Του Νίκου Λακόπουλου
Οι τελευταίες πληροφορίες από τις εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ είναι πως στο τέλος της εβδομάδας θα έχει επισημοποιηθεί η συγκρότηση της νέας Κοινοβουλευτικής Ομάδας των έντεκα βουλευτών που έχουν αποχωρήσει, ενώ αναμένεται ένας ακόμα βουλευτής να τους ακολουθήσει.
Το ενδιαφέρον είναι πως δεν θα συγκροτηθεί κόμμα, αλλά μια πολιτική κίνηση -κάτι περισσότερο από φόρουμ όπως είπε ο Ευκλείδης Τσακαλώτος τουλάχιστο μέχρι τις ευρωεκλογές: είναι το χρονικό όριο που θα κρίνει το μέλλον του Στέφανου Κασσελάκη.
Αν ο σημερινός πρόεδρος δεν πετύχει το 17% -όπως θα πει ο ίδιος και επαναλμαβάνουν πολύ θα είναι μια αποτυχία που θα θέσει θέμα ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πλέον μια ομάδα -όπως θα ήθελε ο Κασσελάκης όταν επέλεξε να διαγράψει τέσσερα στελέχη και πιθανόν να διασπάσει την Ομπρέλα και να την διαχωρίσει από την Ομάδα Αχτσιόγλου.
Οι μαζικές αποχωρήσεις στελεχών και μέλλον διαμορφώνουν ένα σκηνικό που απέχει από την αποχώρηση μιας διασπαστικής ομάδας και κρίνεται πλέον πού βρίσκεται ο πραγματικός ΣΥΡΙΖΑ και πού μια ομάδα υπό τον Κασσελάκη και τον Πολάκη που λειτουργεί για τους αποχωρήσαντες υπέρ του κόμματος το “Κόμμα Κασσελάκη”.
Αν κάποιος τα είχε σχεδιάσει όλα αυτά μάλλον έχασε τον λογαριασμό και η παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα -που δεν έγινε για την Ομπρέλα- δεν ήταν για να μη φύγει η Ομάδα Αχτσιόγλου, αλλά να μείνει ανοιχτός ο διάδρομος για να μπορεί να … ξαναγυρίσει.
Οι αποχωρούντες ορκίζονται στο όνομα του Αλέξη Τσίπρα και υπερασπίζονται την κυβέρνησή του που -πολλοί ήταν μέλη της- διαφέροντας από τον Κασσελάκη που ορκίζεται στο όνομά του αποκαθηλώνοντας όμως την κυβέρνησή του, τον Τσακαλώτο και τον Κατρούγκαλο μαζί με το “μαξιλάρι” που όμως είχε λίγες μέρες πριν εκθειάσει.
Τελικά αυτό που κρίνεται είναι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα διαλυθεί, αν θα κυριαρχήσει η μια από τις δυο ομάδες που θα κερδίσει τους ενδιάμεσους -που είναι η μεγαλύτερη τάση ή αν ο Αλέξης Τσίπρας θα έχει στη Βουλή… δύο κόμματα -που θα μπορούν να επανασυγκολληθούν στο μέλλον.
Ο Αλέξης Τσίπρας δεν ενδιαφέρεται προς το παρόν και γράφει το βιβλίο του παρών στις εσωκομματικές εξελίξεις αποφεύγοντας να πάρει θέση στον εσωκομματικό εμφύλιο μάλλον γιατί αυτό θα ήταν λάθος.
Θα ακύρωνε την δυνατότητα που έχει με την επιστροφή του να ξαναενώσει το κόμμα που μπορεί να ξαναχτιστεί όταν οι δύο ομάδες αλληλοεξοντωθούν και ο νέος ΣΥΡΙΖΑ προκύψει ως μια αναγκαιότητα ίσως με τη μορφή ενός νέου κόμματος απαλλαγμένο και από τον Σκουρλέτη και από τον Πολάκη.
Στους εμφύλιους συνήθως δεν κερδίζει κανείς από τους εμπλεκόμενους και έρχεται μια άλλη αμέτοχη δύναμη υπέρ της ενότητας, της ειρήνης και της εθνικής ή κομματικής συμφιλίωσης.
«Η Ιστορία θα κρίνει» λέει ο Παύλος Πολάκης, αλλά θα κρίνει και τον ίδιο μαζί με τον Κασσελάκη που έλαβε την εντολή να αλλάξει το κόμμα, χωρίς να το διαλύσει.
Ο Θανάσης Καρτερός γράφει στην Αυγή πως “ο Κασσελάκης έχει όντως κάνει, με την απειρία, την πολυπραγμοσύνη, την υπερβολή της επικοινωνίας, μια σειρά λάθη. Ασφυκτικές επιλογές προσώπων, δήθεν καινοφανείς, αλλά εκτός τόπου θέσεις, πολύ Εγώ.
Χειρότερα, διχαστικά μάλιστα ατοπήματα διέπραξαν πρόσωπα που θέλει δεν θέλει κοσμούν με δική του ευθύνη την εικόνα του. Κάποιοι τα χρησιμοποίησαν όλα αυτά ως άλλοθι διάσπασης. Παίρνουν τις ευθύνες τους”.
Ο αρθρογράφος με την ιδιαίτερη βαρύτητα παίρνει αποστάσεις από τα πρόσωπα με τα διχαστικά διλήμματα και καταλήγει σε μια σημαντική επισήμανση:
“Οι πολλοί που μένουν έχουν όμως μια ξεκάθαρη απαίτηση: να ανταποκριθεί ο πρόεδρος στον ρόλο του. Η περίοδος χάριτος που δικαιούται δεν είναι απεριόριστη”.
Μια φωνή ακούγεται από τον… κομματικό ουρανό: “Στέφανε, είπαμε: να το αλλάξεις το κόμμα. Όχι να το διαλύσεις”.
ΑΠΟ ΤΟ RADAR.GR
