Του Γ. Λακόπουλου
Δεν θα ξεχάσουν ποτέ στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ την τελευταία συνεδρίαση του -ετερόκλητου- Πολιτικού Συμβουλίου. Όχι μόνο για όσα διημείφθησαν, αλλά για το συμπέρασμα που συνάγεται:
Στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης – πέρα από τις φράξιες και τις ομαδοποιήσεις- ορισμένα στελέχη διαμορφώνουν έναν ιδιότυπο κύκλο αυτοκαταστροφής.
Για την ακρίβεια θέτουν ζητήματα που αποπροσανατολίζουν κόμμα από τον εκλογικό στόχο του και πρακτικά υπονομεύουν την προοπτική επιστροφής του στην κυβέρνηση.
Αυτό στην τελευταία συνεδρίαση πήρε χαρακτηριστικά προσχεδιασμένης εκτροπής από τη ημερήσια διάταξη – με πρωταγωνιστές τέσσερα προβεβλημένα στελέχη.
Ακούστηκαν βαριές κουβέντες και εκδηλώθηκαν απρεπείς συμπεριφορές που έκαναν μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου να σχολιάσει: “Αυτοί εδώ δεν σώζονται με τίποτε».
Καθώς τα μικρόφωνα ήταν ανοιχτά και το σχόλιο ακούσθηκε ο Αλέξης Τσίπρας είπε : «Πράγματι δεν σωζόμαστε με τίποτε».
Κατά τα λοιπά απάντησε με αποφασιστικότητα σε όσους επιχείρησαν να βρεθούν απέναντί του, κέρδισε -συντριπτικά -την ψηφοφορία και έδειξε ότι έχουν γνώση οι φύλακες- παραμένοντας ωστόσο διαλλακτικός για τη διατήρηση της ενότητας .
“Δεν πάει άλλο”
Ωστόσο ο κατευνασμός των στελεχών που αξιώνουν τη συνδιοίκηση του κόμματος, θέτουν τις ιδεολογικές εμμονές του πάνω από τις συλλογικές αποφάσεις, πριονίζουν το προεδρικό ιμπέριουμ του Τσίπρα και τον ηγετικό ρόλο του και έχουν προσωπικές στρατηγικές και χωριστές επιδιώξεις είναι κλεψύδρα που άδειασε εντελώς στην τελευταία συνεδρίαση- της οποίας τα πρακτικά καλό είναι να μην δημοσιευθούν ποτέ.
«Δεν πάει άλλο» σύμφωνα με τα περισσότερα στελέχη του κόμματος. Οι συχνές εκτροπές της εσωκομματικής αντιπολίτευσης, ο εκτεταμένος φραξιονισμός και η επιμονή όσων θεωρούνται βαρίδια να βρίσκονται διαρκώς στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, διαμορφώνουν εικόνα κατώτερη κόμματος που επιδιώκει να πάρει τις τύχες της χώρας στα χέρια του.
Από αυτή την άποψη και καθώς οι εξελίξεις αναμένεται να επιταχυνθούν και η κυβέρνηση να στήσει κάλπες η σκυτάλη περνάει στον Αλέξη Τσίπρα και το μέλλον του κόμματος του θα κριθεί στη Συνδιάσκεψη.
Αν φύγει από την πρώτη αντιπροσωπευτική διαδικασία χωρίς να ρίξει το γάντι σε όσους τον αμφισβητούν, αν δεν διαλύσει τις φράξιες αναδεικνύοντας νέα κομματικά όργανα και αν δεν βγάλει από την εικόνα όσους έχουν καεί για διάφορους λόγους- από όλες τις εσωκομματικές φυλές- για να ανοίξει το δρόμο στην ανάδειξη νέων και άφθαρτων προσώπων με τα οποία θα κυβερνήσει, αν τον εμπιστευθεί ο ελληνικός λαός, η συνέχεια θα είναι δύσκολη.
Η Συνδιάσκεψη πρέπει να αποδειχθεί τομή στην πορεία κομματικής ανασυγκρότησης. Από τις εργασίες να προκύψει ένας νέος ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ με διαυγείς θέσεις, ορατή εσωκομματική διάρθρωση, κυβερνητική ταυτότητα και πειστικό πρόγραμμα με στόχο την εκλογική νίκη.
Ο Αλέξης Τσίπρας ως πρόεδρος του κόμματος και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης στη Βουλή, νομιμοποιείται να ασκήσει τα προνόμιά του στη σύνθεση των οργάνων και τη χάραξη της πολιτικής.
Κυρίως όμως ως φορέας της εντολής του 32% είναι υποχρεωμένος να αναλάβει ιστορικές ευθύνες του και να κυλήσει μπροστά τον τροχό. Αφήνοντας πίσω όσους υπονομεύουν την υλοποίηση αυτής της εντολής και αποσύροντας από το προσκήνιο όσους έχουν επιβαρύνσεις .
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ και οι φράξιες
Από όσα συνέβησαν στη τελευταία συνεδρίαση προκύπτει ότι μια μειοψηφία προβεβλημένων στελεχών δημιουργεί όρους εκλογικής ήττας, για να θέσουν θέμα ηγεσίας, όπως είναι και ο διακαής πόθος εξωκομματικών κέντρων.
Είναι γνωστοί με ονόματα και διευθύνσεις. Προβοκάρουν τις συνεδριάσεις, δεν σέβονται καν την ιδιότητα του επικεφαλής του κόμματος και τραβάνε στα άκρα τις διαφωνίες.
Για την πλειοψηφία των κομματικών στελεχών, το καθήκον της ηγεσίας είναι να τους ξεμπροστιάσει και να τους απομονώσει- ανοίγοντας την πόρτα της εξόδου τους, αν δεν συμφωνούν με την κυβερνητική στρατηγική του κόμματος- για δικούς τους ιδεοληπτικούς ή άλλους λόγους.
Υπάρχουν άλλωστε ιστορικές εμπειρίες από τη διαδρομή του άλλων κομμάτων για τους επιβεβλημένους ηγετικούς χειρισμούς σ’ αυτές τις περιπτώσεις.
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έχασε τις εκλογές του 1990 μια ομάδα πρωτοκλασάτων στελεχών προσπάθησε να τον απομακρύνει από την ηγεσία, με πρόσχημα την επιβαρυμένη υγεία του. Αλλά όταν σε μια συνεδρίαση του Ε.Γ εκδήλωσαν τις προθέσεις τους τους αντιμετώπισε με μια απλή φράση: «Μη με ζορίζετε γιατί θα τα βροντήξω».
Κανείς δεν τόλμησε να σηκώσει το γάντι. Μπορεί να μην ήταν στην ακμή του, αλλά χωρίς αυτόν δεν είχαν μέλλον ως κόμμα.
Το σκηνικό επαναλήφθηκε στην περίφημη «σύνοδο του Πεντελικού» όπου τα ίδια στελέχη συντονίσθηκαν για να του επιβάλουν τον-πρώτο- γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής.
Τους είπε απλά ότι αν επιμείνουν θα διαλύσει το ΠΑΣΟΚ και θα το επανιδρύσει χωρίς αυτούς και στη συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής τους κατήγγειλε ευθέως: «Βρέθηκα ενώπιον εκβιασμού και δεν έχω μάθει να υποκύπτω».
Φυσικά επικράτησε. Και είχε απέναντί του κομματικά στελέχη και πολιτικούς με βάρος- όχι γκρουπούσκουλα, χομπίστες, και παρακμιακούς.
Με τον ίδιο τρόπο αντιμετώπισε αργότερα την «κίνηση των τεσσάρων» να τον παρακάμουν: «Αν ψάχνετε για Ανδρέα Παπανδρέου υπό κηδεμονία, δεν διατίθεμαι».
Ήξερε πώς είναι ο ηγέτης και έτσι λειτουργούσε. «Να πάρουν τι ομάδες του και να έλθουν» έλεγε.
Αντίστοιχη ήταν η διαχείριση του Κώστα Καραμανλή τη ΝΔ το 1997, όταν επώνυμα και ισχυρά στελέχη επιχείρησαν να αυτονομηθούν: τους διέγραψε από την Κοινοβουλευτική Ομάδα και όλοι- με εξαίρεση έναν που επέστρεψε- χάθηκαν από το δημόσιο βίο.
Δεν ζούμε σε εκείνες τις εποχές, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ΠΑΣΟΚ, ούτε ΝΔ και ο Τσίπρας δεν είναι Παπανδρέου ή Καραμανλής.
Είναι ο επικεφαλής που οδήγησε το κόμμα δυο φορές σε εκλογική νίκη , το κράτησε όρθιο στην ήττα και μπορεί να το βάλει σε τροχιά νίκης ξανά.
Από αυτή την άποψη είναι υποχρεωμένος να βγάλει από τη μέση τα εμπόδια, ειδικά όταν εμφανίζονται μέσα στο κόμμα.
Η ευθύνη του Αλέξη Τσίπρα
Η ανάγκη να αποκτήσει ο ΣΥΡΙΖΑ -ΠΣ δομή ενιαίου κομματικού σχηματισμού με ιεραρχία και όργανα, χωρίς φραξιονισμούς και προσωπικές στρατηγικές είναι εμφανής.
Οι αναφορές στη «συλλογικότητα» και τις «δημοκρατικές διαδικασίες» είναι προσχηματικές. Συλλογικές διαδικασίες δεν σημαίνει υπονόμευση της ηγεσίας.
Ο Αλέξης Τσίπρας είναι ο εκλεγμένες ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ , ο αναγνωρισμένος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ , ο φυσικός επικεφαλής της Δημοκρατικής Παράταξης και ο κεντρικός εκπρόσωπός τους στο διεθνή χώρο. Είναι ο πιο έμπειρος και με την επαρκέστερη πολιτική και σκηνική παρουσία.
Η προοπτική της επιστροφής στην κυβέρνηση απαιτεί καθαρή πολιτική, καθαρούς λογαριασμούς και καθαρές σχέσεις.
Κατά κάποιο τρόπο ο Αλέξης Τσίπρας να «διορίσει» τον εαυτό του… πρόεδρο του κόμματος και- με ηγετική πυγμή και ιστορική ευθύνη -να διασφαλίσει την κυβερνητική προοπτική του κόμματος συσπειρώνοντας την Δημοκρατική Παράταξη στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ως φορέα σύγκλισης Αριστεράς -Κεντροαριστεράς.
Όποιος δεν συμφωνεί δεν έχει παρά να ακολουθήσει το δρόμο του Λαφαζάνη και των υπολοίπων της διάσπασης του 2015.
Η Δημοκρατική Παράταξη δεν μπορεί να περιμένει και δεν θα συγχωρήσει τη διαιώνιση της κυριαρχίας του συστήματος Μητσοτάκη.
