Του Νίκου Γαλάτη
Ο Μπαράκ Ομπάμα, έκπληκτος κι ανήσυχος, από την εκλογή Τραμπ στην Αθήνα άφησε να εννοηθεί πως ναι μεν θα φροντίσει για την ομαλή διαδοχή, αλλά επαγρυπνεί. Μόλις μια μέρα πριν ο Τραμπ ανέθεσε καθήκοντα στον επιτελάρχη του προεκλογικού του αγώνα τον Στιβ Μπάνον -που εγγυάται ότι πολλά από όσα είχε πει προεκλογικά και τα εννοεί και θα τα εφαρμόσει.
Την ίδια μέρα η Λεπέν από την Γαλλία δήλωσε ότι θα ήταν ευτυχής αν συνεργαζόταν με τον Μπάνον και τον κάλεσε στο Παρίσι. Φαίνεται πως οι επαφές του “Εθνικού Μετώπου” και του επιτελείου του Τραμπ έχουν αρχίσει από καιρό -σε σημείο που να μιλάμε για μια Εθνικιστική Διεθνή.
Δεν είναι μόνο ένας “λευκο-εθνικιστικός- μύλος” που κάνει τον Νόαμ Τσόμσκι να θυμηθεί τον Χίτλερ -μιλώντας για το “φιλικό πρόσωπο του φασισμού”. Είναι οι πανηγυρισμοί των νεοναζιστών σε όλο τον κόσμο, όπως η “Χρυσή Αυγή”. Μια συνεργασία -που υπάρχει ήδη- με την Λεπέν θα οδηγούσε τις ΗΠΑ και την Γαλλία- την χώρα της Γαλλικής Επανάστασης- στα χέρια ανελέγκτων δυνάμεων -μια Μαύρη Διεθνή που συμπληρώνουν τα αντίστοιχα κινήματα στην Ουγγαρία, την Αυστρία -σε ένα κόσμο που εκλέγει αυταρχικούς ηγέτες από την Μόσχα ως την Κίνα.
Ο πρώτος που πανηγύρισε την εκλογή Τραμπ ήταν ο -υποστηρικτής του, ο 71χρονος “μέγας μάγιστρος” της …Κου- Κλουξ Κλαν, ο Ντέιβιντ Ντιούκ. γράφοντας σε ανάρτησή του στο Twitter: «Αυτή είναι μία από τις πιο συναρπαστικές βραδιές της ζωής μου. Μην έχετε αμφιβολία για αυτό. Ο κόσμος μας έπαιξε τεράστιο ρόλο στην εκλογή του Τραμπ». Με μια φωτό που έδειχνε τον Τραμπ πάνω σε ένα άρμα ο Ντιουκ έγραψε πως “ο Τραμπ έχει την ευκαιρία να γίνει ένας από τους πιο σημαντικούς Αμερικανούς που έζησαν ποτέ”.
Όλα αυτά θυμίζουν ήδη την Γερμανία μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο όταν ένας τέτοιος Εκλεκτός εμφανίστηκε ως εκπρόσωπος των Αρίων να σώσει την ανθρωπότητα μέσα από μια παγκόσμια σύρραξη στην οποία πιστεύει ο Μπάνον -ο επιτελάρχης του Τραμπ. Μια βδομάδα μετά τις εκλογές ο Economist δημοσιεύει μια δήλωση του Μπάνον ανατριχιαστική:
“Το σκοτάδι είναι καλό. Ο Σατανάς είναι η δύναμη!”
Ο Μπάνον δηλώνει πως είναι κάτι χειρότερο από έναν εθνικιστή. Ένας “οικονομικός εθνικιστής” που θέλει ένα ένα πολιτικό κίνημα- διαλύοντας τους Ρεπουμπλικάνους. Η παγκοσμιοποίηση ξεκοίλιασε την εργατική τάξη των ΗΠΑ και έφτιαξε μια μεσαία τάξη στην Ασία. “Είναι μια ευκαιρία να ανοικοδομήσουμε τα πάντα”.
Την ώρα που το CNN αναρωτιέται ανοιχτά αν “ Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι το αρχέτυπο του ανερχόμενου” φασισμού” το καναδέζικο Adbusters εικονογραφεί τον Τραμπ με το μουστάκι του Χίτλερ. Με τίτλο “Cool Fascismo” μιλάει για την άνοδο του φασισμού στο παγκόσμιο πολιτικό σκηνικό κάνοντας λόγο για μια παθογένεια που μυρίζει διαφθορά και σαπίλα. “Tα φασιστικά κινήματα διακρίνονται παντού και κάθε μέρα ο κόσμος ολισθαίνει ολοένα και περισσότερο στο χάος. Έχουμε ξεχάσει τα διδάγματα του παρελθόντος; Θα θάβουμε το κεφάλι μας μέσα στις ανέσεις της εικονικής πραγματικότητας, ενώ οι εγωμανείς αποπλανούν τις μάζες;”
To περιοδικό έχει παρατηρήσει πως ο νέος φασισμός είναι μόδα μόνο που έχει ως έμβλημα τον Τσε Γκεβάρα. Η έκπληξη των εκλογών δεν είναι ότι οι λευκοί -οι Ευαγγελιστές κατά 76%!)- ψήφισαν Τραμπ αλλά ότι τον ψήφισαν αφροαμερικάνοι -που ψήφιζαν κατά 96% τον Ομπάμα, η εργατική τάξη και γυναίκες- στις οποίες ο Ομπάμα είχε λάβει 62%- που επιλέγουν έναν σεξιστή, απέναντι σε μια γυναίκα.
Οι τελευταίες αναλύσεις βέβαια δείχνουν ότι δεν έγιναν μεγάλες μετακινήσεις εκλογικών πληθυσμών απλώς πολλοί που ψήφισαν Μπαράκ Ομπάμα απείχαν ή δεν ψήφισαν την Χίλαρι Κλίντον. Μια γριά -κι άρρωστη- που εξέφραζε το κατεστημένο, απέναντι σε έναν δισεκατομμυριούχο “σούπερμαν” -με μια ωραία γυναίκα δίπλα του που δεν έχει προβλήματα με τις “αγορίστικες” κουβέντες του και τις σεξουαλικές παρενοχλήσεις.
Η Χίλαρι υποσχέθηκε ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει, όταν -όπως είπε ο ίδιος ο Μπαράκ Ομπάμα στην Αθήνα- ο κόσμος ήθελε “αλλαγή”. Την υποσχέθηκε ένας τρελός- αδιανόητος για υποψήφιος καν- που μαζί υποσχόταν στον Αμερικάνο μια Μεγάλη Αμερική -χωρίς άλλους μετανάστες, αν και ο ίδιος εγγονός μετανάστε- τρεις γενιές οικοδόμοι. Ίσως οι Δημοκρατικοί να κέρδισαν αν είχαν ένα νέο -κι ωραίο- υποψήφιο που να εξέφραζε όχι το καθεστώς αλλά την οργισμένη και θυμωμένη κοινή γνώμη -έναν νέο Ομπάμα ή ακόμα και τον Σάντερς- έναν άντρα απέναντι σε ένα “σούπερ- αμερικάνο- άντρα”.
Ίσως είναι μια μεγάλη λεπτομέρεια ότι ο Τραμπ δεν είχε πριν καμιά κυβερνητική θέση αντίθετα από την Χίλαρι που διαιώνιζε ένα καθεστώς με χαρακτηριστικά δυναστείας. “ Ας υποθέσουμε ότι η Χίλαρι Κλίντον είχε κερδίσει 100.000 ακόμη ψήφους στις τρεις πολιτείες – το Ουισκόνσιν, το Μίσιγκαν και την Πενσιλβάνια – που εξέλεξαν και επανεξέλεξαν τον Μπαράκ Ομπάμα. Ο πλανήτης θα έπνιγε τώρα ένα χασμουρητό μπροστά στην αντοχή του συστήματος απέναντι στην αντίδραση” γράφει ο Τζάναν Κάνας στους Financial Times. Ολοι εμείς που παρακολουθούμε την πολιτική τρελαινόμαστε για τα έπη: όταν οι δύο σταθερότερες δημοκρατίες του πλανήτη ψηφίζουν μια αλλαγή, πρέπει σώνει και καλά να έχει έρθει το τέλος του φιλελευθερισμού ή η διάλυση των μεσαίων τάξεων ή εν πάση περιπτώσει κάτι αντίστοιχα μεγαλειώδες”.
“Την Τετάρτη το πρωί μετά τις εκλογές, σε πολλά δημόσια σχολεία με παιδιά μεταναστών και μειονοτικών ομάδων, υπήρχε διάχυτη αγωνία και φόβος για μαζικές απελάσεις και εκδηλώσεις βίας” θα πει η καθηγήτρια στο Σικάγο Παναγιώτα Γούναρη. “Μέχρι την Πέμπτη το πρωί, είχαν ήδη καταγραφεί πολλά περιστατικά ρατσισμού και εγκλημάτων μίσους σε ολόκληρη την Αμερική: «Ζιγκ χάιλ Τραμπ 2016» «Γυρίστε πίσω στην Αφρική», «μόνο λευκοί» και σβάστικες είναι κάποια από τα συνθήματα που γράφτηκαν με σπρέι σε σχολεία, πανεπιστήμια και τόπους προσευχής μουσουλμάνων. Ταυτόχρονα υπήρξαν επιθέσεις σε φοιτήτριες που φορούσαν χιτζάμπ, ενώ σε ένα σχολείο στο Μίσιγκαν οι μαθητές ξεκίνησαν τη μέρα τους τραγουδώντας «χτίσε τον τοίχο/χτίσε τον τοίχο» μπροστά στους μειονοτικούς συμμαθητές τους. Στη Β. Καρολίνα κάποιος έγραψε σε έναν τοίχο «οι ζωές των μαύρων δεν έχουν αξία, αλλά ούτε και η ψήφος σας».
Όλα αυτά είναι σοβαρά όταν ο εθνικισμός αναβιώνει στην Ευρώπη και πολλοί στις ΗΠΑ -της ανεκτικής δημοκρατίας που αποτελείται από μαύρους και μετανάστες- πιστεύουν ότι οι ξένοι τους παίρνουν τις δουλειές ή ακούσαν τον Τραμπ να τους λέει πως ο Ομπάμα σπαταλά χρήματα για την υγεία και τα επίδοματα των “τεμπέληδων” -που έρχονται στην χώρα “του”. Δεν είναι διαφορετικό αυτό το μήνυμα από όσα έλεγεο Χίτλερ για την Μεγάλη Γερμανία και τους Εβραίους. Ούτε από όσα έλεγε ο Λούθηρος- στον οποίο πιστεύει ο Τραμπ- για να τους κάψουν τα σπίτια και να τους διώξουν. Η ιστορία επαλαμβάνεται;
Αν γυρίσουμε έναν αιώνα πίσω δεν υπήρχε η Μεγάλη Αμερική, ούτε η Θούλη – μια μάλλον φανταστική πολιτεία στο τέλος του κόσμου, προς το Βορρά, εκεί που η θάλασσα κι ο πάγος σμίγουν με τον ουρανό. Εδώ οι άνθρωποι ζουν τρώγοντας φρούτα και πίνοντας ένα ποτό από σιτάρι και μέλι.
Στις 18 Αυγούστου του 1918 η «Εταιρεία της Θούλης» σε μια μεγάλη αίθουσα στο Μόναχο, μυεί τα νέα μέλη της με μια μυητική τελετή, στην οποία ο μυούμενος έπρεπε σε συμβολικό επίπεδο, να κάνει το «ταξίδι της επιστροφής».
Μέσα σε μια κατανυκτική ατμόσφαιρα οι εταίροι άναβαν το Ιερό Πυρ. Ο Μάγιστρος άγγιζε με τη Λόγχη του Οντίν τον μυούμενο και ο μυούμενος έδινε τον όρκο πίστης στους σκοπούς του Τάγματος και στην υποχρέωση να υπερασπίζει και να διαδίδει τους σκοπούς και τις ιδέες του.
Κατά διαβολική σύμπωση ο οντισμός είναι η νέα έκφραση του νεοναζισμού στην Βόρεια Ευρώπη όπου συναντήθηκε με την “πρωτοποριακή” μουσική σκηνή -που έχει folk ρίζες αλλά και τον σατανισμό -που υποκρύπτει η δήλωση του επιτελάρχη του Τραμπ για τον Σατανά -που είναι η δύναμη. Ο ιδρυτής της ‘Θούλης”, ο βαρώνος Σερμπότεντοφ ήταν ο Μέγας Μάγιστρος-πιστός του Οντίν. Είναι μια παράξενη προσωπικότητα που έχει σχέση τόσο με τα Τάγματα των Δερβίσηδων, τους Σούφι, όσο και με το γερμανικό «Τάγμα του Αγίου Δισκοπότηρου». Η εταιρεία ιδρύθηκε το Χειμερινό Ηλιοστάσιο . Στις 9 Νοεμβρίου 1918, ο Σεμπότεντορφ κάλεσε τα μέλη της Θούλης να μείνουν πιστά στον όρκο τους:
«Στη θέση των ηγεμόνων μας που είχαν γερμανικό αίμα, κυβερνά ο θανάσιμος εχθρός μας: ο Ιουδαίος. Τι θα προκύψει από αυτό το χάος, δε το γνωρίζουμε ακόμη. Αλλά μπορούμε να το εικάσουμε, θα έρθει περίοδος αγώνα, των πιο πικρών αναγκών, εποχή κινδύνου. Το Τάγμα μας είναι ένα Γερμανικό Τάγμα. Ο αετός είναι, το σύμβολο των Αρίων. Προκειμένου να απεικονιστεί η ικανότητα του αετού για αυτοθυσία στην πυρά, χρωματίζεται κόκκινος. Από σήμερα το σύμβολο μας είναι ο κόκκινος αετός, ο οποίος μας προειδοποιεί ότι πρέπει να πεθάνουμε για να ζήσουμε».
Ο Σεμπότεντορφ αγόρασε την εβδομαδιαία εφημερίδα «Παρατηρητής» που το 1920 πήρε τον τίτλο «Λαϊκός Παρατηρητής» και έγινε όργανο των εθνικοσοσιαλιστών. Ανάμεσα στα μέλη της εταιρείας δεσπόζουν τα ονόματα των Ρούντολφ Ες, Ντίντριχ Έκαρτ, Άλφρεντ Ρόζενμπεργκ, Καρλ Χάρρερ και Άντον Ντρέξλερ. Είναι αυτοί που είναι -μαζί με τον εικοσάχρονο ακόμα Χίτλερ- θα εμφανισθούν στην πολιτική ζωή της χώρας με ένα νέο πολιτικό κόμμα. Το 1921 το «εργατικό» κόμμα θα μετονομασθεί σε «Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα των Γερμανών Εργατών». Το 1924 προτάσσει την κατάργηση της Συνθήκης των Βερσαλλιών και ζητά «γη και χώρο» σε μια ενωμένη Γερμανία με αποικίες «για διατροφή του λαού μας και την εγκατάσταση του πλεονάζοντος πληθυσμού».
Μόνο όσοι έχουν γερμανικό αίμα μπορούν να είναι μέλη του Έθνους. Αν αποδειχθεί αδύνατη η διατροφή ολόκληρου του πληθυσμού, οι μη πολίτες πρέπει να απελαθούν από το Ράιχ. Το Κόμμα υποστηρίζει το χριστιανικό δόγμα, αλλά αντιμάχεται την «ιουδαϊκή – υλιστική νοοτροπία». Το πρόγραμμα του κόμματος είναι ριζοσπαστικό, επαναστατικό, σοσιαλιστικό όταν προτείνει κατάσχεση των κερδών που προήλθαν από τον πόλεμο, εθνικοποίηση των τραστ και διανομή των κερδών των μεγάλων εταιρειών. Ένας από τους στόχους του κόμματος στην διακήρυξη του είναι η κοινωνικοποίηση των μεγάλων πολυκαταστημάτων και η αναδιανομή της γης.
«Οι κοινοί εγκληματίες, οι τοκογλύφοι, οι κερδοσκόποι πρέπει να τιμωρούνται με θάνατο, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων ή φυλετικής καταγωγής. Οι μη-Γερμανοί πρέπει να εμποδίζονται από τον νόμο να συμμετέχουν οικονομικά ή να επηρεάζουν Γερμανικές εφημερίδες». Η βασική ιδέα του ναζισμού είναι πως η γη δεν φτάνει για όλους, ούτε ανήκει σε κατώτερες φυλές υπανθρώπων. Μόνο οι Άριοι, οι Υπεράνθρωποι, οι εκλεκτοί αξίζει να επιβιώσουν.
Οι θεωρίες του Τραμπ και ιδιαίτερα του επιτελάρχη του είναι πολύ κοντά στον ναζισμό που όπως κι ο ίδιος έχει ως …Υπεράνθρωπος ξανθά μαλλιά, περίεργα μάτια, ύψος κοντά στο 1,90 και …πορτοκαλί δέρμα! Ο παππούς του έφτασε από τη Γερμανία στις ΗΠΑ το 1885 και έγινε αρχικά κουρέας ώσπου άνοιξε ένα …ρεστoράν με γυναίκες και την κτηματομεσιτική εταιρεία Trump & Son. H καταγωγή της οικογένειας ωστόσο δεν είναι βαυαρική αλλά σουηδική -όπως θα δηλώσει ο πατέρας του -ίσως σε μια περίοδο που οι Γερμανοί στις ΗΠΑ ήταν ύποπτοι για φιλοναζισμό.
Ο πατέρας του Ντόνταλντ Τραμπ, ο Φρεντ, συνελήφθη το 1927 ως μέλος της Κου Κλουξ Κλαν όταν την Ημέρα Μνήμης χίλιοι άνδρες της οργάνωσης επιτέθηκαν σε αντιφασίστες. Ωστόσο ο νέος πρόεδρος των 
ΗΠΑ το διαψεύδει. Κι όταν ρωτήθηκε για τον Μουσολίνι και μια φράση του που αναπαρήγαγε ή την υποστήριξη της Κου-Κλουξ-Κλαν είπε πως δεν τους ξέρει, αλλά του άρεσε μόνο η φράση του δικτάτορα.
Έχοντας περάσει από ριάλιτι σόου και ρόλους στο σινεμά ο δισεκατομμυριούχος- από όταν ο πατέρας του έχτισε την Πέμπτη Λεωφόρο- πέτυχε την δόξα να γίνει ο 45ος Πρόεδρος των ΗΠΑ. Έχει πολλά κοινά στοιχεία με τον νεαρό Χίτλερ, έχει γύρω του τη δική του “Εταιρεία της Θούλης” και τη νέα Εθνικιστική Διεθνή, αλλά πόσα από όσα λέει τα εννοεί ή θα μπορέσει να κάνει; “Ο τραμπισμός θα έχει τρομερές επιπτώσεις, αλλά θα παρέλθει χρόνος μέχρι να γίνουν αντιληπτές” θα γράψει ο νομπελίστας οικονολόγος Πωλ Κρούγκμαν.
“Ακόμη και στο πεδίο της εμπορικής πολιτικής, το «σήμα κατατεθέν» της προεκλογικής εκστρατείας του κ. Τραμπ, οι επιπτώσεις θα είναι μακροπρόθεσμες. Μια επιστροφή στον προστατευτισμό και στους εμπορικούς πολέμους θα κάνουν φτωχότερη την παγκόσμια οικονομία με την πάροδο των ετών και ειδικότερα θα παραλύσουν τα φτωχότερα κράτη, που απεγνωσμένα χρειάζονται ανοικτές αγορές για να πουλήσουν τα προϊόντα τους. Αλλά προβλέψεις ότι οι δασμοί Τραμπ θα προκαλέσουν ύφεση δεν είχαν ποτέ καμία λογική. Ναι, θα εξάγουμε λιγότερα και επίσης θα εισάγουμε λιγότερα. Οι πολιτικές του τραμπισμού θα πλήξουν και δεν θα βοηθήσουν ειδικά τον Αμερικανό εργαζόμενο. Τελικά θα αποδειχθεί πως οι υποσχέσεις για την αναβίωση των παλαιών καλών εποχών –όταν η Αμερική ήταν μεγάλη και τρανή– δεν ήταν παρά ένα πικρό ανέκδοτο”.
