Του Γ. Λακόπουλου
Η σφαίρα που φεύγει δεν γυρίζει πίσω: εξέλιξη τύπου Επινέ- όπου το 1971 ο Φρανσουά Μιττεράν ένωσε τις προοδευτικές της Γαλλίας και πήρε την εξουσία, όπως θα έκανε αργότερα στην Ελλάδα ο Ανδρέας Παπανδρέου- θα είναι το συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που θα επικυρώσει τη μετεξέλιξή του.
Παρά τις εσωκομματικές αντιδράσεις -θα κλιμακωθούν στο επόμενο διάστημα με πρωταγωνιστές τους επικεφαλής των ομάδων που ήδη βγήκαν στα κεραμίδια- ο Αλέξης Τσίπρας είναι αποφασισμένος να ολοκληρώσει αυτό που ανήγγειλε από τους Δελφούς:
–Να αναλάβει ως ηγέτης τον ιστορικό ρόλο του και -παραβλέποντας προσωπικές σχέσεις και αντιστάσεις -να διαμορφώσει ανανεωμένο πολιτικό φορέα που θα καλύπτει από το Κέντρο ως την Κεντροαριστερά και την Αριστερά και θα ζητήσει την ψήφο των πολιτών με προοδευτικό πρόγραμμα, προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κοινωνίας και τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας.
Ο κύβος ερρίφθη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ κατέστησε σαφείς τις αποφάσεις του σε όλες τις πλευρές. Στην πορεία προς το συνέδριο θα τις αναδείξει και ενώπιον των πολιτών με προσωπική περιοδεία σε όλη την επικράτεια. Ο στόχος του είναι να φτάσει παντού το μήνυμά του και να παρακινήσει τους πολίτες σε ενεργό συμμετοχή στην κομματική αλλαγή που αρχίζει.
Η χαμηλή μαζικότητα στην προσυνεδριακή διαδικασία είναι ο μόνος κίνδυνος για το εγχείρημά του, καθώς διευκολύνει την συνέχιση των ομαδοποιήσεων και συντηρεί την ιδεολογική και πολιτική αρτηριοσκλήρωση.
Ο Τσίπρας θα συνδυάσει την κομματική και παραταξιακή ανασύνταξη με αδιάκοπη και συστηματική επίθεση στην κυβέρνηση σε όλα τα μέτωπα. Ειδικά στην αδιαφάνεια, τα σκάνδαλα, τον κομματισμό και την διοχέτευση πόρων που προορίζονται για την ανάκαμψη της χώρας σε μεγάλα συμφέροντα και ημέτερους.
Σύμφωνα με πολιτικούς παρατηρητές, η αναμέτρηση με την κυβέρνηση Μητσοτάκη και τους οικονομικούς παράγοντες και μιντιάρχες με τους οποίους συμπράττει και η ανάδειξή του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία ένα εναλλακτική λύση θα αλλάξουν το πολιτικό σκηνικό.
Θα τροποποιήσουν τις σημερινές – εν πολλοίς διατεταγμένες- προβλέψεις για το μετεκλογικό τοπίο, δεδομένης της απλής αναλογικής στις πρώτες κάλπες που θα στήσει η κυβέρνηση- κατ’ επιλογη ή κατ ανάγκη.
Σ’ αυτή την πορεία θα υπάρξουν εσωκομματικά εμπόδια και εξωτερικές παρεμβάσεις αποπροσανατολισμού, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας έχει στα χέρια του συγκεκριμένες κινήσεις που θα ανοίξουν το δρόμο.
Σε κάθε περίπτωση όμως το εγχείρημα θα κριθεί σε εφτά συγκεκριμένες επιλογές από τις οποίες θα εξαρτηθεί η διεύρυνση του προσωπικού του ακροατηρίου και η συμμετοχή των πολιτών:
Πρώτο: Εκλογή συνέδρων από την κοινωνία. Αν η σύνθεση του συνεδρίου προκύψει αποκλειστικά από τα εγγεγραμμένα κομματικά μέλη, η προσπάθεια θα αρχίσει στραβά. Το συνέδριο θα είχε περιορισμένη λαϊκή νομιμοποίηση. Όπως έκαναν τα άλλα κόμματα για να αναδείξουν ηγεσία από την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στις εσωκομματικές κάλπες, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αναδείξει συνέδρους, με ανοικτή ψηφοφορία.
Δεύτερο: Η ατζέντα του συνεδρίου. Από τον προσυνεδριακό διάλογο πρέπει να καταστεί σαφές ότι το συνέδριο δεν θα εξελιχθεί σε μάχη μηχανισμών. Από τις εργασίες του πρέπει να προκύψει σύγχρονο ιδεολογικό στίγμα, σαφής πολιτική και λειτουργικό οργανωτικό σχήμα. Κυρίως όμως πρέπει να αναδειχθούν άξονες του κυβερνητικού προγράμματος που θα διασφαλίζει πολιτική πλειοψηφία και εκλογική νίκη για το σχηματισμό προοδευτικής κυβέρνησης
Τρίτο : Νέα ηγετική ομάδα. Θα είναι σαν να μην έγινε το συνέδριο αν δεν φέρει στο προσκήνιο νέα πρόσωπα, με πολιτική επάρκεια, επαγγελματική και επιστημονική καταξίωση, αγωνιστικό φρόνημα και προφίλ αποδεκτό από τη κοινωνία. Στελέχη που ανέδειξε ο Τσίπρας, παράγοντες από τη διεύρυνση και πρόσωπα από την κοινωνία, είναι οι πηγές συγκρότησης αυτής της ομάδας γύρω από τον πρόεδρο του κόμματος.
Τέταρτο: Γραμματέας από τη διεύρυνση. Δεδομένου ότι ο Αλέξης Τσίπρας θα είναι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, το δεύτερο συστατικό του τίτλου θα αποκτήσει περιεχόμενο, αν ως νέος γραμματέας της νέας Κεντρικής Επιτροπής προταθεί πρόσωπο προερχόμενο από τη διεύρυνση. Σε κάθε περίπτωση τα ονόματα που ακούγονται – μεταξύ των οποίων και αποτυχημένοι των αυτοδιοικητικών εκλογών – δεν καλύπτουν τις παραμέτρους του ανοίγματος. Στις γραμμές του νέου φορέα υπάρχουν στελέχη με υγιές παρελθόν και ευχέρεια λειτουργίας στο δημόσιο χώρο, από τις περιόδους Α. Παπανδρέου και Κ. Σημίτη στο ΠΑΣΟΚ: πρώην υπουργοί, ιστορικά στελέχη, γραμματείς Κεντρικών Επιτροπών και μέλη Εκτελεστικών Γραφείων.
Πέμπτο. Καραντίνα σε στελέχη με αρνητικό προφίλ. Το ευτύχημα για τον Αλέξη Τσίπρα είναι ότι επειδή οι κυβερνήσεις του δεν είχαν εμπλακεί σε σκάνδαλα δεν έχει στο κόμμα του πρόσωπα με αντίστοιχες επιβαρύνσεις. Ωστόσο υπάρχουν 5-6 συγκεκριμένα στελέχη που θεωρούνται καμένα- για διαφόρους λόγους. Η εστίασης κυβερνητικής προπαγάνδας συμπαρασύρει συνολικά το κόμμα. Δεν έχουν σκελετούς στις ντουλάπες τους, αλλά οι επιλογές και τα λάθη τους στις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ, οι αποτυχίες και η αρνητικά φόρτιση του ονόματος τους επιβάλλουν την μετακίνηση τους στα πίσω καθίσματα.
Έκτο: Προσκλητήριο στους αδρανοποιημένους. Το ΠΑΣΟΚ πέρασε από ποικίλες διακυμάνσεις με φωτεινές και σκοτεινές δραστηριότητες που καταδίκασαν κάποιους, αλλά ανέδειξαν άλλους με διαυγή διαδρομή.
Οι περισσότεροι από του δεύτερους αδρανοποιήθηκαν ακολουθώντας τους ψηφοφόρους που έφυγαν όταν τους πρόδωσαν οι ηγεσίες. Πολλοί σήμερα θα ανταποκρίνονταν σε πανδημοκρατικό προσκλητήριο για προοδευτική διακυβέρνηση.
Το ζητούμενο είναι να εμπλουτιστεί ο νέος ΣΥΡΙΖΑ με δυνάμεις που θα παρακινούσε η συμβολική πρόσκληση προσώπων όπως : Δημήτρης Τσοβόλας, Νίκος Χριστοδουλάκης, Παν. Ρουμελιώτης, Κ. Λαλιώτης, Ν. Σηφουνάκης, Χρ. Παπουτσής, Γιώργος Σωτηρέλης, Γιάννης Πανούσης, Χάρης Παμπούκης…
Έβδομο: Ένταξη στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα. Το κρυφτό του ΣΥΡΙΖΑ με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία πρέπει να σταματήσει με την προσχώρηση του το Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα, όπου μπορεί να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο σε πανευρωπαϊκή κλίμακα. Αποχωρώντας την περιθωριακή και συχνά αντιευρωπαϊκή ομάδα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς το Ευρωκοινοβούλιο.
Εν αρχή ην η πολιτική. Τα προηγούμενα είναι επιμέρους προϋποθέσεις για να αναταχθεί ο χώρος και να επανασυστήσει ο Τσίπρας τον εαυτό του στους πολίτες. Όλα όμως θα κρίνονται και θα αξιολογούν κάθε φορά από τις πολικές επιλογές του. Όλα κρίνονται από την πολιτική.
Αυτό που χρειάζεται ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ είναι καθαρές πολιτικές αποφάσεις στα μεγάλα θέματα της χώρας: από την εξωτερική πολιτική και τον προσανατολισμό στο διεθνή συσχετισμό δυνάμεων- με επίφαση στην περιοχή και τα ελληνοτουρκικά- μέχρι την κοινωνική πολιτική, την εργασία, την κοινωνική ασφάλιση, την υγεία, την εκπαίδευση, τις σχέσεις μας την Εκκλησία, την διοίκηση, τους θεσμούς, την ευρωπαϊκή πορεία.
Σε αντιπαράθεση με την συντηρητική, – και συχνά οπισθοδρομική- ταξική και σκανδαλώδη πολιτική που ακολουθεί η σημερινή κυβέρνηση σε όλα αυτά τα μέτωπα έχει πεδίο ισχυρής σύνδεσης με τους πολίτες. Αλλωστε ο Τσίπρας έχει πάντα ένα ισχυρό χαρτί: τους αντιπάλους του
