Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η δημόσια παρουσία του Στεφ. Κασσελάκη θυμίζει το τρένο στα Τέμπη: «πάμε και όπου βγει». Τον ντύνουν σταρ του λαϊκισμού, τον εξοπλίζουν με ατάκες και τον βγάζουν την αγορά και όποιον πάρει ο Χάρος.
Εξελίσσεται σε απωθητικό δημαγωγό που διαπρέπει σε μεγάλες κουβέντες και γκάφες- που βρίσκονται καθημερινά στο λεξιλόγιό του και επιτείνουν τη διάλυση.
Ήδη έχασε ένδεκα βουλευτές και τέσσερις ευρωβουλευτές– και ως τα Χριστούγεννα μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να μην είναι καν μείζων αντιπολίτευση- ενώ δημοσκοπικά βαδίζει για 4ο κόμμα στις Ευρωεκλογές, ίσως και 5ο.
Εν τω μεταξύ ο κατά φαντασίαν -και παιδιόθεν- εν αναμονή Πρωθυπουργός προσθέτει διαρκώς αντιφάσεις και ασάφειες στο προφίλ αλλά και στο παρελθόν του. Εναλλάξ με τις παλαιοκομματικές μεγαλοστομίες του, υποσχόμενος τα πάντα στους πάντες, και αλλάζοντας ακόμη και την πρόσφατη ιστορία του ΣΥΡΙΖΑ με «ναπολεόντεια » -κατά τη διατύπωση του Ανδρέα Δρυμιώτη– αφασία.
Επισκεπτόμενος τη Βουλή -ντυμένος σα να πετάχθηκε στην «ΕΒΓΑ» της γειτονιάς του- είπε εγκάρδια στον Τάκη Θεοδωρικάκο ότι ο πατέρας Κασσελάκης «πήγε δύο φορές σε προεκλογικές συγκεντρώσεις του». Αλλά ο ίδιος πατέρας έλεγε, όταν βρηκε στο προσκήνιο: ότι «ήταν πάντα τα πιστεύω μας στον χώρο του ΠΑΣΟΚ και της Αριστεράς».
Ο Κασσελάκης παραπαίει
Σχεδόν σε κάθε εμφάνισή του ο, παραπαίων ήδη, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιχειρεί να ξεπουπουλιάσει τον Τσίπρα, αποδοκιμάζοντας από την σύνθεση των υπουργικών συμβουλίων του μέχρι την κατάσταση στο κόμμα που παρέδωσε. Αλλά πάντα …μετ’ επαίνων, ως «συνεχιστής» του!
Μεταξύ των άλλων, ξαναπυροβολώντας τον προκάτοχό του, έκανε και ένα δώρο σε όσους φεύγουν από το αυτοευτελιζόμενο κόμμα του και πρόκειται να σχηματίσουν νέα Κοινοβουλευτική Ομάδα -προφανώς και νέο κόμμα που θα διεκδικήσει καλύτερες επιδόσεις από τον ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές:
«Η εποχή που ο ΣΥΡΙΖΑ κυβερνούσε με Τσακαλώτους και με Κατρούγκαλους, αυτή η μνημονιακή εποχή έχει λήξει».
Τη μνημονιακή εποχή δεν την έφεραν βέβαια ούτε ο Κατρούγκαλος, ούτε ο Τσακαλώτος. Αυτοί υπηρετήσαν τις επιλογές του τότε Πρωθυπουργού.
Σε ό,τι αφορά ειδικά τον Τσακαλώτο, ο Κασσελάκης έκανε το λάθος να προκαλέσει συγκρίσεις μαζί του. Η διαφορά μεταξύ τους είναι ιλιγγιώδης υπέρ του Τσακαλώτου: σπουδές, εργασία, πολιτική συγκρότηση, αριστερή ταυτότητα. Άσχετα αν συμφωνεί κανείς ή όχι , με τις ιδεολογικές θέσεις του και τη φραξιονιστική συμπεριφορά του στον ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Κασσελάκης – που και σ’ αυτό το θέμα παπαγαλίζει τον Πολάκη- δεν τον φτάνει ούτε στο μικρό του δάκτυλο στην πολιτική διαδρομή, στην προσωπική ευπρέπεια και την κυβερνητική διαχείριση – για λογαριασμό της χώρας.
Το κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ
Ο Τσακαλώτος με τον Χαρίτση και την Αχτσιόγλου υπήρξαν οι καλύτεροι υπουργοί του Τσίπρα– συν τον απελθόντα Κοτζιά.
Από αυτή την άποψη η συνύπαρξή τους στην ίδια κοινοβουλευτική Ομάδα και στο νέο κόμμα διαμορφώνει όρους να μείνει στην Κουμουνδούρου μόνο το κουφάρι του ΣΥΡΙΖΑ -με τα συντρίμμια και την διαρκή γελοιοποίηση που προκαλεί η κομπανία Κασσελάκη.
Το νέο κόμμα θα χρειαστεί να δώσει δείγματα γραφής και κυρίως να κρατήσει στα πίσω καθίσματα τα δικά του βαρίδια, όπως ο Τζανακόπουλος. Αλλά συγκριτικά έχει μεγαλύτερη συνάφεια με τον «αριστερό» πολιτικό χώρο, έχοντας στις γραμμές του τον Ηλιόπουλο, αντί για τον ναύαρχο Αποστολάκη.
Πολύ περισσότερο η συγκροτημένη Σία Αναγνωστοπούλου έχει μεγαλύτερο κοινοβουλευτικό βάρος από την Ραλία Χρηστίδη, την Τζάκρη και τη Δούρου. Όπως και ο Τσακαλώτος στην Οικονομία αφήνει στη σκόνη του τον Νίκο Παππά που έγινε τώρα τομεάρχης Οικονομικών.
Το πεδίο στο οποίο θα επικυρωθεί η όχι αυτή η διαφορα είναι η Βουλή. Τα πολιτικά χαρακτηριστικά του Χαρίτση τον κάνουν να υπερέχει ως επικεφαλής Κ.Ο. του «ομόλογου του» Σωκρ. Φάμελλου που κατέθεσε αστόχαστα στα πόδια του Κασσελάκη το εντυπωσιακό κεφάλαιο που αποκόμισε το περασμένο θέρος ως προσωρινός πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.
Με την παράλληλη παρουσία των δυο Κοινοβουλευτικών Ομάδων η σύγκριση θα είναι αναπόφευκτη. Και αν θα υπάρξουν νέες μετακινήσεις βουλευτών θα είναι ασφαλώς από τον ΣΥΡΙΖΑ προς το νέο κόμμα. Όπως αλλωστε συμβαίνει στην κομματικη οργάνωση με τις αθρόες εξόδους στελεχών.
Η θέση του Αλέξη Τσίπρα
Σ’ αυτό το σκηνικό η θέση του Αλέξη Τσίπρα γίνεται ακόμη πιο δύσκολη. Εκεί που όλοι περίμεναν τη μετά ΣΥΡΙΖΑ λειτουργία του, η αιφνίδια ανάληψη πρωτοβουλιών στο παρασκήνιο έδειξε ότι πρακτικά λειτουργούσε υπέρ του Κασσελάκη.
Πέραν της αποτυχίας του να αποτραπεί νέα διάσπαση, τον ταυτίζουν πλέον με τον διάδοχό του- όπως άλλωστε επιδιώκει και ο ίδιος ο Κασσελάκης με υστεροβουλία.
Δεν είναι γνωστό γιατί ο πρώην Πρωθυπουργός εγκατέλειψε την απόσταση που είχε αρχίσει να παίρνει από όσα άφησε πίσω του. Σε κάθε περίπτωση ο ρόλος του εγγυητή δεν μπορεί να συμπεριλαμβάνει και την προσφορά κάλυψης σε όσα τραγελαφικά συμβαίνουν πλέον στην Κουμουνδούρου.
Στα μάτια πολλών οι πρωτοβουλίες του υπέρ της μιας πλευράς του κομματικού ΣΥΡΙΖΑ τον απομακρύνουν απο τη μεγάλη πλατεία της Δημοκρατικής Παράταξης της οποίας αναδείχθηκε φυσικός επικεφαλής μετά το 2012.
Καθώς η απογοήτευση των κεντροαριστερών ψηφοφόρων που τον στήριξαν στο παρελθόν πλησιάζει στο λαιμό του μπουκαλιού, με την εμφάνισή του στην εικόνα διάλυσης του ΣΥΡΙΖΑ από τον Κασσελάκη, θα χρειαστεί να τον αποδοκιμάσει άμεσα για να ανακτήσει την επιρροή του στον άξονα Αριστερά -Κεντροαριστερά.
Χωρίς καθαρές κουβέντες και καθαρές σχέσεις θα τα χάσει όλα όσα κέρδισε την τελευταία δεκαετία. Ήδη οι τελευταίες εκλογές έδειξαν ότι τα κορόιδα στην προοδευτική παράταξη λιγοστεύουν διαρκώς.
Οπότε πρέπει να αποφασίσει αν θα σώσει τον Κασσελάκη ή την προσωπική προοπτική του στην πολιτική σκηνή, ώστε να διατηρήσει το προσωπικό του κεφάλαιο για τις παραμονές των βουλευτικών εκλογών, οπότε η παράταξη θα χρειαστεί κάποιον να την οδηγήσει στην απομάκρυνση του Μητσοτάκη.
Διαφορετικά αντί να γίνει Ανδρέας Παπανδρέου, όπως περιμένουν πολλοί, θα καταλήξει Νίκος Ζαχαριάδης….
