Πρώτα μια υπόθεση εργασίας: Φαντάζεται κανείς τι θα έλεγε η ΝΔ αν είχε φύγει με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ το ναζιστικό κάθαρμα Χρ. Παππάς;
Αλλά ας συνεχίσουμε με την ουσία:
Η εμπειρία από τις παρελθούσες δραπετεύσεις υποδίκων ή καταδικασμένων οδηγεί σε ένα συμπέρασμα: το έκαναν πολύ εύκολα. Πάρτε παράδειγμα τον Κοσκωτά και τον Χριστοφοράκο.
Αυτό γεννούσε υπόνοιες ότι είχαν βοήθεια από μέσα. Όλοι ήξεραν ότι αν έφταναν στο δικαστήριο κάποιοι αρμόδιοι θα έχαναν τον ύπνο τους. Πολιτικά πρόσωπα και υπηρεσιακοί παράγοντες.
Έτσι πολλοί σκέφθηκαν ότι κάποια παρακρατικά κυκλώματα φρόντισαν να τον βγάλουν νύχτα από τη χώρα.
Είναι τέτοια περίπτωση; Αγγίζει τον Χρυσοχοΐδη ότι τον έχασε η αστυνομία; Έχει την πολιτική ευθύνη, που θα γίνει θηλιά στο λαιμό του αν δεν τον πιάσει σύντομα; Κανονικά θα έπρεπε να πάρει κεφάλια; Δεν το κάνει…
Ήδη ο εκ συνηγόρων πολιτικής αγωγής στη δίκη της Χρυσής Αυγής Θανάσης Καμπαγιάννης το πήγε παραπέρα: ή είναι ακατάλληλος ή είναι εμπλεκόμενος. Και ζήτησε την παραίτησή του.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι η νευρικότητα στις αντιδράσεις του υπουργού. Παρά είναι υπερβολική.
Φοβάται ότι θίγει το προφίλ του; Ότι θα του το χρεώσει ο Πρωθυπουργός; Ή ξέρει ότι κάποιοι υφιστάμενοί του είναι μπλεγμένοι και τον κόβει κρύος ιδρώτας;
ΥΓ, για την Ιστορία: Όταν έφυγε ο Κοσκωτάς ο μακαρίτης Τάσος Σεχιώτης παραιτήθηκε αμέσως.
