Του Μάκη Ανδρονόπουλου
Η κρίσιμη απόφαση του ΔΝΤ στις 20 Ιουλίου – Η κοινή επιστολή Τσίπρα-Τσακαλώτου-Στουρνάρα – Πίσω από το άρθρο Δραγασάκη – Στο μυαλό του Τσίπρα και ο ανασχηματισμός
Αν το αμερικανικό αεροπλανοφόρο και οι δύο γαλλικές φρεγάτες καταφέρουν να ελέγξουν την ερντογανική πρόκληση στην κυπριακή ΑΟΖ, τότε, ο μεγάλος πονοκέφαλος που παίρνει σειρά είναι τι θα αποφασίσει στις 20 Ιουλίου το ΔΝΤ σχετικά με την εμπλοκή του στο ελληνικό πρόγραμμα, διότι εάν δεν … τότε μπορεί να μην μπορεί να νομιμοποιηθεί η επόμενη δόση του Οκτωβρίου και ίσως να τιναχθεί στον αέρα η 3η αξιολόγηση που είναι και καταλυτικής σημασίας για την έξοδο της χώρας στις αγορές. Γύρω από αυτό το σκηνικό οι πολιτικοί στήνουν το παιγνίδι τους στην πλάτη των Ελλήνων πολιτών.
Σημειωτέον ότι τον περασμένο Μάρτιο Γερμανός υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε είχε πει ότι η επόμενη δόση της βοήθειας προς την Ελλάδα από το πρόγραμμα διάσωσης δεν μπορεί να καταβληθεί χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ. Βέβαια, δεν του βγήκε, αλλά αυτό είναι το δόγμα του και η προφανής συμφωνία που έχει κάνει προσωπικά με τον Τόμσεν δεν ξέρουμε πως θα κάτσει τελικά. Γι΄αυτό και ο πρωθυπουργός Αλ. Τσίπρας έστειλε επιστολή (letter of intent) στην επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ που συνυπογράφουν ο υπουργός Οικονομικών και ο διοικητής της ΤτΕ με μια λίστα 21 δεσμεύσεων (διαρθρωτικά ορόσημα) τα οποία πρέπει να υλοποιηθούν έως τον Ιούνιο του 2018. Κι όλα αυτά, για να βρεθεί φόρμουλα και να ξεπεραστούν τα τυπικά εμπόδια που βάζουν Σόιμπλε και Τόμσεν στο γενικό συμβούλιο του ΔΝΤ.
Είναι ενδεχομένως η τελευταία ευκαιρία του Κυριάκου, διότι αν ο Τσίπρας περάσει την 3η αξιολόγηση και βγει στις αγορές με επιτυχία, οι 15 μονάδες διαφορά που λέγεται ότι έχει υπέρ του, θα εξανεμισθούν.
Δεν είναι λοιπόν τυχαίο που ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης σε πρόσφατο άρθρο του στην «Εφημερίδα των Συντακτών» επισημαίνει ότι “τα προβλήματα δεν έχουν τελειώσει” υπονοώντας τον κίνδυνο απαίτησης νέων επώδυνων μέτρων από τους δανειστές. “Το ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο παραμένει αντιφατικό. Οι “εταίροι” ενεργούν πρωτίστως ως δανειστές. Και καθώς δεν υπάρχει διεθνές δίκαιο που να κατοχυρώνει τα δικαιώματα του κράτους – οφειλέτη, ισχύει μόνο το “δίκαιο” του ισχυρού. Έτσι οι δανειστές μπορούν κατά βούληση να τροποποιήσουν την ατζέντα και τους κανόνες, να μετακινήσουν “τα γκολπόστ”, να προκαλέσουν συνειδητά αβεβαιότητα βλάπτοντας την οικονομία. Και είναι μυωπική η στάση της αντιπολίτευσης που “τυφλωμένη” από αντικυβερνητικό μένος υποτιμά του κινδύνους που αυτές οι πρακτικές εγκυμονούν, όχι για την κυβέρνηση αλλά για την χώρα”.
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Προφανώς οι Συριζαίοι φοβούνται ότι μετά τις γερμανικές εκλογές τον Οκτώβριο το Βερολίνο θα γίνει πιο απαιτητικό και ίσως οδηγήσει σε ακραίες καταστάσεις τα πράγματα, προσδοκώντας ίσως σε μια νέα κυβέρνηση στην Αθήνα πιο βολική και λιγότερο κουραστική. Είναι ενδεχομένως η τελευταία ευκαιρία του Κυριάκου, διότι αν ο Τσίπρας περάσει την 3η αξιολόγηση και βγει στις αγορές με επιτυχία, οι 15 μονάδες διαφορά που λέγεται ότι έχει υπέρ του, θα εξανεμισθούν.
Βέβαια, αν του βγουν όλα του Τσίπρα, έστω και με την εγγενή πλέον δυστροπία των πραγμάτων, θα υπάρξει πρόβλημα και στην κυβέρνηση. Πολλοί λένε πως έχει πλέον αντιληφθεί πως οι «συμβουλές» Δραγασάκη-Παππά δεν ήταν αποτελεσματικές, κυρίως η γκάφα με την τρίτη ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και ότι πρέπει να κάνει ένα – δύο κλικ προς το κέντρο, παίρνοντας ανθρώπους της αγοράς δίπλα του, καθώς τα 113 προαπαιτούμενα της 3ης αξιολόγησης έχουν ασφυκτικό περιθώριο, όχι για να ψηφιστούν, αλλά για να πιστοποιηθεί η υλοποιηθεί η υλοποίησή τους, ούτως ώστε να πάρουμε απολυτήριο από το μνημόνιο του χρόνου τον Αύγουστο.
Συνεπώς, ο Αλέξης Τσίπρας θα χρειαστεί ανθρώπους που θα μπορούν να υλοποιήσουν τα 113 προαπαιτούμενα και τέτοιοι είναι ελάχιστοι στην κυβέρνηση. Κι αυτό το ξέρει, όπως ξέρει ότι οι υποχρεώσεις σε πρόσωπα που στήριξαν ή είχαν κομματικό βάρος δεν διαρκούν για πάντα.
