Χωρικά ύδατα, ΑΟΖ: Ορμητικότητα και ανάγνωση

Του Αντώνη Παπαγιαννίδη

Θάξιζε να κάνουμε όλοι ρεφενέ ώστε να γίνει δωρεάν αποστολή του ένθετου – στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ της περασμένης Κυριακής, 3 Ιουνίου – εξαιρετικά διαφωτιστικού τεύχους, με 35 χάρτες και ένα αλφαβητάρι για τις Ελληνοτουρκικές σχέσεις του Άγγελου Συρίγου και του Θάνου Ντόκου, αν μη τι άλλο στον υπουργό Εθνικής Αμύνης Πάνο Καμμένο.

Ο οποίος, με το σπινθηροβόλο βλέμμα του και από το συμβολικό όσο τίποτε τοπίο των Ψαρρών, ανακοίνωσε στο Πανελλήνιο ότι «η πατρίδα μας μεγαλώνει». Εξειδικεύοντας με το: «πολύ σύντομα θα «επεκταθούν» τα χωρικά μας ύδατα, με την αναγνώριση της ΑΟΖ», και προσθέτοντας ότι με την εκμετάλλευση του υποθαλάσσιου πλούτου «η πατρίδα μας θα περάσει σε μια καινούργια εποχή».

Αν δεν είχε περάσει η διακηρυκτική απειλητικότητα της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα σε άνευ προηγουμένου φάση – από την μια οι απειλές για «πακετάρισμα» των 8 Τούρκων αξιωματικών, δηλαδή ευθέως για απαγωγή επί Ελληνικού εδάφους. από την άλλη η περατζάδα του πλωτού γεωτρύπανου Fatih/Πορθητής από Αιγαίο προς Ανατολική Μεσόγειο για έμπρακτη διεκδίκηση φυσικών πόρων. παραπέρα η πύκνωση Τουρκικών υπερπτήσεων στα μικρονήσια του Αιγαίου την ώρα που παίζεται «στην κόψη» η παράδοση των πρώτων Αμερικανικών F-35 τεχνολογίας stealth στην Τουρκία – οι υπερήφανες αυτές υπουργικές τοποθετήσεις θα είχαν δημιουργήσει σάλο.

Σημειωτέον ότι αρκετά Ελληνικά sites, την φιλοξένησαν την μαχητική υπουργική δήλωση βάζοντας όμως σε εισαγωγικά το «επεκταθούν» πράγμα που ο Καμμένος στον τηλεοπτικοποιημένο λόγο του δεν έκανε. Εν συνεχεία βέβαια, υπήρξε ένα συμμάζεμα/επεξήγηση των δηλώσεων, όμως…

…Όμως μια ματιά στους 35 χάρτες Συρίγου και στο αλφαβητάρι Ντόκου θα επέτρεπε στον Πάνο Καμμένο να ξεχωρίσει τι διαφέρουν τα χωρικά ύδατα από την ΑΟΖ. να κατανοήσει τι είναι η ανακήρυξη ΑΟΖ (σίγουρα όχι «αναγνώριση»!) και τι οριοθέτησή της. να θυμηθεί ότι την δεκαετία του ΄90, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση – με την δική της αίσθηση μεγαλείου, εκείνη, προτού καν μας προκύψει ο νέο-Οθωμανισμός Ερντογάν – μίλησε σε ψήφισμα Ιουλίου 1995 για casus belli άμα η Ελλάδα επιχειρήσει επέκταση (στο Αιγαίο) από τα 6 στα 12 μίλια.

(Γενικά, η ορμητικότητα αναφοράς σε casus belli εντυπωσιάζει: ο επίσης ΑΝΕλίτης Πάνος Σγουρίδης μίλησε για casus belli που θα αποτελούσε ενδεχόμενη απαγωγή Τούρκου αξιωματικού από Ελληνικό έδαφος: ακούγεται πιο ηρωϊκό, φυσικά, από την αποτελεσματική φύλαξη των «8»).

Μια ακόμη πιο διεξοδική ανάγνωση από πλευράς του υπουργού – και όλων όσοι ενθουσιωδώς ζαλώνονται σπαθόλουρα και καριοφίλια – θα έδειχνε ότι οι ζωηρές προθέσεις για οριοθέτηση της ΑΟΖ άπαξ και αυτή ανακηρυχθεί χρειάζονται συμφωνία των διεκδικούντων και… είδαμε πού μας βγήκε με την Αλβανία η πολύ πιο ανώδυνη υπόθεση ΑΟΖ σε Ιόνιο/Αδριατική, ενώ ας μην χάνουμε από τα μάτια μας την υπερεπιφυλακτικότητα της Αιγύπτου να προχωρήσει έστω και με τόσο φιλικές συνθήκες σε τριπλή οριοθέτηση με Κύπρο και Ελλάδα αν δεν φύγει από την μέση το αγκάθι Τουρκία.

Ή πάλι χρειάζεται προσφυγή σε διεθνή δικαιοδοτικά όργανα – κι εκεί ελλοχεύει η equity/η ευθυδικία. που σημαίνει επιμερισμούς με βάση πλήθος κριτηρίων, από οικονομική δραστηριότητα και πληθυσμιακή πίεση μέχρι γεωμορφολογικά χαρακτηριστικά.

Λιγότερη ορμητικότητα, περισσότερη ανάγνωση/επίγνωση του τι λέμε, ίσως;

(Για όσους αγαπούν την λεπτομέρεια: η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση, όταν προέβη στην διακήρυξη urbi et orbi αυτού που λέγεται casus belli στο Αιγαίο, το έπραξε με «γνωστοποίηση φιλικών αισθημάτων στην ελληνική και παγκόσμια κοινή γνώμη». Το είχαμε λησμονήσει, αυτό, αλλά μας το ξαναθύμισε η δουλεία Συρίγου…).