Του Γ. Λακόπουλου
Βάλτε έναν Ράμφο στη μηχανή σας είναι το καινούργιο σλόγκαν των φιλόδοξων πολιτικών. Όλοι πρέπει να σέβονται κάποιον «στοχαστή που πολλοί αποκαλούσαν φιλόσοφο», που λέει και ο Μητσός στα ΝΕΑ. Μόνο που ο στοχασμός και η φιλοσοφία εν προκειμένω ακολουθούν ένα περίεργο σλάλομ: από τις κατ’ ιδίαν συναντήσεις(!) με τον Γιώργο Παπανδρέου, ως τις δημόσιες συζητήσεις με τον Σταύρο Θεοδωράκη, τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τον Βαγγέλη Βενιζέλο.
Με τον τελευταίο εντάξει. Ο πρώην αρχηγός του ΠΑΣΟΚ είναι συναρπαστικός συνομιλητής παντός καιρού και παντός θέματος. Έχει γνώσεις, βάθος, κουλτούρα, οξυδέρκεια και πάντως καθηλωτικό λόγο. Μπορεί να κάνει διάλογο με έναν στοχαστή.
Με τους άλλους τρεις τι ακριβώς θα μπορούσε να συζητήσει ο Ράμφος; Έγινε απλώς το κερασάκι στην τούρτα του πολιτικού μάρκετινγκ που φτιάχνει το προφίλ τους. Και με φιλοσόφους συζητάμε…
Με τον ΓΑΠ όλα έγιναν εν κρυπτώ και παραβύστω, αλλά το σύστημα του τότε τα διέδιδε με έμφαση. Για το ίδιο λόγο που στη συνέχεια ο Ράμφος από «μυστικοσύμβουλος» υποψηφίου πρωθυπουργού, έγινε δημόσιος συνομιλητής του Σταύρου και του Κυριάκου. Για φιγούρα.
Η παραβίαση του… κανόνα
Το αποτέλεσμα το είδαμε. Οι επικεφαλής του Ποταμιού και της ΝΔ δεν μπορούσαν να τον παρακολουθήσουν, παρότι ο Ράμφος έβαζε τα δυνατά του να τους διευκολύνει παραβιάζοντας τον κανόνα του Αϊνστάιν: «να κάνεις τα πράγματα όσο πιο απλά γίνεται, αλλά όχι απλούστερα».
Το επιτήδευμα του Ράμφου απέχει και από κάποιον που σχημάτιζε την εικόνα του για τον κόσμο στην Αγία Βάρβαρα και από κάποιον που -«γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε» που θα έλεγε και ο πατέρας του- πήγε στο Χάρβαρντ αντί να τριγυρίζει στις καταλήψεις.
Μπορεί να φταίει και το σημερινό περιβάλλον τους. Τι να πεις με τον Ράμφο όταν οι καθημερινοί συνομιλητές σου είναι Ψαριανός, ή ο Άδωνις- αν και ο τελευταίος μάλλον βλέπει τον Ράμφο, από τη θέση του… καθηγητή ρητορικής, όπως αυτοχρίσθηκε.
Αρχίζοντας να κάνει παρέα με πολιτικούς μάλλον είδε
το τυρί αλλά όχι και τη φάκα. Για μαϊντανό τον θέλουν
Με τον Βενιζέλο η κουβέντα ήταν απολαυστικότερη, αλλά τελικά τη χάλασε ο Ράμφος ρισκάροντας την κατάθεση… πολιτικής πλατφόρμας. Αν η λύση για την Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι οι αποκρατικοποιήσεις που θα πονέσουν το πλήθος -μήπως έμεινε και τίποτε να αποκρατικοποιηθεί;- οι ανεξάρτητες αρχές, ο διαχωρισμός κράτους – εκκλησίας και οι πολιτισμικές αλλαγές, την έχουμε βρει από καιρό.
Χώρια που ο φιλόσοφος διαβάζει λάθος εφημερίδες. Ποιος έκανε 400.000 διορισμούς και έγινε Πρόεδρος της Δημοκρατίας; Αν εννοεί τον Προκόπη Παυλόπουλο έκανε διπλό φάουλ.
Η… φιλοσοφία
Κοντολογίς ο στοχαστής Ράμφος στην πολιτική δε στοχάζεται και σε βάθος. Ότι το πρόβλημα «δεν είναι η κρίση, αλλά η παρακμή» και ότι «η κρίση δεν άλλαξε τη νοοτροπία μας», δεν θέλει φιλοσοφία.
Το θέμα είναι ότι ως δέκτης της δημοσιότητας εκ της ιδιότητας του αρχίζοντας να κάνει παρέα με πολιτικούς μάλλον είδε το τυρί αλλά όχι και τη φάκα. Για μαϊντανό τον θέλουν.
Πώς μοστράρει ο Θεοδωράκης -καλή ανάρρωση- κάτι ξεγυρισμένες κοινοτοπίες ως ανακάλυψη της πυρίτιδας; Έτσι έβαλε και λίγο Ράμφο.
Πώς ξημεροβραδιάζεται ο Κυριάκος «μέσα στον λαό», πότε με φουρναραίους, πότε πέφτοντας τυχαία πάνω σε κάποιους που πουλάνε τη «Σχεδία» και πότε μπαίνοντας σε καφενεία στην Καλλιθέα -όχι σαν τον Σημίτη που πήγαινε στο Ντα Κάπο πριν τις οκτώ το πρωί γιατί νόμιζε ότι τότε είναι φτηνότερος ο καπουτσίνο- έκανε και ένα «γύρισμα» με τον Ράμφο.
Εντάξει ο Ράμφος είναι συμπαθής και μια παλιά εμφάνιση του «Στα άκρα» της Βίκυς Φλέσσα την είδε κόσμος. Αλλά όπως το πάει στο τέλος θα καταλήξει σαν τον Γκορμπατσόφ που ξεκίνησε από την περεστρόικα και κατέληξε να διαφημίζει πίτσες…
