Τσίπρας – Καμμένος: Οι εκλεκτικές συγγένειες και η αγάπη για την πόζα  

Του Νίκου Λακόπουλου

ΝΙΚΟΣ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΣΚι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις

Κων/νος Καβάφης

 

 

Ανήμερα του Πάσχα ο Αλέξης  Τσίπρας και ο Πάνος  Καμμένος βρέθηκαν σε φρεγάδα του πολεμικού ναυτικού για μερικές ακόμα σέλφι που ανέβασαν στο τουίτερ. «Ηταν μια ιστορική στιγμή» θα γράψει το site που ευλογεί τον Καμμένο. Αλλά που βρίσκεται η ιστορικότητα; Λίγο πριν ο υπουργός Άμυνας έφερε –με τιμές …αρχηγού κράτους- το Άγιο Φως, έχοντας δίπλα του την αριστερή κυβερνητική εκπρόσωπο – κατενθουσιασμένη. Δεν εκπλήσσει κανέναν πλέον ότι οι «άθεοι» του ΣΥΡΙΖΑ έχουν πιάσει στασίδι στις εκκλησίες. Αλλά τι σημαίνει να περιφέρει το Άγιο Φως μια αριστερή κυβέρνηση; Κι όταν ο Πάνος Καμμένος εμφανίστηκε με στολή παραλλαγής και διέταξε άσκηση «πολεμικής ετοιμότητας» ενάντια στην προκλητικότητα Τουρκίας και Σκοπίων δεν μπορούσε να το κάνει χωρίς τις κάμερες;

Η μικρή λεπτομέρεια που πέρασε απαρατήρητη ήταν πως στη διάρκεια της άσκησης Ηνίοχος, οι Aμερικάνοι ζήτησαν να κάνουν μια βόλτα- εκτός άσκησης- και κείνος αποδέσμευσε μερικά F16 για να τους …δείξει την Ακρόπολη. Πλην του κινδύνου για τον Παρθενώνα, δεν υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες να μπορεί ο υπουργός να αλλάζει το πρόγραμμα μιας άσκησης ή να λέει- όπως εξήντα χρόνια πριν πάλι στους Αμερικάνους “Στρατηγέ, ιδού ο στρατός σου”. Αυτά συμβαίνουν σε αποικίες και χώρες που αντί για υπουργούς και πρωθυπουργούς- έχουν βεζύρηδες και σουλτάνους ή αγάδες με χωροφυλακίστικο ύφος σαν αυτό υπουργών με …σταλινικό μουστάκι.

H περίπτωση του Πολάκη που ποζάρει πότε με όπλα και πότε με πολεμικές στολές άλλων εποχών κι εμφανίζει έναν «αριστερό» τραμπουκισμό είναι αποκαλυπτική για τις εκλεκτικές συγγένειες- την χημεία- που ενώνει τον Αλέξη Τσίπρα με τον Πάνο Καμμένο, αλλά και την πατριδοκάπηλη και τζαμπαμαγκίστικη παλαιοδεξιά με το πολιτικό μόρφωμα του ΣΥΡΙΖΑ και τον «αριστερό» μεγαλοιδεατισμό του. Αν ήταν ποτέ στην “Αριστερά” αυτό το μόρφωμα- που αποδοκίμασαν τόσο ο Λεωνίδας Κύρκος, όσο και ο Μανώλης Γλέζος- σίγουρα δεν ήταν ποτέ στη δημοκρατική Αριστερά και δεν διέθεταν την ευγένειά της.

 Από αυτή την άποψη η συμπόρευση αποδεικνύει πως ο Καμμένος δεν έχει πρόβλημα- αν και ομο-ξενο-φοβικός, αντικομμουνιστής και παλαιοδεξιός – να συνεργασθεί με τον Αλέξη Τσίπρα. Το μόρφωμα δεν ήταν ποτέ “αριστερό”, ούτε υπήρχε η λέξη “σοσιαλισμός” στο πρόγραμμά του. Ήταν μια κτητική αγάπη στα κειμήλια της Αριστεράς με σαφή διάθεση να τα “αξιοποιήσει”. Κι αν τώρα πια χάσαμε το λιμάνι- που “δεν μπορείς να πουλήσεις αφού δεν σου ανήκει”, όπως έλεγε ο Δρίτσας τότε- δεν υπάρχει λόγος να χάσουμε και το …υπουργείο! Η “αριστερή” κυβέρνηση παρουσιάζεται ως αυτοσκοπός, όπου οι αγώνες των παππούδων μας δικαιώνουν την κομματική εξουσία, αλλά και την ανίερη συμμαχία με ένα δεξιό κόμμα του 4% που εγγυάται πως δεν θα συνεργαζόταν ποτέ με ένα πραγματικά αριστερό κόμμα.

Η κυβερνητική συμπόρευση δεν άρχισε ως ένα είδος πολιτικής εταιρείας, όταν ο Καμμένος ανακοίνωσε την στήριξη του. Σφυρηλατήθηκε στον «αντιμνημονιακό αγώνα» που ένωσε δεξιές κι «αριστερές» δυνάμεις σε ένα νέο Γοργοπόταμο, όπως είχε πει ο Αλέξης Τσίπρας. Από την εποχή που η Ραχήλ Μακρή πέρασε από τους ΑΝΕΛ και τον ΣΥΡΙΖΑ για ένα «ραντεβού στα γουναράδικα” (!) έχουν αλλάξει τα πλάνα. Ποιοι είναι πια οι “Τσολάκογλου” και οι ‘Γερμανοτσολιάδες” και πόσο γρήγορα οι “αντιμνημονιακοί” μαχητές πέρασαν στην άλλη πλευρά; Tι τους ενώνει; Και εναντίον ποιού θα γίνει ο Γοργοπόταμος;

H απαράμιλλη “εθνικολαϊκή” γιορτή της 25ης Μαρτίου, όταν ο Καμμένος έλεγε πως δεν θα καταργηθούν ποτέ οι παρελάσεις- όπως ήθελε -μαζί με τον διαχωρισμό εκκλησίας και κράτους- ο τότε ΣΥΡΙΖΑ- ήταν το πρώτο κρούσμα του πολιτικού κιτς. Δεν είχαν ξεχάσει ακόμα πως θα σκίζαν τα μνημόνια και θάκαναν τις αγορές να χορεύουν πεντοζάλη. Η αγωνία του Αλέξη Τσίπρα να συναντήσει τον Πάπα-μετά την επίσκεψή του στο Άγιο Όρος, όπου ζήτησε να μείνει …μόνος- σαν τον Χριστό στον Κήπο της Γεσθημανή!- τον οδήγησε να χωθεί σε μια αντιπροσωπεία με πολλούς άλλους και να τον δει για είκοσι λεπτά. Οι δηλώσεις που έκανε μετά έκαναν τον τότε πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά να λυσάξει. Εμφάνισε το γεγονός ως προσωπική συνάντηση στην οποία ο Πάπας …άνοιξε τον διάλογο Αριστεράς και Εκκλησίας.

Ο αντιπολιτευόμενος κι αθεόφοβος Τσίπρας διείσδυσε σε δεξιά ακροατήρια, η «αριστεροσύνη» του έγινε χριστιανοσοσιαλιστική κι ο θεός ένωσε- για πάντα, όπως λέει ο Καμμένος- τους δύο αρχηγούς με θολή και μεταλλασσόμενη ιδεολογία. Πέρα από την πατρίδα και την θρησκεία τους ενώνει η εξουσία. Η κυβερνητική εκπρόσωπος δίπλα στον Καμμένο όταν η χώρα υποδέχτηκε το ανέσπερο και άγιο Φως ήταν η απόδειξη πως δεν τίποτα από όσα λέμε δεν έχει σημασία. Όλα γίνονται για την φωτογράφιση. Αλλά αν όλα αυτά μπορεί να θεωρηθούν ακίνδυνα οι “εμφανίσεις” στο στρατό των δύο συνεταίρων- με το Αιγαίο να φλέγεται- αν και είναι κιτς, δεν είναι αστείο.

Η αγάπη τους για τον στρατό και τις στολές –πάντα on camera- εδράζεται σε ένα άλλο κοινό στοιχείο: δεν έχουν κάνει κανονική θητεία, ούτε έχουν ξαναδεί όσα βλέπουν όταν περιοδεύουν ως στρατάρχες. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει ομολογήσει ότι ήταν «βύσμα»- επί υπουργίας Τσοχατζόπουλου- στο Πεντάγωνο και ο Πάνος Καμμένος δεν γνωρίζει ότι ο χαιρετισμός, αποδίδεται στο εθνόσημο κι αν εμφανιζόταν στο στρατό με φανελάκι και γυαλί, ασκεπής και ακομβίωτος θα μάζευε πολλές ποινές –που- με την κατάχρηση εξουσίας, το να παίρνει αναφορές αν και πολίτης- θάφτανε τα …δυο χρονάκια.

Η ουσία όμως δεν είναι στο γελοίο του θεάματος, το πολιτικό κιτς, αλλά στην παραποίηση που δέχεται η ατελής και ανίσχυρη, νεαρά και ευάλωτη δημοκρατία μας.  Οι συμπεριφορές αυτές βρίσκονται έξω από την δεοντολογία, αλλά και το πλαίσιο νομοθεσίας, χωρίς να παραβλέψουμε πως ο στρατός δεν ενδείκνυται για να εμπλουτίσουμε με σέλφι το προφίλ μας στο facebook. Συμπτωματικά, σε μια άλλη, πολιτισμένη κι όχι τριτοκοσμική- χώρα υπουργός που καθύβρισε δημοσιογράφο αποπέμφθηκε με συνοπτικές διαδικασίες. Εδώ ποιος θα τα βάλει με τον Πολάκη; O πρωθυπουργός δεν έμαθε δημοκρατικές διαδικασίες στην …ΚΝΕ γιατί η παραδοσιακή και κτητική Αριστερά δεν γνώριζε καλά τις λέξεις ελευθερία και δημοκρατία. Επιπλέον τα κόμματα αυτά, από την εποχή που ο Στάλιν εξόντωσε …τους κομμουνιστές, μετατράπηκαν σε συντηρητικά και δεν έκαναν καμιά επανάσταση -αντιθέτως πρόδωσαν επαναστάτες- “τυχοδιώκτες”, όπως τον Άρη Βελουχιώτη ή τον Τσε Γκεβάρα.

Η συμπόρευση Τσίπρα – Καμμένου δεν είναι πολιτική. Είναι ιδεολογική. Για τον ίδιο λόγο που ακροδεξιοί και “κομματικοί κομμουνιστές” συνωστίζονται κάτω από τα πανό της ‘Μεγάλης Ρωσίας”. Ο ΣΥΡΙΖΑ, τουλάχιστον ο κυβερνητικός, είχε μια σχέση καπηλείας με την Αριστερά, μια συντηρητική, καθυστερημένη Αριστερά που σημαίνει Δεξιά. Τίποτα ριζοσπαστικό δεν υπήρχε στο πρόγραμμά του, πλην του “αντιμνημονιακού αγώνα” -που συνεχίζει η “Χρυσή Αυγή” και άλλες αντιδραστικές δυνάμεις. Αυτός ήταν ο σκελετός του ‘Οχι”. 

«Ο κύριος Φούχτερ θα είναι ο στρατιωτικός διοικητής που θα ελέγχει την στην πατρίδα ΜΟΥ» ούρλιαζε ο Καμμένος στην Βουλή, όταν δήλωνε πως ούτε νεκρός  δεν θα ψήφιζε μνημόνιο. Ώσπου ήρθαν οι νατοϊκές φρεγάτες. Φυσικά η πολιτική έχει τελειώσει. Δεν έχει σημασία τι λες, αλλά τι φοράς- ή δεν φοράς …γραβάτα- όταν το λες. Όλα γίνονται για την φωτογράφιση.  O Καμμένος, ως  ασκεπής και …ακομβίωτος θάπρεπε να περάσει στρατοδικείο. Η γραβάτα δεν ταιριάζει με την στολή. Κι ο Τσίπρας φοράει στρατιωτικό μπουφάν με πολιτικό παντελόνι. Κανείς δεν φορά τζόκει, ίσως για να μη χαλάσει το μαλλί. Αλλά ο υπουργός δεν είναι στρατιωτικός και δεν έχει δικαίωμα να φορά στολή, πολύ περισσότερο να …τυπώσει κιόλας το όνομά του πάνω σ΄αυτή την ιδιόμορφη στολή. Αλλά δεν είναι κει το θέμα.

Το θέμα είναι πως μια χώρα χρεοκοπημένη, με τα σύνορά της να παραβιάζονται κάθε μέρα, χωρίς εθνική ανεξαρτησία, χωρίς οικονομία, δεν μπορεί να κυβερνιέται από ανθρώπους χωρίς ιδεολογία που θα το έκαναν Κούγκι- για τη φωτογράφιση προφανώς- θα έστελναν τζιχαντιστές στην Ευρώπη, θα έδιναν μαθήματα στην Ευρώπη και τώρα δείχνουν -με αθέμιτες διαταγές- την Ακρόπολη στους “συμμάχους”. Δεν είναι το θέμα το αποκριάτικο θέαμα, ούτε το τσίρκο αυτό που πρέπει να τελειώσει. Είναι κάτι που δεν μπορεί να καταλάβει κάποιος που δεν έκανε θητεία κι έτσι άνετα- ως βύσμα- παίζει με τα σύμβολα, παίζει με το στρατό, φωτογραφίζεται δίπλα στο Άγιο(!) Φως για μια σέλφι, μια πατριωτική κι “αριστερή “ατάκα, μπροστά στην κάμερα, μια πόζα που θα του φέρει ψήφους.

Κι αν δεν μπορείς, Αλέξη, να κάνεις τη χώρα σου, όπως θες, τουλάχιστο, μην την εξευτελίζεις.