Του Γ. Λακόπουλου
Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτος. Παλιά διέσυρε την υπουργική ιδιότητα που του εμπιστεύθηκε ο Τσίπρας, με την αθυροστομία, τις παλαβομάρες και την απρέπεια έναντι όλων.
Ήταν ο «γουστάρω». Θέλω να καπνίζω σε κλειστούς χώρους, θα καπνίζω και δεν θα μου πει καμία Κομισιόν πότε θα το κόψω.
Δοκίμασε μια- δυο φορές να του πάρει το πληκτρολόγιο ο Τσίπρας, αλλά δεν ίδρωσε το αυτί του. Το υπουργείο όμως δεν του το πήρε.
Η χαρά του Μητσοτάκη. Η ευφυής τακτική των επικοινωνιολόγων του να προβάλουν στα καμώματα του Πολάκη το -τάχα- απεχθές και αγροίκο πρόσωπο της Αριστεράς απέδωσε.
Από το Μαξίμου εκμεταλλευτήκαν και την ανόητη επίθεση Πολάκη στον Κυμπουρόπουλο. Ο Μητσοτάκης ξεφορτώθηκε τον Μεϊμαράκη, κάνοντας πως υπερασπίζεται τον «ατυχή Στέλιο». Τα ΜΜΕ φορτσάρισαν με αποτέλεσμα αυτό που είδαμε στην κάλπη του Μαΐου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τρομακτικό κόστος από τον Πολάκη, ειδικά στους νέους ανθρώπους. Το χειρότερο πρόκριμα για τις βουλευτικές εκλογές που ακολούθησαν.
Μετεκλογικά ο Πολάκης δεν άλλαξε. Η μια και μοναδική φορά που υπήρχε λόγος να τον υπερασπιστεί κανείς ήταν η περίπτωση Ρουβά, που είχε τη φωλιά του λερωμένη και πήγε να εκμεταλλευτεί τη κεκτημένη ταχύτητα κατά Πολάκη.
Κατά τα λοιπά ο βουλευτής που πήρε τη θέση του συγκροτημένου Γιώργου Σταθάκη στα Χανιά, το βιολί βιολάκι. Με τον κουβά ρίχνει νερό στο μύλο της κυβέρνησης με τη δημόσια παρουσία του, της οποίας το πρώτο θύμα είναι το δίκιο του. Το δεύτερο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Το τρίτο είναι η ουσία. Ο Πολάκης έγινε το καλύτερο άλλοθι, ο πιο ασφαλής βατήρας αποφυγής ποινικών και πολιτικών ευθυνών παραγόντων της ΝΔ. Από το αμαρτωλό ΚΕΠΛΝΟ μέχρι τα κυβερνητικά σκάνδαλα που όντως εντοπίζει ο Πολάκης.
Τα εντοπίζει και μετά τα στέλνει δώρο στην κυβέρνηση, με τον τρόπο -και τη ρητορική- που τα διαχειρίζεται.
Είναι ανέκδοτο πλέον στον κυβερνητικό χώρο: αν θέλεις να διώξεις από πάνω σου τις ευθύνες για ένα θέμα στείλε το στον Πολάκη. Θα βρει τρόπο να το πετάξει στην περιοχή της πολιτικής ζωής που δεν απασχολεί κανέναν. Έτσι είναι ο καλύτερος φίλος της ΝΔ στην Κυβέρνηση, όπως ήταν και στην αντιπολίτευση.
Άτιμο πράγμα το χούι. Αλλά πλέον δεν έχουμε να κάνουμε με έναν ασύδοτο γραφικό, που βλάπτει πρωτίστως το δικό του κόμμα. Ούτε καν με ψυχοπαθολογική επιμονή στο λάθος, την αντικοινωνική συμπεριφορά, τον κουτσαβακισμό και το τζάμπα αντριλίκι «σας έχω γραμμένους όλους».
Εκτός από γραμμένους «τους έχει” κιόλας. Κάποιους ανεμόμυλους προφανώς, γιατί άλλον δεν είδαμε. Τους νικάει «μόνος και όλοι τους». Κι ο Τραμπ τα ίδια λέει.
Ο Τσίπρας κάνει αγώνα να βάλει το κόμμα του σε τροχιά επιστροφής της διακυβέρνησης και ήδη του αποδίδει. Αλλά όσο γάλα μαζεύει, ρίχνει μια κλωτσιά ο Πολάκης και το χύνει.
Ο Πολάκης είναι πρόβλημα για το πολιτικό σύστημα πλέον. Θλιβερό αντίγραφο των χειρότερων καραγκιόζηδων της ΝΔ. Κυρίως είναι πρόβλημα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η Εφημερίδα των Συντακτών είχε πρωτοσέλιδο την Τρίτη: «Πως ο Πολάκης έκανε πάλι άνω -κάτω τον ΣΥΡΙΖΑ. « Πρόκειται για τη φωτογράφηση του αναπληρωτή τομεάρχη Υγείας σε ένα τραπέζωμα, εν μέσω καθολικού lockdown.
Το θέμα δεν είναι η σύναξη. Είναι ότι έδωσε στη δημοσιότητα φωτογραφία. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Στο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προβληματιστούν: γιατί το κάνει; Γιατί έσπευσε να ανατινάξει εκ των προτέρων την παρουσία του Τσίπρα στον ΣΤΑΡ και τον έβαλε να απολογείται; Πουλάει τρέλα ή συμβαίνει κάτι άλλο;
Μπορεί να κάνει ό,τι του κατεβάζει το -πολιτικά- ακατέργαστο κεφάλι του. Μπορεί να επιδεικνύει την τάχα μαυροπουκαμισάδικη μαγκιά του. Αλλά δεν μπορεί να το κάνει ως βουλευτής του 32%.
Ο χώρος έχει αρχές, τρόπους και ήθος δημόσιου λόγου. Δεν είναι Πολάκηδες όσοι ψηφίζουν ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Ο Κοντονής έφυγε νύχτα για κάτι ακριβώς σαν αυτό που κάνει ο Πολάκης: προβοκάτσια. Ο Πολάκης γιατί μένει;
Αν είναι πλέον για τον Τσίπρα γόρδιος δεσμός, η ιστορία πριν από 23 αιώνες δίδαξε πώς τελειώνει ένας ηγέτης με αυτούς τους δεσμούς.
