Του Μέλιου Ανδρικόπουλου
Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες έχουμε Πάσχα. Χριστιανικό Πάσχα.Ο Χριστός έζησε σαν άνθρωπος, βασανίστηκε, σταυρώθηκε αλλά θριάμβευσε με την Ανάστασή Του!!Ο Χριστιανισμός σήμερα είναι η επικρατούσα θρησκεία σε πολλές χώρες, σε Ανατολή και Δύση. Ωστόσο, κάτι δεν πάει καλά…
Σήμερα, σε όλες τις ”πολιτισμένες” χώρες-κυρίως-της Δύσης, συναντάμε μεγαθήρια που είναι η έδρα αρχιεπισκόπων, παπών, επισκόπων και άλλων αρχιερέων.Οι ιεράρχες σήμερα ζουν μέσα στα πλούτη και την χλιδή. Αντίθετα, ο Χριστός, ζούσε μέσα στα χωράφια, μέσα σε καλύβες και χαμόσπιτα. Ο ίδιος είχε πει ότι ”δεν έχω που την κεφαλήν κλίναι..”Οι ιεράρχες σήμερα είναι ντυμένοι ”βασιλικά” και ”αυτοκρατορικά”, αντίθετα με το Χριστό, που φορούσε φθαρμένα, καθημερινά, λαϊκά ρούχα.Οι ιεράρχες σήμερα απολαμβάνουν πλουσιοπάροχα γεύματα στο τραπέζι τους, με ότι καλύτερο και πιο σπάνιο διαθέτει η διεθνής γαστρονομία.
Αντίθετα ο Χριστός, βίωνε άγρια φτώχεια και μεγάλη πείνα. Πολλές φορές ο ίδιος και οι μαθητές του κοιμόντουσαν σχεδόν νηστικοί διότι δεν είχαν αρκετό φαγητό να μοιραστούν…Οι μαθητές του πέρναγαν από χωράφια και έτριβαν με τα χέρια τους τα στάχια για να φάνε λίγους σπόρους σιταριού. Και ο ίδιος ο Χριστός πεινασμένος κάποτε, έτρεξε προς μία συκιά ,με την ελπίδα να φάει λίγα σύκα αλλά η συκιά δεν είχε ούτε ένα… Οι άνθρωποι των εξουσιών της εποχής, τον μισούσαν απέραντα , απλά και μόνο γιατί τους κατηγορούσε για υποκρισία και φαρισαϊσμό.Τους έλεγε αλήθειες και αυτοί έβραζαν μέσα τους.
Τους χάλαγε το ”μαγαζί΄΄ αυτός ο ”περίεργος” και ”φτωχός” άνθρωπος.Τον μισούσαν αφόρητα και κάθε μέρα σχεδίαζαν πως να τον σκοτώσουν.Όπου και αν πήγαινε, όπου και αν μιλούσε, τον ακολουθούσαν οι σπιούνοι τους και ανέφεραν στις εξουσίες ότι και αν έκανε, ότι και αν έλεγε…Ανάσταινε νεκρούς, θεράπευε αρρώστους, μιλούσε για την ανυπόκριτη πραγματική αγάπη.Όσο πιο πολλά θαύματα έκανε, τόσο πιο αποφασισμένοι γίνονταν με σκοπό να του αφαιρέσουν τη ζωή. Και μόνο η ύπαρξή του τους ενοχλούσε. Και μόνο η σκιά του, ήταν βάρος ασήκωτο γι’ αυτούς. Με το λαό-όχλο δεν είχαν κανένα πρόβλημα.Άβουλοι και ελεγχόμενοι οι περισσότεροι, έκαναν ότι τους έλεγαν τα ιερατεία τους.
Ο Χριστός τα ήξερε όλα αυτά. Ήξερε ότι στο τέλος θα τον σκοτώσουν. Ήξερε ότι στο τέλος θα τον σταυρώσουν.΄Ητανε μόνο 33 χρονών. Οι μαθητές του τον ακολουθούσαν και του ήταν απόλυτα πιστοί-πλην ενός- αλλά δεν μπορούσαν να κάνουν και πολλά πράγματα. Ήταν λίγοι και άοπλοι. Δεν μπορούσαν να τα βάλουν με τις αστυνομίες και τους στρατούς που είχαν στη διάθεσή τους τα ιερατεία των εβραίων και οι κατακτητές Ρωμαίοι.
Ο Χριστός προσπαθούσε να κερδίσει χρόνο.Ήταν διαρκώς κυνηγημένος. Ίσως και να μην κοιμότανε ποτέ στο ίδιο μέρος κάθε βράδυ. Έξω στη φύση, στα χωράφια, σε λοφίσκους, σε δάση, στις όχθες ποταμών είχαν μόνιμα -σχεδόν- τα καταλύματά τους. Δεν είχαν πολλά πράγματα μαζί τους. Όταν σε κυνηγάνε πρέπει να έχεις τα απολύτως απαραίτητα μαζί σου για να μπορείς να τρέξεις να ξεφύγεις…Ο Χριστός καταλάβαινε πως δεν είχε πολύ χρόνο μπροστά του.Μιλούσε με θέρμη για την αγάπη. Έλεγε συνέχεια στους μαθητές του, να έχουν μεγάλη αγάπη μεταξύ τους ,για να μπορέσουν ν ‘αντέξουν τους μεγάλους διωγμούς που θα ξεσπούσαν εναντίον τους…Είχε φτάσει όμως η στιγμή που η παρουσία του, δεν μπορούσε να γίνει ανεκτή από τις εξουσίες και τα ιερατεία της εποχής.
Κάποια στιγμή προσπάθησε να βρει καταφύγιο στο χωριό του αλλά οι συγχωριανοί του τον αντιμετώπισαν παγερά, επιφυλακτικά και εχθρικά. Ξαναπήρε τους δρόμους με τους μαθητές του. Κατέφυγε σ ένα λιοστάσι. Ένα μέρος που κρύβονταν συχνά μαζί με τους μαθητές του. Οι εξουσιαστές όμως είχαν βρει έναν προδότη. Έναν μαθητή του που τον πλήρωσαν αδρά, για να τους τον παραδώσει. Οι στρατιώτες περικύκλωσαν το λιοστάσι. Μπροστά-μπροστά πήγαινε ο προδότης μαθητής του Χριστού, ο Ιούδας. Προχωράει και φιλά τον Χριστό. ”Με φίλημα προδίδεις το δάσκαλό σου;” του είπε ο Χριστός.
Στη συνέχεια αρχίζουν τα μαρτύρια του Χριστού…Τον σέρνουν σε ψεύτικες, στημένες δίκες, τον εξυβρίζουν, τον λοιδορούν, τον χτυπούν ,τον βασανίζουν αλύπητα.Οι μαθητές του τρομοκρατημένοι σκορπίστηκαν και προσπαθούσαν να κρυφτούν.Έμεινε μόνος του ο Χριστός ν’ αντιμετωπίσει τους αιμοδιψείς γραμματείς, φαρισαίους ,ιεράρχες και τον όχλο-λαό που ήταν -όπως πάντα- υποχείριο αυτών που κατέχουν τις εξουσίες.Έψαξαν και βρήκαν ψεύτικες κατηγορίες, επιστρατεύτηκαν ψευδομάρτυρες.
Οι εξουσιαστές της εποχής, ήθελαν για το Χριστό μόνο μία ποινή: Θάνατος!!Τον πήγαν και στον ανώτατο Ρωμαίο, στρατιωτικό διοικητή ,τον Πόντιο Πιλάτο. Ήταν ο κατακτητής της Ιουδαίας και κατείχε όλες τις εξουσίες. Στον Πιλάτο έκανε εντύπωση αυτός ο συμπαθητικός, ταπεινός , λιγομίλητος άνθρωπος και καταλάβαινε ότι είχε μπλέξει άδικα. Ήθελε να τον σώσει. Ωστόσο, το εβραϊκό κατεστημένο της εποχής, ήταν ανένδοτο. ”Αρον , άρον σταύρωσον αυτόν” ούρλιαζε το φανατισμένο πλήθος. Δεν δεχόντουσαν καμία άλλη εκδοχή πέρα από τον θάνατό Του. Ο Πιλάτος έπλυνε τα χέρια του, είπε το κρίμα στο λαιμό σας ,και τους τον παρέδωσε για να τον σταυρώσουν.
Ο λαός απόλυτα ικανοποιημένος, αφού ήταν ικανοποιημένοι οι ηγέτες του, ούρλιαζε και έσερνε το Χριστό μέχρι το λόφο του Γολγοθά. Τον σταύρωσαν. Κάποια στιγμή ο Χριστός σήκωσε το βλέμμα του προς τον ουρανό και είπε ”Πάτερ άφες αυτοίς ου γαρ οίδασι τι ποιούσι”..(Πατέρα συγχώρησε τους γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν)..Σε λίγο ο Χριστός ξεψύχησε. Τον πήραν και τον έβαλαν σ ένα τάφο. Σε τρεις μέρες αναστήθηκε. Ο θάνατός Του δεν ήταν το τέλος μιας ακόμη ανθρώπινης ζωής. Ήταν η χαραυγή μιας νέας ελπίδας για τους ανθρώπους.
Ο Χριστός νίκησε τον θάνατο και μαζί του τον νίκησαν και όλοι οι άνθρωποι για μια αέναη πορεία προς την αθανασία. ”Υπάγω να σας ετοιμάσω τόπο…” είπε στους μαθητές του ,υπόσχεση που έχει ήδη πραγματοποιηθεί…