτική Γραμματεία ο γραμματέας της απομόνωσης του κόμματος του 36% στο μαζικό χώρο: αυτοδιοίκηση, συνδικάτα κοινωνικές οργανώσεις.
Ο Τσίπρας τον διόρισε δύο φορές βουλευτή και σήμερα τον έχει κοινοβουλευτικό του εκπρόσωπο. Παρότι εν τω μεταξύ εξελίσσεται στον πιο προκλητικό… διώκτη της ηγεσίας και προσωπικά του Τσίπρα. Συχνά με αγοραίες εκφράσεις.
Αντιτίθεται σε κάθε επιλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ- σε διαγκωνισμό με τον Φίλη- και είναι, εξ οφίτσιο, βασικός υπεύθυνος για την αποτυχία της διεύρυνσης.
Ο μηχανισμός που ελέγχει- παρέα και με άλλες φράξιες πλέον- έκλεισε τις πόρτες των οργανώσεων και πολέμησε τη μετεξέλιξη. Για να μην αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του κόμματος. Ο Σκουρλέτης είναι αριστερός και τίποτε άλλο.
Από την ίδια σκοπιά, προσπαθεί να ακυρώσει το άνοιγμα στην κοινωνία και τον εκσυγχρονισμό του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ που επιχειρεί ο Αλέξης Τσίπρας.
Προκύπτει εναργώς από την τελευταία ανάρτηση του. Ενώ αναγνωρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ χρειάζεται “τη διατύπωση ενός νικηφόρου σχεδίου για να ηττηθεί η πολιτική της Ν.Δ., ώστε να βρεθεί ξανά στη διακυβέρνηση της χώρας” βρίσκει ότι η πρωτοβουλία Τσίπρα “δεν υπηρετεί αυτή την προοπτική”.
Αντίθετα κατά τον Σκουρλέτη, τροφοδοτεί “ένα νέο κύμα εσωστρέφειας και υποτιμώντας τη συζήτηση γύρω από τα κορυφαία ζητήματα που απασχολούν τη μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας“.
Ο αρχηγός της εσωστρέφειας- και εταίρος της πιο προβεβλημένης συσπείρωσης παραγωγής εσωστρέφειας- θεωρεί εσωστρέφεια το άνοιγμα στην κοινωνία και την εκλογή ηγεσίας από την κομματική βάση.
Χωρίς προσχήματα αμφισβητεί το δικαίωμα του πρωθυπουργού του 36% και του αρχηγού του κόμματος με 32% να παίρνει πρωτοβουλίες κατά την εντολή που του έδωσε το εκλογικό σώμα το 2019.
Θεωρεί την πρόταση Τσίπρα για την απευθείας εκλογή Κ.Ε. και προέδρου από το σύνολο των μελών του κόμματος “ αιφνιδιαστική” πρόταση και διερωτάται “γιατί δεν κατατέθηκε στην Επιτροπή Καταστατικού τόσους μήνες;” . Υπονοώντας ίσως γιατί δεν τέθηκε υπόψη του.
Διακηρύσσει ότι αυτή πρόταση “αποπροσανατολίζει, είναι κατ’ επίφαση δημοκρατική, χωρίς να ενισχύει την ουσιαστική συμμετοχή των μελών του κόμματος” που “δεν ρωτήθηκαν για την αλλαγή του τίτλου του κόμματος και για την παύση λειτουργίας των αιρετών οργάνων της Κ.Ε. και της ΠΓ”.
Αυτή η προσέγγιση συνιστά εκφυλισμό της εσωκομματικής λειτουργίας στο βαθμό που ενίσταται, επειδή η πολιτική απόφαση για πρόταση περιθωριοποίησης των μηχανισμών δεν ετέθη στην κρίση της κομματικής γραφειοκρατίας που θέλει το κόμμα στα μέτρα της για να διασφαλίζει την αναπαραγωγή της.
Από ό,τι φαίνεται ο Σκουρλέτης αναγνωρίζει στον Τσίπρα μόνο το δικαίωμα να φέρνει τον κόσμο. Για να τον προσανατολίζει ο ίδιος και οι εταίροι του. Όπως ο Φίλης που θα εκπαιδεύει τα νέα κομματικά μέλη.
Κατά την πολιτική αντίληψη Σκουρλέτη οι ψηφοφόροι δεν πρόκειται να “επηρεαστούν από τον τρόπο εκλογής της ηγεσίας ενός κόμματος”.
Αρκούν όσα “προτείνει για τα καθημερινά προβλήματα και την προοπτική της κοινωνίας”. Αν εννοεί προτάσεις της δικής του ιδεολογίας και πολιτικής προσέγγισης, μάλλον δεν έχει ιδέα από τον τρόπο σκέψης των ψηφοφόρων.
Ο πρώην γραμματέας θυμάται τα μέλη του κόμματος -τα παλιά τουλάχιστον- όταν αναφέρει ότι “δεν ρωτήθηκαν για την αλλαγή του τίτλου του κόμματος και για την παύση λειτουργίας των αιρετών οργάνων της Κ.Ε. και της Π.Γ” . Και θεωρεί “απαράδεκτη την ενοχοποίηση της κατάθεσης της όποιας άποψης γύρω από όλα αυτά τα ζητήματα μπροστά στο συνέδριο”.
Εννοώντας πιθανόν την καταψήφιση από την πλειοψηφία όσων στηρίζει και ο ίδιος με κείμενο απαράδεκτο για πρώην γραμματέα και ευνοημένο από την ηγεσία.
Ο Πάνος Σκουρλέτης, με τη στάμπα της πολιτικής αποτυχίας στο κούτελο ως κομματικός αξιωματούχος, βαδίζει στο δρόμο του Λαφαζάνη και της Ζωής, όταν επιχειρεί να καθοδηγήσει την εσωκομματική υπονόμευση κατά του Τσίπρα – αποδυναμώνοντας την προοπτική της προοδευτικής διακίνησης με ίντριγκες και θεωρίες.
Δείγμα γραφής του είναι ότι δυσκολεύεται να μιλήσει καθαρά για τις προθέσεις του και ρωτάει υποκριτικά: “Ποιος αμφισβήτησε τον πρόεδρο του κόμματος;” Όταν το κάνει ο ίδιος στο ίδιο κείμενο.
(Η αν΄άρτηση Σκουρλέτη σε άλλη στήλη).
