Του Νίκου Λακόπουλου
Μετά την απόφασή της να “επιβεβαιώσει την ομοφωνία την ενότητα του Κόμματος και των στελεχών της” η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ ενέκρινε τον απολογισμό του κυβερνητικού έργου -ένα κείμενο με 80 και πλέον σελίδες.
Είναι ένα κείμενο της επιτροπής Δραγασάκη, Δρίτσα, Μπαλτά, “ένα σημαντικό ντοκουμέντο που καταγράφει τα όσα συνέβησαν, τα λάθη, τις ανεπάρκειες, τις νίκες και τις επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ και της διακυβέρνησής του”.
Το κείμενο του απολογισμού, αφού “εμπλουτιστεί μέσα από ευρύ διάλογο στην Κεντρική Επιτροπή, θα αποτελέσει ένα από τα κείμενα συζήτησης κατά τον προσυνεδριακό διάλογο στις Οργανώσεις Μελών του ΣΥΡΙΖΑ” γράφει η Αυγή -που δεν δημοσιεύει το κείμενο, ενώ αποσπάσματα έχουν ήδη διαρρεύσει στον τύπο.
“Όλα είναι έτοιμα λοιπόν για την Κεντρική Επιτροπή του σαββατοκύριακου, όπου ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θα εισηγηθεί, μεταξύ άλλων, και την προσθήκη στον τίτλο του ΣΥΡΙΖΑ με στόχο να εγκριθεί μαζί με τον απολογισμό από τα στελέχη της Κ.Ε.” γράφει η εφημερίδα.
Όλα αυτά συμβαίνουν λίγες μέρες αφότου η Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ εξέδωσε -πάλι ομόφωνα- την ανατριχιαστική ανακοίνωση ότι “σε ό,τι αφορά δημοσιεύματα που εμφανίζουν τον πλουραλισμό και τις διαφορετικές απόψεις ως αδυναμία ή άλλα που στρέφονται εναντίον κορυφαίων στελεχών του κόμματος, η Π.Γ. θεωρεί ότι το μόνο που εξυπηρετούν είναι τους σκοπούς αντίπαλων πολιτικών κέντρων”.
Φαίνεται πως η κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ είναι προνόμιο των ίδιων των οργάνων του και δεν πρέπει να στρέφεται εναντίον κορυφαίων στελεχών του. Εν προκειμένω η κριτική για την κυβέρνηση είναι θέμα μιας επιτροπής κομματικών στελεχών που λειτουργούν ως κηδεμόνες της κυβέρνησης και υπαγορεύουν στην Πολιτική Γραμματεία, την Κεντρική Επιτροπή και την βάση του κόμματος τα σημεία και τα όρια της κριτικής.
Προς το παρόν πάμε καλά. Ομόφωνα εγκρίνεται ο απολογισμός από την Γραμματεία, ομόφωνα αναμένεται να εγκριθεί στην Κεντρική Επιτροπή κι από κει πέρα το συνέδριο θα οργανωθεί σύμφωνα με τις παραδοσιακές αρχές της παραδοσιακής αριστεράς.
Ήδη έχει προεξοφληθεί ο αριθμός των συνέδρων, πριν ολοκληρωθεί ο αριθμός των μελών. Προεξοφλείται μάλιστα και το ποσοστό της συμμετοχής της “Προοδευτικής Συμμαχίας” στην Κεντρική Επιτροπή με μαθηματική ακρίβεια. Και μάλλον προεξοφλείται έτσι και η σύνθεση της νέας Κεντρικής Επιτροπής.
Πιθανόν να έχουν προσδιοριστεί και οι θέσεις με καρτελάκια στο συνέδριο, αλλά έτσι δεν μιλάμε για μετασχηματισμό και πολύ περισσότερο για ένα νέο, ανοιχτό και μαζικό κόμμα.
Η Κεντρική Επιτροπή θα κρίνει την κυβέρνηση, αλλά ποιος θα κρίνει και την Κεντρική Επιτροπή ή την Πολιτική Γραμματεία που εν προκειμένω εμφανίζεται ως άνωθεν θεσμός- καθοδηγητής του λαού -κατά το πρότυπο κομμάτων μιας άλλης εποχής που απέτυχαν μαζί με τα μοντέλα τους, τα πλάνα και τις επιφοιτήσεις τους:
Στο αίτημα για αλλαγή του ίδιου του κόμματος η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ απαντά με ομοφωνίες και διαδικασίες “δημοκρατικού συγκεντρωτισμού” που σπάζοντας την εκλογή σε συνέδρων σε πολλά κομμάτια επιτρέπουν σε μια ομάδα να ελέγξει αν όχι το συνέδριο, την Κεντρική Επιτροπή που θα αναλάβει πάλι να καθοδηγήσει μια επόμενη κυβέρνηση και βέβαια να κάνει τον νέο απολογισμό για τα νέα λάθη της.
Μόνο που στις εκλογές δεν κατεβαίνει η Κεντρική Επιτροπή, με τα πολλές φορές αόρατα στελέχη της που δεν αντλούν την δύναμή τους από τον λαό, αλλά από την αυτοτροφοδοτούμενη κομματική εξουσία -που ως συνήθως ζει σε ένα κομματικό υπερπέραν και σε άλλη εποχή.
Για την ακρίβεια -αν κρίνουμε από τα στοιχεία “αυτοκριτικής” που διέρρευσαν- η Επιτροπή είναι τελικά υπεράνω και του ίδιου του κόμματος -που δεν διστάζει να …κατακεραυνώνει για τις αστοχίες του και τις αδυναμίες του. Σα να πρόκειται για κάποιον άλλο -προορισμένο να αναλάβει την ευθύνη για τα νέα λάθη -αλλά να διατηρήσει την ίδια ηγεσία.
Ψάχνοντας βέβαια τα “ιστορικά επιτεύγματα” της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ με πολύ ναρκισσισμό η Επιτροπή Απολογισμού δεν παραλείπει την “αυτοκριτική” θυμίζοντας τον Χαρίλαο Φλωράκη: “Επιτρέπουμε στο κόμμα την έκφραση άλλων απόψεων, αρκεί να συμφωνούν μαζί μας”.
Βέβαια σε σύγκριση με άλλες εποχές της παραδοσιακής Αριστεράς όπου το Κόμμα έκανε λάθη και μετά από είκοσι χρόνια τα αναγνώριζε, έχουμε ένα ρεκόρ -όπως επαίρονται “πηγές” της Κουμουνδούρου: χρειάστηκαν μόνο εφτά μήνες για τον αυτοκριτικό απολογισμό.
Το ερώτημα για τον ανώνυμο ψηφοφόρο του ΣΥΡΙΖΑ, που ως τώρα αποδέχεται αυτός να ψηφίζει και να αποφασίζει γι΄αυτόν η Επιτροπή, είναι πως ένα κόμμα που έκανε τόσα λάθη -και γι΄αυτό ηττήθηκε στις εκλογές, αν πάει στις επόμενες εκλογές με τα ίδια πρόσωπα δεν θα κάνει τα ίδια λάθη και δεν θα ηττηθεί και πάλι.