Η «Ελλάδα του Μητσοτάκη» και η «Ελλάδα του Παυλόπουλου» είναι μεγέθη άνισα, διαφορετικά και ασυμβίβαστα μεταξύ τους.
Η Ελλάδα, υφίσταται γεωγραφικά με βάση τις Συνθήκες που αποτυπώνουν την αποδοχή των ορίων της από τη διεθνή κοινότητα.
Τα σύνορα περικλείουν την κυριαρχία της και ορίζουν τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Ωστόσο, εξ ανατολών δέχεται επιθέσεις αμφισβήτησης των κυριαρχικών δικαιωμάτων της- αλλά τα τελευταία χρόνια και της κυριαρχίας της.
Η υπεράσπισή τους επαφίεται στην αμυντική ισχύ της, πολλαπλασιαζόμενης από την ομοψυχία του λαού της και στο Διεθνές Δίκαιο.
Μετά την προδοσία της Χούντας που κατέστησε την εθνική ακεραιότητα έρμαιο της Τουρκίας, η Ελλάδα διαμόρφωσε – με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Ανδρέα Παπανδρέου- με κατηγορηματικό τρόπο το δόγμα της εξωτερικής πολιτικής της:
– Δεν διεκδικούμε τίποτε, δεν παραχωρούμε τίποτε και με την Τουρκία συζητούμε επί μιας και μόνης διαφοράς.
Οι επίγονοί τους το τήρησαν απαρέγκλιτα. Πλην μιας εξαίρεσης, που άφησε πίσω της «γκρίζες ζώνες» και παραδοχή «συμφερόντων» της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Ας μην κρυβόμαστε όμως: αυτή η Ελλάδα αμφισβητείται από τον… εαυτό της. Τη θέση της τείνει να πάρει η Ελλάδα που διαμορφώνει η κυβέρνηση Κυριάκου Μητσοτάκη.
Είναι η Ελλάδα των «υποχωρήσεων», της «σχετικοποίησης» της εθνικής κυριαρχίας, του «διαλόγου» με τους επίδοξους αναθεωρητές Λωζάνης και της «γεωπολιτικής συζήτησης», επί μιας νομικής διαφοράς.
Ο σημερινός Πρωθυπουργός οσάκις αναφέρεται στη «μια διαφορά», τη θολώνει. Μιλάει για τη «υφαλοκρηπίδα» παραλείποντας την κρίσιμη φράση: «των νησιών».
Εμφανώς πλέον οδηγείται, από εταίρους και συμμάχους, ως πρόβατο επί σφαγή σε τραπέζια διαπραγματεύσεων, με ατζέντα που ουδέποτε αποδέχθηκε η ελληνική διπλωματία.
Υπάρχει και η Ελλάδα που ανέδειξε -στο 15ο Τακτικό Συνέδριο της «Μεσσηνιακής Αμφικτιονίας»- η απόδοση του πραγματικού νοήματος της «μιας διαφοράς με την Τουρκία», από τον τέως πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο:
– «Η οριοθέτηση της νησιωτικής υφαλοκρηπίδας και της αντίστοιχης Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης στο Αιγαίο και στην ανατολική Μεσόγειο».
Με απλά λόγια: τα νησιά μας διαθέτουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ. Μόνο σ’ αυτή τη βάση μπορεί να γίνει συζήτηση.
Ουδείς Έλληνας αξιωματούχος νοείται να αναφέρεται στη Χάγη, χωρίς την ρητή δήλωση του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών της 14ης Ιανουαρίου του 2015:
– Η Ελλάδα εξαιρεί από τη δικαιοδοσία του διεθνούς Δικαστηρίου όλα τα ζητήματα τα οποία σχετίζονται με τον «σκληρό πυρήνα» της εθνικής κυριαρχίας της.
Συμπεριλαμβανομένων της αιγιαλίτιδας ζώνης των 12 μιλίων και της αμυντικής θωράκισης των νησιών.
Η «Ελλάδα του Μητσοτάκη» και η «Ελλάδα του Παυλόπουλου» είναι μεγέθη άνισα, διαφορετικά και ασυμβίβαστα μεταξύ τους.
Αυτές οι δυο Ελλάδες βαδίζουν προς την αναμέτρησή τους – για πρώτη φορά από τη θεμελίωση της Γ΄ Ελληνικής Δημοκρατίας.
Η σύγκρουσή τους είναι αναπόφευκτη και το αποτέλεσμά της θα κριθεί στο πεδίο της συλλογικής εθνικής βούλησης για την ουσία της εθνικής ακεραιότητας.
ΑΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
