Το φαινόμενο Γιάννης Στουρνάρας!

Του Γ. Λακόπουλου

ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-150x150 (1)

 

Το θέμα με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες των συζύγων των δημοσίων προσώπων είναι παλιό. Ειδικά  όταν αυτές εφάπτονται με το κράτος και  ασκούνται σε περιόδους που οι σύζυγοι είναι υπουργοί ή ανώτατοι αξιωματούχοι. Από τη δεκαετία του 1980 οι δουλειές της Λένα Ράλλη έβαλαν σε μπελάδες τον πρωθυπουργό σύζυγο της.  

Τα τελευταία 24ωρα  στο προσκήνιο βρίσκεται  η σύζυγος του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Γιάννη Στουρνάρα, λόγω του ελέγχου που δέχθηκε  σε μια συγκυρία που υπάρχει ένταση ανάμεσα στην  κυβέρνηση και τον κεντρικό τραπεζίτη,  που αμφισβήτησε, όπως δικαιούται, διοικητικές  αποφάσεις της σε μια  εξωσυστημική τράπεζα.

Λίγοι θα πιστέψουν ότι οι Συριζαίοι  δεν χρησιμοποιούν  την εξουσία που κατέχουν  για τις πολιτικές επιδιώξεις τους. Αλλά εν προκειμένω ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ  εμπλέκεται, ούτε η κυβέρνηση, ούτε η κεντρική τράπεζα. Ένας τυπικός έλεγχος γίνεται με εισαγγελική κάλυψη  σε μια επιχειρηματία,  που δεν είναι ύποπτη, ούτε κατηγορείται για κάτι.

Ωστόσο  η αντίδραση από την πλευρά της οικογένειας – πλέον- Στουρνάρα- δίνει σ’ αυτό το θέμα  εντυπωσιακές διαστάσεις και  οδηγεί σε  ερωτήματα.

Είναι η σύζυγος του  διοικητή της  Τράπεζας της Ελλάδας  υπεράνω του νόμου;  Μπορεί να εξαιρείται από τους ελέγχους που διενεργούν οι οικονομικές υπηρεσίες σε όλους τους άλλους για  μια δυσώδη  υπόθεση που ερευνά η Δικαιοσύνη;  Αποτελεί η ιδιότητα της συζύγου του κεντρικού τραπεζίτη  ασπίδα έναντι των αρχών- όπως προκύπτει  όταν λέει ότι  …στόχος είναι ο σύζυγος της;  Τι σχέση έχει ο σύζυγος της με τις δουλειές της;

Ο ίδιος ο διοικητής,  όταν πληροφορήθηκε για τον – νόμιμο-– έλεγχο  στις μπίζνες της συζύγου του, τηλεφώνησε στον Πρωθυπουργό. Πόσοι ελεγχόμενοι πολίτες μπορούν να το κάνουν αυτό;  Και ποιος ο λόγος  να  χρησιμοποιήσει το αξίωμά του – αλλιώς γιατί θα έβγαινε στο τηλέφωνο ο Τσίπρας;- για μια υπόθεση που  αφορά μέλος της οικογένειάς του και εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης αποκλειστικά;.

Από τη στιγμή  που η σύζυγος Στουρνάρα  πήρε δουλειές από το ΚΕΛΠΝΟ και η  Δικαιοσύνη ερευνά τη διαχείριση του συγκεκριμένου οργανισμού είναι φυσικό ότι η έρευνα να έφτανε και σ’ αυτήν και -όπως η ίδια λέει- συνεργάσθηκε μια χαρά με τους ελεγκτές και δεν έχει να φοβηθεί για κάτι.  Προς τι η οικογενειακή  ενόχληση;

Αυτή η υπόθεση είναι η σταγόνα που έλειπε για  να μπορεί να μιλήσει κανείς για  το “φαινόμενο Στουρνάρα”, ενός ανθρώπου με  εντυπωσιακή διαδρομή. Πάντα πρωταγωνιστής και ποτέ κομπάρσος ακόμη και όταν ο ρόλος του  περιορίζεται σε μερικές ατάκες, ή δεν είναι επακριβώς καθορισμένος.

Governor of the Central Bank of Greece Yannis Stournaras presents the new 20 Euro banknote at the institution's Museum in Athens, Greece, November 24, 2015. REUTERS/Alkis Konstantinidis

Είναι ο πανεπιστημιακός, ο  τεχνοκράτης, ο  τραπεζίτης που έφερε τους Γάλλους στην  Εμπορική,  ο συνεργάτης του Γιάννου  Παπαντωνίου και ο εξ απορρήτων του Κ. Σημίτη. Ο επικεφαλής του μεγαλυτέρου θινκ  τανκ της χώρας και ο υπάλληλος  της μεγαλύτερης χρηματιστηριακής εταιρίας. Ο υπηρεσιακός υπουργός που έγινε μόνιμος υπερυπουργός  και  διόρισε τον εαυτό του διοικητή στην Τράπεζα της Ελλάδα  υποκλέπτοντας -κατά κάποιο τρίτο- τη θέση που δικαιωματικά ανήκε στον Γιώργο Προβόπουλο, καθώς η επιτυχής  θητεία του  σε κρίσιμες στιγμές για τη χώρα θα έπρεπε να οδηγήσει στην ανανέωσή της.

Ο  τελευταίος ρόλος που ο ίδιος ο Στουρνάρας  προσέθεσε στο εαυτό είναι του πολιτευτή, ή εν πάση περιπτώσει του ανθρώπου που έχει πλέον υψηλές φιλοδοξίες στην πολιτική. Προκύπτει από την εμπλοκή του ονόματός του σε πολιτικές διεργασίες και από τις αντιπαραθέσεις του με τη κυβέρνηση σε πολιτικά θέματα.  Συχνά βγαίνει από το όρια του ρόλο του και  επικρίνει την νόμιμη και εκλεγμένη κυβέρνηση  για τις  πολιτικές επιλογές της. Π.χ. όσα είπε  για το κόστος της διαπραγμάτευσης  από την πρώτη κυβέρνηση Τσίπρα.

Αυτό προκύπτει και από όσα λέει κατά των….τραπεζιτών που εποπτεύει.  Η φράση του “δεν συμμερίζομαι καθόλου όσα λέγονται περί αφελληνισμού των τραπεζών, είναι ευκαιρία να μπουν καλύτερα στελέχη” αποδείχθηκε  φωτογραφία εναντίον του πιο επιτυχημένου Έλληνα τραπεζίτη του καιρού μας.  Η αγορά βοά ότι ο ίδιος έκανε ότι μπορούσε για να εκπορθήσει τον  Μιχ. Σάλλα από την Τράπεζα  Πειραιώς, που ο ίδιος έστησε εκ του μηδενός.

Η  ρητορική του Στουρνάρα  αποκαλύπτει την αντικυβερνητική του διάθεση και συνδυάζεται με  πολιτικές διακηρύξεις.  Δεν είναι ο ουδέτερος τραπεζίτης, ούτε ο ανεξάρτητος σύμβουλος της κυβέρνησης. Πολιτεύεται, ως αντίπαλός της -όπως άλλωστε τον αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση.  Ο Νίκος Παππάς  του καταλόγισε ότι “προσπαθεί να δικαιώσει την πολιτική του στην κυβέρνηση Σαμαρά, που δεν ήταν επιτυχημένη”.

Με άλλα λόγια  επί Στουρνάρα η Τράπεζα της Ελλάδος υπερβαίνει το καταστατικό της και λειτουργεί ως οιονεί  πολιτικός  φορέας με απόψεις για τη διακυβέρνηση. Για τη ακρίβεια κατά της σημερινής  κυβέρνησης και υπέρ της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Τι δουλειά έχει ο κεντρικός τραπεζίτης να αντιπολιτεύεται τον ΣΥΡΙΖΑ από την εποχή που ήταν στην αντιπολίτευση, κάνοντας  μία τουλάχιστον παρέμβαση για να μην γίνει κυβέρνηση;   

Για πολλούς οι πολιτικές κινήσεις Στουρνάρα στο ιστορικό τρίγωνο  Σημίτης- Σαμαράς- Τσίπρας  δεν έχουν φωτιστεί ακόμη επαρκώς. Όπως δεν έχει φωτιστεί και τι ήταν αυτό που έκανε τον οξυδερκή Βαγγέλη Βενιζέλο, ως πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, υπουργό Οικονομικών και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, να είναι μονίμως  στα μαχαίρια μαζί του.

Οι φήμες  για τις  πολιτικές φιλοδοξίες του  αρχιτραπεζίτη της χώρας, εντάθηκαν όταν  αποκαλύφθηκε ότι μετείχε σε  δείπνο που στην ουσία  είχε  ως αντικείμενο την παρακίνηση του  να αναλάβει  πολιτικό ρόλο, διεκδικώντας την.. ηγεσία της Κεντροαριστεράς. Λίγο δύσκολο βέβαια,  αλλά οι δυνάμεις που ενδιαφέρονται φαίνεται να πιστεύουν ότι μπορούν να  επαναλάβουν την περίοδο που ανέδειξαν  στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ τον  Κώστα Σημίτη. Περασμένα μεγαλεία.  Ο Σημίτης ήταν  πολιτικός με πείρα, αγωνιστική διαδρομή, αποδοχή και  οργανική σχέση με το ΠΑΣΟΚ.  

Πολλοί  σημειώνουν ότι το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του σημερινού κεντρικού τραπεζίτη  και αυτό που τον καθιστά πραγματικά φαινόμενο, είναι η εξαιρετική διαχείριση του εαυτού του και η  εντυπωσιακή μιντιακή κάλυψη  της διαδρομής του.

Παρότι βρέθηκε σε ρόλους – για τους οποίους η κριτική θα ήταν αναμενόμενη καθώς σχετίζονται από το Χρηματιστήριο μέχρι τη διαπραγμάτευση για την ΟΝΕ και από τη πώληση  -τμήματος- μιας τράπεζας μέχρι τις συνεννοήσεις με την τρόικα- σπανίως αναφέρεται κάτι  αρνητικό γι’  αυτόν στα μέσα ενημέρωσης, στα οποία οι προσβάσεις του είναι πυκνές  και ισχυρότατες ανέκαθεν.

 Θα έλεγε κανείς ότι η εικαζόμενη ενόχλησή του για τον έλεγχο της συζύγου προκύπτει από ένα είδος πεποίθησης  ότι την καλύπτει το απυρόβλητο, το οποίο ο ίδιος έχει  εξασφαλίσει για τον  εαυτό του.