Μετά την κοινοτική επίτροπο Βέρα Γιούροβα, έξι μεγάλες διεθνείς δημοσιογραφικές οργανώσεις έστησαν στον τοίχο την κυβέρνηση Μητσοτάκη -με την κατηγορία του περιορισμού της ελευθερίας των ΜΜΕ στην Ελλάδα.
Ευλόγως ενοχλήθηκε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Περιέργως ενοχλήθηκαν και κάποιοι δημοσιογράφοι και έσπευσαν από τις φιλοκυβερνητικές εφημερίδες τους να διαβεβαιώσουν – τους φιλοκυβερνητικούς αναγνώστες τους προφανώς: δεν υπάρχει θέμα με τα ΜΜΕ στην Ελλαδα. Είναι ελεύθερα.
Είναι; Όπως το βλέπει κανείς. Ότι στις ίδιες εφημερίδες, στις οποίες παρέχεται η διαβεβαίωση για την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, η ίδια ελευθερία δεν τις οδήγησε να αναφέρουν στην πρώτη σελίδα τους το παραμικρό για τη μεγάλη αντιπολεμική συναυλία της Τρίτης.
Είναι θέμα “αξιολόγησης της είδησης θα πουν κάποιοι. Βεβαίως. Και η αξιολόγηση είναι του αρχισυντάκτη και του διευθυντή μιας εφημερίδας.
“Και του ιδιοκτήτη” θα πεταχτεί κάποιος, αλλά ας μη το κάνουμε θέμα. Να μείνουμε σ’ αυτούς που είναι δημοσιογράφοι και μάλιστα υποχρεωτικά πλέον, κατά την νομοθέτηση της κυβέρνησης- δείγμα ελευθερίας κι αυτό.
Η αξιολόγηση είναι δικαίωμα, αυτή καθ’ εαυτή αποτελεί και στοιχείο αξιολόγησης της εφημερίδας.
Αν π.χ. συνεχώς υμνολογεί τον Μητσοτάκη και κάνει μπούλινγκ στον Τσίπρα, αν βρίσκει μόνο επιτυχίες για την κυβέρνηση και λαϊκισμό για την αντιπολίτευση, έχει σηκώσει μια σημαία.
Δικαίωμά της θα πει κάποιος. Φυσικά. Μπορεί κάποιος να κάνει το δικαίωμα αυτό τεκμήριο της ελευθερίας του Τύπου στην Ελλάδα, και το θέμα να σταματήσει εκεί.
Όταν όμως όταν μια εφημερίδα υποστηρίζει για δεκαετίες μια παράταξη και από κάποια στιγμή και πέρα υποστηρίζει την αντίπαλη είναι η ίδια εφημερίδα;
Όταν το Συγκρότημα Λαμπράκη, με ιδιοκτήτη τον Ψυχάρη, υποστήριζε τον Σαμαρά, αλλάζοντας την παραδοσιακή γραμμή της δεν υπήρχε θ΄έμα απειλής της ελευθερίας του Τύπου.
Όταν επρόκειτο, με ιδιοκτήτη τον Σαββίδη, να υποστηρίζει τον Τσίπρα υπήρχε κίνδυνος για την ελευθερία του Τύπου.
Όταν πέρασε στην ιδιοκτησία του Μαρινάκη, και υποστηρίζει τον Μητσοτάκη, είναι εξασφαλισμένη η ελευθερία του Τύπου.
Ιδίως όταν ενισχύεται με λίστες Πέτσα. Και οι ενοχλητικοί δημοσιογράφοι στη ΔΕΘ δεν έχουν καν δικαίωμα να απευθύνουν ερώτηση στον πρωθυπουργό.
Συμπέρασμα: Στην Ελλάδα ο Τύπος είναι ελεύθερος. Αρκεί να υποστηρίζει τον Μητσοτάκη.