Του Ιωάννη Δαμίγου
Πόσοι και πόσοι βγαίνουν και μιλούν, δεν γράφουν, επί παντός του επιστητού εκφέροντας βαρύνουσα άποψη και ειδικότερα πολιτικής, ενώ το αντικείμενο στο οποίο διαπρέπουν είναι άλλο. Έχοντας μια εύλογη και άξια, λόγο προσφερόμενου σοβαρού έργου, αναγνωρισμένη δημοσιότητα, πλησιάζουν επικίνδυνα τα όρια της αλαζονείας , με άστοχες και υπερβολικές εκφράσεις λόγου.
Η κατάχρηση οικείας δήθεν συζήτησης, με απεύθυνση σε φιλικό ακροατήριο τάχα, με ύφος και κατευθύνσεις ταγού θαρρείς, είναι ανάρμοστες και προσβάλλουν τόσο τον ομιλούντα όσο και το ακροατήριο. Η πολιτική και η συγκεκριμένη επιλογή και εκλογή προέδρου αρχές Σεπτεμβρίου, δεν απαιτούν ταλαντούχα καλλιτεχνικά προσόντα και κριτήρια που εκτίθενται και διαγωνίζονται σε επιτροπή όπως σε reality shows τηλεοπτικών παραγωγών.
Πόσος ο επηρεασμός από την τηλεοπτική κατάχρηση; Τα ταλέντα ας παραμείνουν στην διάθεση και στην ανακάλυψη των scouter, για την περαιτέρω κερδοφόρα εξέλιξή των. Στον πολιτικό στίβο, ο χαρακτηρισμός ταλέντου και χαρισματικού, δεν παρουσίασε ποτέ επιδόσεις, αντίθετα με την ικανότητα, αυτή μετράει, που επιβάλει συνήθως χείριστες αποφάσεις.
Αν λοιπόν για εσάς, η “ταλεντάρα” που παραμέρισε κάνοντας χώρο στο νέο, ήταν το άπαν και από εκεί και στο μέλλον δεν θα υπάρξει συνέχεια με “δευτεροκλασάτους” του “προγράμματος”, τότε μάλλον σε λάθος μαγαζί πίστας ήρθατε να διασκεδάσετε.
Στην δική μας (;) ταβέρνα έχουμε άλλα κριτήρια, τόσο για τα όργανα της ορχήστρας, όσο για τις φωνές και το σερβίρισμα ποιότητας. Όσοι θα αναζητήσουν αυτά τα ακούσματα, αυτές τις γεύσεις και αυτές τις παρέες, χωρίς διαφήμιση, μα από στόμα σε στόμα ενημέρωση, καλώς να ορίσουν.
Στο επόμενο κόμμα που εσείς αναμένετε, να αποτελέσετε μέλος της κριτικής επιτροπής έγκρισης ή απόρριψης, μια και ο επηρεασμός από την καλλιτεχνική σας εμπειρία περί ταλέντου, είναι αλίμονο σεβαστός. Είπαμε, εξαιρετικός και σπουδαίος καλλιτέχνης, που μας έχει συγκινήσει με τα τραγούδια και την μουσική του. Η τέχνη του, θα έπρεπε να λειτουργεί ως μέτρο στην κατάχρηση λόγου από μικροφώνου, καθώς προσβάλει έναν πολιτικό χώρο και προσωπικότητες, που ο ίδιος αποκαλεί δευτεράντζες. Επιτέλους.