Το (φ)λουρί του Αυγούστου

Του Γιάννη Πανούση

 

Απόκληροι των Βαλκανίων

στοιβαγμένοι σε βαγόνια επιβίωσης

Λίζα Βραχοπούλου, Ομόνοια

 

Όπως ένα θεατρικό έργο δεν μπορεί να έχει επιτυχία αν το σενάριο είναι ακατανόητο και οι ηθοποιοί έχουν χαρακτηριστικά κομπάρσου, έτσι κι ένα πολιτικό σύστημα ή μία Κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσουν αν στηρίζονται σε πολιτικούς-παλιάτσους.

Ακόμα και στις κλασικές επιθεωρήσεις της δεκαετίας του’60, οι αυτοσχεδιάζοντες ηθοποιοί δεν έδιναν την εντύπωση ‘μπουλουκιού’, όπως δυστυχώς εμφανίστηκαν επί σκηνής/οθόνης οι απερίγραπτοι ανευθυνο-υπεύθυνοι των πυρκαγιών που ανέβασαν τη φαρσοκωμωδία’’Οι άλλοι φταίνε για όλα’’.

Θέλω να επισημάνω ότι παρά τις ιδιοτυπίες προσώπων, τις κατασκευαζόμενες ειδήσεις και τις αλληλοσυγκρουόμενες[αλληλοαναιρούμενες;] καταγγελίες, υπάρχει μία ομάδα κυβερνητικών που πράγματι πιστεύουν ότι είναι ‘κάτι άλλο’.

Κάτι το πολιτικά ανεύθυνο, κάτι το ιδεολογικά πεντακάθαρο, κάτι το κοινωνικά εκλεκτό. Γι’αυτό και θεωρούν τους εαυτούς τους ‘υπεράνω’: θεσμών, νόμων, κριτικής.

Αυτοί οι αλάθητοι Πάπες της Αριστεράς[;] θάπρεπε να πάρουν τον δεκαπενταύγουστο το μάθημα της ανεπάρκειάς τους και να υποβάλλουν στον Πρωθυπουργό τις παραιτήσεις τους και όφειλαν να θάψουν μέσα στ’αποκαϊδια την απρονοησία τους. Κι όμως αυτοί οι γελωτοποιοί εξέλαβαν τον εαυτό τους σαν ζεν πρεμιέ και κατηγορούν το κοινό που δεν τους χειροκροτεί.

Το ολόγιομο φεγγάρι του Αυγούστου μπορεί να έμοιαζε με φλουρί αλλά οι παραπάνω τύποι,πολιτικοί της ανεύθυνης αφασίας, το μετατρέπουν σε λουρί που σφίγγεται γύρω από το λαιμό της Κυβερνώσας.

Οξυγόνο μόνον ο Πρωθυπουργός μπορεί να παράσχει στέλνοντάς τους πίσω στην παλιά τους ανυποληψία και σφραγίζοντας τη σημερινή τους ανικανότητα με τη λέξη’’ανάξιοι’’.

ΥΓ. :Αναρωτιέμαι γιατί ορισμένοι επικαλούνται τις ‘’σκοτεινές δυνάμεις και τους εχθρούς της Ελλάδας’’ως υπαίτιους[sic] των πυρκαγιών. Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι μεταφέρουν τη δική τους ευθύνη σε όλη την κυβέρνηση αλλά και στο ξέφραγο κράτος; Δεν αντιλαμβάνονται ότι έτσι, όχι μόνο δεν ‘καλύπτονται’οι ίδιοι, αλλά διευρύνουν το αίσθημα ανασφάλειας των πολιτών ΄οι οποίοι δικαιολογημένα θα ζητήσουν’ αλλού και από άλλους’ προστασία;