Όταν ο Πρόεδρος της Βουλής θεωρεί τον εκπρόσωπο μιας ανεξάρτητης αρχής “αυτόκλητο ακάλεστο”: η βασική διαφορά ανάμεσα στην δημοκρατία και την απολυταρχία

Του Νίκου Λακόπουλου

Λίγες μέρες αφότου ο Εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απείλησε με δέκα χρόνια φυλακή τον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ Χρήστο Ράμμο εκείνος ζήτησε να ενημερώσει ην Βουλή για τις έρευνές του, αλλ΄ά βρήκε τοίχο από τον Πρόεδρο της Βουλής.

Ο Πρόεδρος της Επιτροπής Θανάσης Μπο΄ύρας -που είχε την γιορτή του και δεν πρόλαβε να διαβάσει την επιστολή του- απέρριψε την ψηφοφορία και εξήγησε προς τα μέλη της αξιωματικής αντιπολίτευσης πως πρέπει να καταθέσουν σχετικό αίτημα και εφόσον λάβει την υποστήριξη των 2/5 των μελών της επιτροπής, ο κ Ράμμος θα κληθεί εκ νέου.

Ωστόσο βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας σημείωναν πως “ο κ. κ. Ράμμος επιλέγει να κάνει πολιτική και κινείται εκτός των συνταγματικών ορίων της Αρχής της οποίας προΐσταται» και δεν μπορεί μια ανεξάρτητητη αρχή να υποδεικνύουν στο Κοινοβούλιο και μάλιστα στην Επιτροπή Θεσμών τι θα κάνει».

Τελικά βρέθηκε από τους κοινοβουλευτικούς συντάκτες ο πρόεδρος της Βουλής Κώστας Τασούλας στο περιθώριο της κοπής της πίτας των δημοσιογράφων -που μάλλον δεν διάβασε την επιστολή- και δήλωσε πως «δεν υπάρχουν αυτόκλητοι καλεσμένοι». «Η επιτροπή καλεί, δεν αυτοπροτάσσεται κάποιος. Δεν είναι παραξενιά ή πείσμα, υπάρχει θεσμική διαδικασία».

“Η Βουλή των Ελλήνων απαξιώνει κατοχυρωμένες ανεξάρτητες αρχές” θα γράψει σε πρωτοσέλιδο η Εστία καθώς η αξιωματική αντιπολίτευση αποχωρεί από την επιτροπή. Η γνωμοδότηση Ντογιάκου -που δεν είχε δικαίωμα να κάνει- ήταν σαφής: Η ΑΔΑΕ δεν έχει πλέον αρμοδιότητα. Για ποιο πράγμα να ενημερώσει την Βουλή;

Ο “αυτόκλητος καλεσμένος”

Όπως αναφέρεται στη σχετική ανακοίνωση της ΑΔΑΕ, το αίτημα «αφορά την ενημέρωση του σώματος σε σχέση με ζητήματα δημοσίου ενδιαφέροντος, που ανάγονται στις αρμοδιότητες της Αρχής. O Χρήστος Ράμμος θα ενημερώσει την αρμόδια Επιτροπή της Βουλής για τα μέχρι στιγμής αποτελέσματα των ελέγχων που πραγματοποίησε η ΑΔΑΕ για τους πολιτικούς, δημοσιογράφους και επιχειρηματίες που είχαν τεθεί υπό παρακολούθηση από την ΕΥΠ”.

Nαι, αλλά πώς να την ενημερώσει αφού η πλειοψηφία της Βουλής -και της Επιτροπής- δεν… θέλει; «Είναι πρωτοφανές ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ κ. Ράμμος, της συνταγματικά κατοχυρωμένης Ανεξάρτητης Αρχής, να ζητάει από το ελληνικό Κοινοβούλιο και από την Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας να ενημερώσει για αποτελέσματα της έρευνας που έκανε για το σκάνδαλο των υποκλοπών και το ελληνικό Κοινοβούλιο δια της πλειοψηφίας, δηλαδή δια της Νέας Δημοκρατίας, να του το απαγορεύει» θα σχολιάσει η γραμματέας της Κ.Ο του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία Όλγα Γεροβασίλη.

Ο Πρόεδρος μιας ανεξάρτητης αρχής είναι “αυτόκλητος καλεσμένος” και η πλειοψηφία της Βουλής μπορεί να αποφα΄΄ινεται πως κινείται έξω από τα συνταγματικά όρια -και άρα να αρνείται να τον ακούσει!

“Η αλήθεια -είτε κάποιοι το επιθυμούν είτε όχι- είναι βέβαιο ότι θα αποκαλυφθεί και ο ελληνικός λαός θα μάθει ποιους και γιατί παρακολούθησε ο κ. Μητσοτάκης μέσα από τον παρακρατικό του μηχανισμό” αναφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ- Προοδευτική Συμμαχία.

“Εκτός από την κυβέρνηση, που έχει κινήσει γη και ουρανό για να μείνουν οι παρακολουθήσεις στο σκοτάδι, στην επιχείρηση κουκουλώματος πρωταγωνιστούν πλέον ο ανώτατος εισαγγελέας και ο πρόεδρος της Βουλής”.

Κυβέρνηση, Βουλή και Δικαιοσύνη

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει υποτάξει τον ρόλο της Βουλής και την Δικαιοσύνη σε ένα φαιδρό παιχνίδι που εξευτελίζει την ελληνική Δημοκρατία με την ανοχή των μεγάλων μέσων ενημέρωσης με στόχο να φτάσει ως τις εκλογές που ελπίζει να κερδίσει για να ολοκλήρωση την συγκάλυψη.

Ανάμεσα στα τραγικά που συμβαίνουν είναι να εμποδίζεται μια ανεξάρτητη αρχή στην πρόσβαση σε στοιχεία που έχουν ιδιωτικές εταιρείες στις οποίες ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου απευθύνεται με απειλές με αποτέλεσμα να δοκιμάζεται μαζί με την κυβέρνηση και η ελληνική Δικαιοσύνη.

Η Βουλή έχει φιμωθεί, οι επιτροπές συνέρχονται, αλλά δεν εξετάζουν μάρτυρες που δεν θέλει η κυβέρνηση, η Δικαιοσύνη «κλώθει» και η αντιπολίτευση καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι παραβιάζει το Σύνταγμα.

Ένας πρώην Πρόεδρος Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, αναρωτιέται αν «η Δικαστική Εξουσία αξιοποιώντας, κατά τον προορισμό του, τον «θώρακα» της συνταγματικώς κατοχυρωμένης (άρθρο 87 του Συντάγματος) προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας των λειτουργών της, θα βρει υπό τις συγκεκριμένες κρίσιμες περιστάσεις το θάρρος να υπερασπισθεί την «φυσική» αποστολή της αναδεικνυόμενη σε υπεύθυνο «θεματοφύλακα» του Κράτους Δικαίου».

Ο εισαγγελέας τους Αρείου Πάγου εμποδίζοντας το έργο μιας ανεξάρτητης αρχής -που γνωματεύει ότι είναι παράνομη η έρευνά της- απειλεί με φορολογικό έλεγχο εκδότες και δημοσιογράφους που εκτιμά ότι δεν κάνουν καλά τη δουλειά τους!

Προφανώς χρειάζεται ένας αποτελεσματικός νόμος περί Τύπου, που θα ενεργεί «σύμφωνα με τις επιθυμίες της, τις υποδείξεις της ακόμα και τις επιταγές» της Δικαιοσύνης. Να μην μπορεί να γράφει εναντίον του όποιου δεν συμφωνεί μαζί του.

Το “καψόνι” της κυβερνητικής πλειοψηφίας στον Πρόεδρο της ΑΔΑΕ με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς όπως “ακάλεστος” διασύρει τον ίδιο τον Πρόεδρο της Βουλής που συμπεριφέρεται ως κομματικός εκπρόσωπος.

Η συνεδρίαση της Επιτροπής Διαφάνειας και Θεσμών δεν είναι δικαίωμα της κυβερνητικής πλειοψηφίας, αλλά της αντιπολίτευσης και το αίτημα σύγκλησης από μια ανεξάρτητη αρχή δεν μπορεί να κρίνεται από τον Πρόεδρο της Επιτροπής ή τον Πρόεδρο της Βουλής.

Τουλάχιστο στα δημοκρατικά καθεστώτα όπου οι “αυτόκλητοι καλεσμένοι» εκπροσωπούν την ίδια την Δημοκρατία. Σε άλλα καθεστώτα “η επιτροπή καλεί και δεν αυτοπροτάσσεται κάποιος”. Για τη ακρίβεια το Παλάτι.

Ο κ. Ράμμος θα πρέπει να ξανακάνει αίτηση και να περιμένει στο προθάλαμο όπου ο εκπρόσωπος της Αυτού Μεγαλειότητος θα του απαντήσει τι είναι συνταγματικό και τι όχι.

“Υπάρχουν κανόνες” θα πει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος εκπροσωπώντας και τον Πρόεδρο της Βουλής -που όμως στις δυτικού τύπου δημοκρατίες οφείλει να εκπροσωπεί την Βουλή και όχι την κυβέρνηση.

Το αν η κυβέρνηση ορίζει αν μια ανεξάρτητη αρχή κινείται εντός ή εκτός των συνταγματικών ορίων ή το αντίθετο είναι η διαφορά ανάμεσα στην δημοκρατία και την απολυταρχία.