Γράφει η Καλυψώ
Νομίζω πως είναι ο πιο άχαρος μήνας του χρόνου… Μεγάλες νύχτες, κρύος σκοτεινός καιρός και από γιορτές ..τέλος! Είναι ο μήνας των υποσχέσεων για ότι δεν τηρήσαμε μέχρι τώρα, ο μήνας της δίαιτας για να καούν τα κιλά των γιορτών και συνήθως της αυξημένης δουλειάς…
Το μόνο που μπορεί κάπως να σώσει κάπως την κατάσταση είναι η κουζίνα μας!! Με υλικά του χειμώνα και όσο γίνεται πιο υγιεινά, ανεβάζουμε το ηθικό μας!
Κότα πίτα τον Γενάρη και παπί τον Αλωνάρη!
Δεν είναι τυχαίο. Μια κότα αλανιάρικη μας δίνει μια υπέροχη σούπα (μιλάμε για την κλασική της γιαγιάς!) και με το ψαχνό της φτιάχνουμε μια όμορφη πίτα. Όχι πολλά τυριά! Αφήνουμε κυρίως τη γεύση της κότας να επικρατεί. Για να ” δέσει” η πίτα φτιάχνουμε μια μπεσαμέλ με λίγο από το ζουμί που κρατήσαμε για τη σούπα. Προσθέτουμε μερικά αυγά, μοσχοκάρυδο και μπόλικα κρεμμύδια ή πράσα ( τα σοτάρουμε ελαφριά σε λίγο λάδι), ανάλογα με τα γούστα.
Στις εξοχές τα άγρια χόρτα αφθονούν. Μαζέψτε ζωχούς, αγριομάρουλα και ραδίκια. Είναι ότι πιο νόστιμο μπορεί να μπει στο τραπέζι μας. Όταν τα βράσετε μην πετάξετε το ζουμί. Με μπόλικο λεμόνι είναι ότι καλύτερο για αποτοξίνωση! Με μυρώνια, καυκαλίθρες, λάπαθα, σέσκουλα και σπανάκι φτιάχνουμε τις πίτες μας αλλά και μυρωδικό χορτόριζο. Στην Κρήτη τα κάνουν τσιαριστά κι είναι μια νοστιμιά μοναδική.
Αυτήν την εποχή έχουμε και τα καλύτερα μπρόκολα, λάχανα και κουνουπίδια. Με τα μπρόκολα εκτός από νερόβραστα με λεμονάκι (τέλεια σαλάτα για δίαιτες!) φτιάχνουμε ωραίες τάρτες και μακαρονάδες. Παντρεύονται όμορφα με το σολομό. Το κουνουπίδι ωμό ή ωγκρατέν. Όσο για τα λάχανα! Σαλάτα με καρότα, λαχανόριζο και βέβαια λαχανοντολμάδες! Το must της εποχής! Ξέχασα τα πράσα. Πρασόπιτα, πρασόσουπα και πράσα στις πίτες και σε όλα τα μαγειρέματα….
Για κρέατα δεν πρόκειται να μιλήσω. Αρκετά φάγαμε στις γιορτές κι έρχονται και οι απόκριες. Καλύτερα να προτιμήσουμε τα ψάρια. Τον Γενάρη προτιμάμε τις σκορπίνες, το ροφό, τη σφυρίδα, τα βραστόψαρα. Φτιάχνουμε ωραίες σούπες και συνοδεύουμε το ψάρι με σπιτική ελαφριά μαγιονέζα. Για ποικιλία ένα μυδοπίλαφο ή μακαρονάκι κοφτό με χταπόδι.
Κι από γλυκό; Αααααα! Ένα και το μοναδικό! Περγαμόντο!
Αφήστε τις βαρεμάρες και στρωθείτε στη δουλειά. Αξίζει όσο κανένα άλλο!
Η συνταγή της γιαγιάς λέει:
12 περγαμόντα. Τα πλένουμε και ξύνουμε την φλούδα τους. Το ξύσμα δεν το πετάμε! Το στεγνώνουμε στον φούρνο (στους 50 βαθμούς) και το φυλάμε για να αρωματίζουμε σιρόπια και γλυκά όλον τον χρόνο. Κόβουμε κάθε περγαμόντο στα 4. Αφαιρούμε προσεκτικά στην σάρκα (την βάζουμε με τσίπουρο και ζάχαρη σε γυάλες για να φτιάξουμε λικέρ) και στη συνέχεια καρουλιάζουμε τις φλούδες και τις περνάμε σε κλωστή. 24 κομμάτια σε κάθε σειρά.
Σε μια κατσαρόλα βράζουμε νερό. Βουτάμε τα περγαμόντα και τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι μόλις να τρυπιούνται με μια οδοντογλυφίδα. Τα βγάζουμε και αμέσως τα βουτάμε σε μία λεκάνη με κρύο νερό. Στη συνέχεια τα στραγγίζουμε και τα απλώνουμε σε μία πετσέτα.
Φτιάχνουμε το σιρόπι μας. Ένα κιλό ζάχαρη με 4 ποτήρια νερό. Αφού βράσει καλά και το ξαφρίσουμε το κατεβάζουμε από τη φωτιά και το αφήνουμε να κρυώσει. Τότε μόνον ρίχνουμε τα περγαμόντα αφού κόψουμε τις κλωστές. Αφήνουμε έτσι το γλυκό όλη τη νύχτα. Το επόμενο πρωί τα δένουμε.
Με αυτόν τον τρόπο, έχει ξεπικρίσει σωστά, αλλά κρατάει το χρώμα και το άρωμά του. Η σάρκα παραμένει τρυφερή χωρίς να λιώνει!
