Του Ανδρέα Δεληγιάννη
Ένας πρώην υπουργός ,συνταξιούχος και σε αγρανάπαυση εδώ και μια δεκαετία, απειλεί να επανακάμψει ιδρύοντας κόμμα 40ντάρηδων- το οποίο μάλιστα θα έχει την υποστήριξη ισχυρών επιχειρηματιών παραγόντων. Δικαίωμά του. Θα το δούμε και θα το κρίνουμε. Και φυσικά στο τέλος θα το αξιολογήσει ο ξενοδόχος.
Ένας άλλος πρώην υπουργός, επιτυχημένος στη σύντομη σχετικά κυβερνητική θητεία του, με διαυγή δημόσια παρουσία και καθαρό προφίλ, βρίσκεται ήδη σε στάδιο προπαρασκευής κίνησης που θα εξελιχτεί σε κόμμα. Και αυτός έχει κάθε δικαίωμα και θα αξιολογηθεί ομοίως.
Ένας άλλος πρώην υπουργός, που βρίσκεται στη Βουλή σήμερα με τη σημαία συγκεκριμένου κόμματος, φημολογείται ότι μετέχει σε διεργασίες για τη δημιουργία «ευρωπαϊκού» κόμματος. Με γεια του και με χαρά του, αν και στην περίπτωσή του θα πέσει γέλιο γιατί κάποτε κατηγορούσε άλλους γι’ αυτό που ο ίδιος πάει να κάνει. Θα κριθεί κι αυτός, όμως.
Κάνε κι εσύ ενα κόμμα, μπορείς.
Αυτά τα υβριδικά σχήματα που προτίθενται να μετατραπούν κόμματα θα κινηθούν στον ευρύτερο χώρο του Κέντρου, όπου ήδη προσπαθεί να ρίξει άγκυρα- αλλά δεν ξέρει ακόμη ποιο χρώμα θα έχει- το μιντιακό κόμμα του Θεοδωράκη.
Φυσικά σ’ αυτό τον χώρο κινείται το ΠΑΣΟΚ της Φώφης Γεννηματά, δικαιωματικά θα έλεγε κανείς. Όπως δικαιωματικά κινείται η ΔΗΜΑΡ του ελπιδοφόρου Θανάση Θεοχαρόπουλου.
Αν στη σούμα συμπεριλάβουμε και κάποιες άλλες διεργασίες με σκοπό πάλι την ίδρυση πολιτικού φορέα, στις προσεχείς εκλογές ο χώρος της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και του Κέντρου θα εκπροσωπηθεί με καμιά δεκαριά σχήματα.
Πάμε τώρα στην άλλη παράταξη. Όλοι διαπιστώνουν ότι ο σημερινός πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων γατί δεν υπάρχει αντίπαλο δέος. Δεν έχει αντίπαλο. Και όμως έχουν τα πράγματα σήμερα ο αντίπαλος θα μπορούσε να προέλθει μόνο από τη ΝΔ. Να πάρει δηλαδή κάποιος τη θέση του Σαμαρά που ήταν στην πραγματικότητα βούτυρο στο χώμα του Τσίπρα και να αντιμετωπίσει σαν ίσος προς ίσον τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ -ειδικά τώρα που έχει εσωτερικά προβλήματα.
Παρ’ όλα αυτά παρατηρείται το φαινόμενο ότι στη ΝΔ όχι μόνο δεν κινούνται προς αυτή την κατεύθυνση, αλλά εν όψει των πρόωρων εκλογών καταφεύγουν στη λύση του… προσωρινού προέδρου. Ότι δεν τους έστειλε ακόμη λουλούδια ο Πρωθυπουργός συνιστά παράλειψη του.
Η διάσπαση των άλλων δώρο στον Αλέξη
Ας δούμε λοιπόν την εικόνα από μακριά. Από τη μια υπάρχει το ιμπέριουμ Τσίπρα. Από την άλλη οι πολιτικοί του αντίπαλοι, αντί να συνενώσουν τις δυνάμεις τους και να σχηματίσουν αξιόμαχα σχήματα, οι μισοί διασπώνται διαρκώς στον ανώτερο δυνατό βαθμό και οι άλλοι μισοί ρίχνουν λευκή πετσέτα.
Φυσικά σ’ αυτό το σκηνικό οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις της χώρας αντί να συσπειρωθούν και να εμφανίσουν ένα ισχυρό εκλογικό σχήμα αμοιβαδοποιούνται. Διασπώνται στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό και αυτό φυσικά μετατρέπει τις εκλογές σε περίπατο για τον Αλέξη Τσίπρα.
Το ερώτημα είναι τι είναι αυτό που κάνει το χώρο -που θέλει να παρουσιάζεται ως υπέρμαχος της ευρωπαϊκής υπόστασης της χώρας απέναντι στην αντιευρωπαϊκή απειλή που αντιπροσωπεύει κατ’ αυτούς ο ΣΥΡΙΖΑ- να πολυδιασπώνται. Πως είναι δυνατόν να επιχειρηματίες και ΜΜΕ να υποστηρίζουν αυτά τα σχήματα που απλώς συνθέτουν ένα μωσαϊκό χωρίς ισχύ και χωρίς πολιτικό στίγμα.
Είναι ένα από τα πολλά μυστήρια της πολιτικής περιόδου που διανύουμε. Και φυσικά ο μόνος ευτυχής για τους πολλούς «σωτήρες» που θέλουν να τον αναχαιτίσουν είναι ο Αλέξης Τσίπρας. Όσα λάθη και αν τον βαρύνουν, ο Θεός και σ’ αυτή τη φάση του κάνει δώρο τους αντιπάλους, που συμπεριφέρονται σαν οι καλύτεροι φίλοι του.
