Του Βασίλη Κόκκα
” Τό μόνο ορατό είναι αυτό πού δέ θέλεις νά βλέπεις…” Γ. ΡΙΤΣΟΣ
Ή κοινωνική καί πολιτική ζωή μας κατάντησε ρούχο τριμμένο καί αφόρετο,φαγωμένο από τό σκώρο πού είναι ή διάχυτη αμεριμνησία,ή αδιαφορία καί ή παθητικότητα.Τά κόμματα χώνουν τό κεφάλι τους στήν άμμο,ή κοινωνία κοιμάται τόν ύπνο τού δικαίου καί ή εξουσία …..αφήνει τά γένια της αξύριστα γιά νά δείξει στό πόπολο ότι βαρυπενθεί,μέχρι νά σβήσουν οί φωτιές στή θάλασσα!Καμιά νωπή λαική ετυμηγορία δέν μπορεί νά είναι ασπίδα καί προσχηματική δικαιολογία γιά όσους έχουν ευθύνη γιά τή μεγάλη καταστροφή πού ζούμε.
Άς σταματήσουν νά κρύβονται πίσω από τά φιμέ τζάμια μιάς εξουσίας πού δε δίνει λογαριασμό σέ κανέναν όσοι δέν συναισθάνονται,όσοι δέ γνωρίζουν,όσοι δέν μπορούν,όσοι δέν αντέχουν.Άς πάρουν δρόμο όσοι,τών οικιών ημών εμπιπραμένων, αυτοθαυμάζονται γιά τήν κουλτούρα τής εκκένωσης καί άδουν…..
Οί ευθύνες τους δέν είναι από αυτές πού πετιούνται στά αποκαίδια! Αρκεί νά μή συνεχίσουμε αμήχανοι καί απαθείς νά παρακολουθούμε τήν ίδια τήν αποτέφρωση μας….Τά δάση καί τά ζώα δέν ψηφίζουν αλλά είναι τό μέλλον τών παιδιών μας! Ώς πότε θά τ’αφήνουμε στά ασθενικά χέρια άβουλων καί ανίκανων επαγγελματιών τής καρέκλας;Γύρω μας καταρρέουν έννοιες,θεωρίες καί βεβαιότητες ενώ διαρκώς προβάλλουν νέα ερωτήματα,ορισμένα μάλιστα είναι εφιαλτικά….
Θλίψη καί μελαγχολία.Άν καί είναι αλήθεια ότι ή λύπη αποτελεί λυτρωτικό καταφύγιο από τή βασανιστική ανάγκη νά αποκτήσουν κάποιο νόημα όλα όσα συνέχουν τή ζωή μας…Προσωπικά δέν παύω νά δηλώνω οπαδός μιας μοίρας πού ή γύρω μας πραγματικότητα μάλλον αποστρέφεται!
Συντάσσομαι με τούς νοσταλγούς ενός θαμπωμένου οράματος πού εμπεριέχει λέξεις καί έννοιες όπως αλληλεγγύη,ισότητα,κοινωνική δικαιοσύνη,εθνική κυριαρχία,δημοκρατία,κράτος δικαίου.
Είμαι μαζί μέ όσους θέλουν νά πάρουν προσεκτικά στά χέρια τους τήν ελπίδα πού έχει ανάγκη ό ελληνικός λαός καί ή πατρίδα και νά τήν ανεβάσουν ψηλά!!! Γιά νά ξανακερδίσει ή χώρα τή χαμένη της αξιοπρέπεια καί ό καθένας μας τήν αυτοεκτίμηση του…..