Ο Μητσοτάκης ακυρώνει τη διαχρονική ελληνική διπλωματία όταν συντονίζεται -τυφλά και επιπόλαια- με τους Αμερικανούς στον ουκρανικό πόλεμο. Ως Ζελένσκι των Βαλκανίων.

Του Γ. Λακόπουλου

Στις ημέρες μας κανείς επιθετικός πόλεμος δεν είναι δίκαιος. Ούτε δικαιώνεται στον χρόνο. Είναι έγκλημα και τιμωρείται.  

Ωστόσο οι τελευταίοι που έχουν δικαίωμα να εμφανίζονται ως τιμωροί του Πούτιν για τη βάρβαρη και παράνομη εισβολή στην Ουκρανία  είναι οι Αμερικανοί: απλώς τους αντιγράφει.

Σήμερα ισοπεδώνει την Ουκρανία επειδή το ΝΑΤΟ θέλει να εγκαταστήσει πυραύλους στη γειτονιά του. Αλλά ο Κένεντι το 1962, ακριβώς επειδή οι σοβιετικοί απειλούσαν να εγκαταστήσουν πυραύλους στην Κούβα, παραλίγο να κάνει στάχτη τον πλανήτη. 

Οι Αμερικανοί, οι Ισραηλινοί, οι Τούρκοι -όπως και οι Σοβιετικοί όσο υπήρχαν-  έχουν εισβάλει σε χώρες και σακάτεψαν λαούς ” για την ασφάλεια τους”.  Για τον εαυτό τους διατηρούν το δικαίωμα πάντα  να το ξανακάνουν- παρότι καταδικάζουν με κυρώσεις τον Πούτιν.

Οι Ευρωπαίοι -που θα έπρεπε να έχουν διδαχθεί από το αιματηρό αποικιοκρατικό παρελθόν του- δεν τους ακολουθούν απλώς στις κυρώσεις. Σκοτώνουν και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια κατά βάση αμερικανο-ρωσική σύγκρουση.

Κλείνουν μέσα ενημέρωσης γιατί βρίσκουν φιλορωσικό το περιεχόμενο τους- παρότι  όπως δήλωσε ο επικεφαλής της “η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν βρίσκεται σε πολεμο” με τη Ρωσία.

 Επικηρύσσουν έργα τέχνης και καλλιτέχνες  λόγω της ρωσικής προέλευσης τους.  Συντάσσονται με τους τους Αμερικανούς στην παραπληροφόρηση ανταγωνιζόμενοι και σ’ αυτό τον Πούτιν.

Ο ρόλος του Μητσοτάκη

Σ’ αυτό το κλίμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν αρκείται στις κοινές ευρωπαϊκές κυρώσεις.  Καταστρέφει την ελληνική εξωτερική πολιτική δεκαετιών, για να  δικαιολογήσει την πειθήνια και “δεδομένη” στάση του στους Αμερικανούς.

Ανιστόρητα, κόβει τις γέφυρες με τη Ρωσία και ταυτίζει τα ελληνικά συμφέροντα με τα αμερικανικά.  Πολιτικοί παρατηρητές του καταλογίζουν ότι στην πραγματικότητα πολιτεύεται στα Βαλκάνια σαν τον χάρτινο ήρωα Ζελένσκι.

Ο Ουκρανός πρόεδρος τουλάχιστον δείχνει να έχει καταλάβει γιατί προσπαθούν να τον ηρωποιήσουν. Τώρα κατηγορεί τον Μπάιντεν που δεν εμπλέκει το ΝΑΤΟ στον πόλεμο και το καταλογίζει με σκληρά λόγια στα  μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας.

Για τους ίδιους παρατηρητές ο Μητσοτάκης καταναλώνει τις  δικές του αυταπάτες – για να εμφανιστεί πως ως διεθνής παράγων, που διαδραματίζει ρόλο στις εξελίξεις. Πρωτίστως όμως ο καλύτερος φίλος των Αμερικάνων στη περιοχή- συγκρινόμενος εμμέσως με τον Ερντογάν.

Έχει νέα ψευδαίσθηση ότι οδηγεί τον Τούρκο πρόεδρο σε “διπλωματική απομόνωση”, όπως έλεγε με το Τουρκο-λυβικό σύμφωνο, που είναι ήδη διεθνές έγγραφο. Παραβλέποντας ότι ουδείς Δυτικός έχει επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία, επειδή απειλεί την Ελλάδα.

Και πάλι ριγμένος είναι. Στέλνει όπλα στην Ουκρανία, αλλά ο Ζελένσκι στον Ερντογάν τηλεφωνε. Μια χαρά μιλάει με τον Ερντογάν. Στην Κωνσταντινούπολη ενδέχεται να γίνει μια μελλοντική συνάντηση ειρήνευσης. 

Η Άγκυρα παίζει το ρόλο που έπρεπε να παίζει η Αθήνα, αντί να χειροκροτεί τυφλά την αμερικάνικη πολιτική: να βοηθήσει στην επίλυση της κρίσης.  Τώρα απλώς χειροκροτεί και παραχωρεί χωρίς κανένα εθνικό αντάλλαγμα. 

Πολλοί από την αντιπολίτευση λένε ευθέως ότι ο Μητσοτάκης, αντιλαμβάνεται τη χώρα ως φέουδό του, το οποίο μπορεί να εντάξει κατά βούληση και με τα προσωπικά του κριτήρια στη διεθνή σκηνή.

Δεν δείχνει καν να αντιλαμβάνεται την ανάγκη για λεπτούς χειρισμούς στις σχέσεις με τη Ρωσία αυτή την περίοδο, στα πλαίσια της αναγκαίας συμμετοχής της Ελλάδας στις κυρώσεις εναντίον τους. 

Το αποτέλεσμα προκύπτει από την πρωτοφανή επίθεση στην Ελλάδα από την επίσημη εκπρόσωπο του ρωσικού ΥΠΕΞ. Κάθε άλλο παρά ευνοϊκή είναι για την Ελλάδα η πλήρης ρήξη με τη Ρωσία. Ειδικά όταν η Τουρκία  συμπράττει μαζί της, παρά τις διαφορές τους.

Ο… επίγονος του Βενιζέλου

Ο Πρωθυπουργός  φερόμενος… ως επίγονος του Βενιζέλου, πλασάρει το χονδροειδές, “δίνουμε  για να πάρουμε” -παραβλέποντας τα προηγούμενα της συμπεριφοράς του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα. 

Υποχρεώνει την αστοιχείωτη Μενδώνη να απαγορεύει έργα τέχνης ρωσικής προέλευσης βάζοντας τη χώρα στον μαυροπίνακα των σκεπτόμενων ανθρώπων διεθνώς.  

Ακόμη και στο  “κυνήγι” των Ρώσων ολιγαρχών- στους οποίους ως τώρα η Ευρωπη προσέφερε καταφύγιο-   παίζει και δικό του παιχνίδι, συντονιζόμενος με την ευρωπαϊκή Δεξιά, όπως αποκαλύφθηκε στο  Ευρωκοινοβούλιο.

Η ΝΔ και το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα αρνήθηκαν το ψήφισμα για την αναζήτηση κρυμμένου ρωσικού πλούτου σε οφ -σορ εταιρείες.  Κάποιοι όμως υποψιάζονται ότι ο Έλληνας Πρωθυπουργός έχει και άλλους λόγους: σε μια από τις λίστες εμφανίστηκε και η σύζυγός του. 

Ως εισβολέας ο Πούτιν θα τιμωρηθεί από την Ιστορία. Αν και πολλοί βλέπουν ότι μετά τον πόλεμο απλώς θα βρεθεί μια νέα ισορροπία  στις σχέσεις του με τους Αμερικανούς. Σε βάρος των λαών Ρωσίας και Ουκρανίας που θα πληρώνουν τα επίχειρα της γεωπολιτικής αναμέτρηση  των μεγάλων δυνάμεων.

Σε ό,τι μας αφορά όμως θα έχει βαριές ιστορικές ευθύνες ο Πρωθυπουργός, αν όπως ήδη φαίνεται, ανατινάζει τις  γέφυρες με τον ρωσικό λαό και ακυρώνει την πορεία αιώνων.

Όπως ακυρώνει την ελληνική διπλωματία,  διαχειριζόμενος την εξωτερική πολιτική της χώρας ως προσωπική του υπόθεση. Οπότε μπορεί να την ασκεί όχι μόνο ερήμην του υπουργού Εξωτερικών, αλλά και ερήμην των λοιπών εκπροσώπων του ελληνικού λαού– σαν λευκή επιταγή που ουδείς του έδωσε.