Τον Κυριάκο τον γνωρίσαμε ως επικοινωνιακό προϊόν. Έτσι πολιτεύθηκε, έτσι κέρδισε εκλογές και έτσι κυβερνάει. Κάποιοι σκηνοθετούν κάθε δημοσία παρουσία του, για να παρουσιάσουν τις «ευαισθησίες» του.
Όπως π.χ. το «πάθος του» για τη δημόσια παιδεία και ας μην πήγε ποτέ σε δημόσιο σχολείο. Ή το ενδιαφέρον του για τη δημόσια υγεία και ας ξέρει τα δημόσια νοσοκομεία μόνο απέξω.
Αυτή τη φορά ήταν η οδύνη του για τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα που σκηνοθετήθηκε με μια στομφώδη δήλωση για τη φροντίδα τους.
«Οι μικρές ψυχές του κόσμου δεν μπορεί να γίνονται θύματα των ενόχων του κόσμου. Γι’ αυτό και αναλαμβάνω προσωπικά την υπόθεσή τους, συγκεντρώνοντας όλες τις σχετικές αρμοδιότητες στο Γραφείο του πρωθυπουργού».
Θα περνούσε έτσι στα φιλικά του ΜΜΕ αν με ανάρτησή του στο Facebook ο διευθυντής του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Αμνηστίας, Γαβριήλ Σακελλαρίδης δεν τον αποκάλυπτε.
Για την ακρίβεια εξήγησε ότι δεν υπάρχει κανένα κυβερνητικό ενδιαφέρον γι’ αυτά τα παιδιά, δεδομένου ότι αυτά που ψηφίζει ο Πρωθυπουργός δεν έχουν καμία σχέση με την δήλωσή του.
«Πριν τρεις βδομάδες με την ίδια υπερηφάνεια ψηφιζόταν ο νόμος για το άσυλο και τη διεθνή προστασία. Εκεί οριζόταν ότι τα ασυνόδευτα παιδιά άνω των 15 ετών, δηλαδή το 93% των παραπάνω παιδιών, εξαιρούνται από τις ευάλωτές κατηγορίες και η εξέταση των αιτήσεων ασύλου τους θα γίνεται με ταχύρρυθμες διαδικασίες.
Τι σημαίνει αυτό; Ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ασυνόδευτων παιδιών που έρχονται στην χώρα μας μπορεί να απελαθούν, χωρίς οι αιτήσεις τους να εξεταστούν ουσιαστικά, σε χώρες που κινδυνεύουν ή διώκονται»
Πρώτα νομοθέτησε εναντίον των ασυνόδευτων προσφυγόπουλων και μετά τον έπιασε ο πόνος για την τύχη τους. Από Κυριάκος που έγινε Μητσοτάκης, εξελίσσεται σε Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ.