1. Χάρηκα χτες μια πλούσια, καλοσυντονισμένη Εύθυμη Χήρα, την κορυφαία οπερέτα του Lehar, στο ΜΕΓΑΡΟ σε σκηνοθεσία του έμπειρου ως προς το μουσικό θέατρο, Βασίλη Νικολαΐδη και με την παλιά μου μαθήτρια μέτζο σοπράνο Ειρήνη Καράγιαννη να δεσπόζει με τον αισθησιασμό και την μουσικότητά της στην σκηνή. Αυτό όμως που μου άρεσε περισσότερο ήταν πως το Μέγαρο έσφυζε από κόσμο και από πλούσιες εκδηλώσεις, με πατινάζ, εικαστικά, παιδικό θέατρο, μουσικές εκδηλώσεις κλπ. Ένα τέτοιο άνοιγμα στο ευρύτερο κοινό, χωρίς όμως λαϊκίστικες παραχωρήσεις, αυτή η στρατηγική θα κάνει πάλι το Μέγαρο κέντρο του πολιτισμού, όχι μόνο της Αθήνας αλλά της χώρας. Αρκεί να μειωθούν η πόζα και ο σνομπισμός ενίων μεγαριτών. Η παρουσία, πάντως, του πολύτιμου Ιωάννη Μάνου στο τιμόνι είναι μία εγγύηση ότι ΔΕΝ θα γίνει το Μέγαρο κρατική ΔΕΚΟ. Τα αρνητικά του ιδρύματος τα έχουμε σχολιάσει κατ’ επανάληψη, καιρός να υπογραμμίσουμε και την τεράστια προσφορά του στην μουσική παιδεία του τόπου.
2. Ο έμπειρος σχολιαστής του πολιτισμού Ηλίας Κανέλλης, με αφορμή ρεπορτάζ της Εφημερίδας των Συντακτών, καταγγέλλει πως μεθοδεύεται απομάκρυνση του Γιώργου Λούκου από το Φεστιβάλ Αθηνών μέσω σπίλωσής του για δήθεν οικονομικά σκάνδαλα. Ο κ. Λούκος δεν υπήρξε ποτέ φίλος μου, δεν τον γνωρίζω καν προσωπικά, η αυλή του με απέκλεισε από κάθε εικαστική δραστηριότητα του φεστιβάλ, δεν με καλούσαν επιδεικτικά. Επίσης διαφωνώ με πολλές από τις επιλογές του στην Επίδαυρο σε αντίθεση με την πρωτοποριακή δουλειά του στην Πειραιώς. Αυτό δεν σημαίνει ότι παραγνωρίζω τη μεγάλη προσφορά του στην ανανέωση του φεστιβάλ και ότι υπήρξε, μαζί με τον αείμνηστο Λαζαρίδη της ΕΛΣ, η μόνη σωστή επιλογή του Καραμανλή του Μικρού. Επίσης πιστεύω πως άλλο κριτική και άλλο σπίλωση. Το άρθρο του παλιού μου συναδέλφου στο «Αντί» Κανέλλη είναι τεκμηριωμένο και νηφάλιο. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι ο Κανέλλης ήταν και είναι ακόμη (;) ο διευθυντής του περιοδικού του φεστιβάλ που εκδίδει ο Λούκος ,πράγμα που σημαίνει ότι η άποψή του πρέπει να αντιμετωπίζεται με περίσκεψη. Ως προς τον Μπαλτά τώρα, τον οποίον «αποδομεί» ο Κανέλλης, νομίζω πως πρέπει να του δοθεί περιθώριο χρόνου, ιδιαίτερα μετά το εντυπωσιακό φιάσκο του διανοούμενου δημοσιογράφου Ξυδάκη. Επίσης πιστεύω πως οι θέσεις του για τα Ελγίνεια, έτσι λέγονται στην διεθνή βιβλιογραφία, τι να κάνουμε, είναι κατ αρχήν σωστές. Αρκετά μας στοίχισε ο μεγαλοϊδεατικός λαϊκισμός της Μελίνας από τον οποίο πάντως πολλοί πολιτιστικάριοι έφαγαν πολλά. .Επίσης πιστεύω πως οι θέσεις πολιτισμικής εξουσίας δεν πρέπει να είναι ισόβιες, ιδιαίτερα όταν προσφέρονται με υπουργική απόφαση και χωρίς ανοιχτές διαδικασίες. Δες τις περιπτώσεις των Καφέτση και Λαμπράκη – Πλάκα. Αλλά και της Κατερίνας Κοσκινά που έσπευσε να επωφεληθεί από την εύνοια Σαμαρά. Για την κ. Πλάκα μάλιστα δεν κουνιέται φύλλο, δεν ακούγεται κιχ ούτε από τον ΔΟΛ, φίλε Ηλία, ούτε από τους Αλαφούζους. Είναι αμετακίνητη, αν και υπερέβη τα ογδόντα και είναι διευθύντρια της Πινακοθήκης 25 χρόνια (!) ως ο κατ εξοχήν άνθρωπος κάθε εξουσίας και παντός καταστημένου.
ΥΓ. Εντέλει και η κυβερνητική αριστερά ένα κατεστημένο είναι.
3.Δημοτικό Θέατρο Πειραιά – Εθνικό Θέατρο: 1-0. Απέναντι στην εξυπνακίστικα αμήχανη παράσταση του Χουβαρδά με τον Ριχάρδο Γ’ στο Εθνικό Θέατρο, η Κατερίνα Ευαγγελάτου έστησε στο λιμάνι ένα συγκλονιστικό Φάουστ κινώντας απογειωτικά τον πολυπληθή χορό της βαλπούργειας νύχτας και αποσπώντας εξαιρετικές ερμηνείες από τους πρωταγωνιστές της οι οποίοι «χόρευαν» κυριολεκτικά στο εμπνευσμένα κεκλιμμένο σκηνικό. Εξαιρετικό το δίδυμο Νίκου Κουρή και Αργύρη Πανταζάρα. Πρόκειται για την πρώτη, μεγάλη επιτυχία της χρονιάς που αρχίζει και για ένα υπερθέαμα που θα μπορούσε να φιλοξενηθεί στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Δεν είναι λοιπόν σύμπτωση ότι παρουσιάζεται στο ωραιότερο θέατρο της Ελλάδος.
ΥΓ. Μπροστά στο μεταμοντέρνο, ανιαρό ακαδημαϊσμό του Χουβαρδά που ακυρώνει την καλή προσπάθεια του Λιγνάδη, της Μπαζάκα, του Βακούση, του Μουστάκη και του Παπαδημητρίου, η Ευαγγελάτου σεβάστηκε απολύτως και το γράμμα και το πνεύμα του κειμένου ισορροπώντας το κλασικό με την μοντέρνα, νεανική ματιά. Μ’ άλλα λόγια, γερμανική σχολή -ελληνική σχολή: 0-1. Μην το χάσετε!
4. Η χυδαία βία του επίσημου κράτους δεν νομιμοποιεί την βία κανενός παρακράτους. Ο τόπος έχει πληρώσει και πληρώνει τόσο τους κυρίους Τίποτε, τύπου Βασίλη Οικονόμου, που νομάδες του Κοινοβουλίου, όσο και το ψυχοπαθολογικό φαινόμενο «Ρωμανός». Τον Οικονόμου τον στέλνεις στο σπίτι του, όχι στο νοσοκομείο. Η τυφλή, βλακώδης βία, η μεθοδική καταστροφή του κέντρου της Αθήνας όποτε γουστάρει σε ένα γκρουπούσκουλο εκατό ατόμων, είναι το συνεχές έγκλημα που υποβαθμίζει τις ζωές όλων μας και απαξιώνει δραματικά την πρωτεύουσα της χώρας και για τους κατοίκους και για τους επισκέπτες της. Όχι, λοιπόν, άλλη εύκολη προβοκάτσια που υποδύεται την αναρχία. Δεν έχει καμία σχέση.
ΥΓ. Στο κράτος των Εξαρχείων υφαίνεται, χρόνια τώρα, μια ψευδοεπανάσταση που νομιμοποιεί την κρατική καταστολή και συντηρητικοποιεί έτι περαιτέρω τον περίτρομο μικροαστό. Στα Εξάρχεια τζιράρεται χοντρό, πολιτικό χρήμα που εκλέγει ακόμη και πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δες περίπτωση Πάκη.
