Ώρα να μιλήσει ο Τσίπρας. Ως Πρωθυπουργός

Του Γ. Λακόπουλου

  Όλοι θυμούνται ότι το προφίλ του Κώστα Καραμανλή, όταν ήταν πρωθυπουργός, υπήρξε άτρωτο, ακόμη κι όταν η κυβέρνησή του περνούσε δύσκολες ώρες και οι υπουργοί του έκαναν λάθη. Όταν το μιντιακό σύστημα τον πυροβολούσε με ελεεινό τρόπο συχνά. Δέχθηκε το πρώτο πλήγμα μέσα σε λίγα λεπτά: όταν στη ΔΕΘ του 2008 έδωσε λάθος απάντηση σε μια ερώτηση για συνεργάτες του.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται με τον Αλέξη Τσίπρα. Παρά την εκστρατεία εναντίον του για αποδόμηση της δημόσιας παρουσίας του αντέχει. Αλλά κινδυνεύει από τους υπουργούς του. Ειδικά στο υπουργείο Άμυνας. Και ειδικότερα με τις διαφοροποιήσεις του Πάνου Καμμένου στο Μακεδονικό και αλλού. Είναι η Αχίλλειος πτέρνα του.

Το προφίλ του Τσίπρα δέχεται πλήγμα όσο υπουργός διαφωνεί με τον Πρωθυπουργό και παραμένει στη θέση του. Διαφωνία υπουργού με τον Πρωθυπουργό δεν νοείται. Πολύ περισσότερο δεν νοείται να επιβάλλει ο υπουργός στον Πρωθυπουργό θέση που έχει διατυπώσει δημοσίως…

Η  τοποθέτηση του Φώφη Κουβέλη στο ίδιο υπουργείο για εξισορρόπηση μάλλον κάνει χειρότερα τα πράγματα, καθώς στην υπόθεση με τις γαλλικές φρεγάτες  έχει απλώς σαν αποτέλεσμα να εμφανίζεται ως δικέφαλο το υπουργείο. Στο τέλος της  ημέρας αυτά τα πληρώνει ο Τσίπρας.

Οι υπουργοί του μόνο να τον προστατεύσουν δεν ενδιαφέρονται, ενώ ο ίδιος σπεύδει να τους καλύψει ακόμη και εκεί που θα έπρεπε να τους έχει στείλει άκλαυτους.  Όπως εξελίσσονται τα πράγματα στην κυβέρνηση -από το εσωτερικό της οποίας δίνονται διαρκώς αφορμές στην αντιπολίτευση και τα ΜΜΕ να κάνουν πάρτι ο Πρωθυπουργός μάλλον πρέπει να αλλάξει σχεδιασμό του ή να τον συμπτύξει. Με απλές κινήσεις.

Πρώτα να κλείσει το Μνημόνιο καταθέτοντας το σχεδιασμό του για τη μεταμνημονιακή περίοδο της χώρας και ταυτόχρονα να κλείσει το Σκοπιανό, με βάση την εθνική γραμμή του 2008. Όποιος διαφωνεί να πάει στη Βουλή να τον ρίξει. Στη συνέχεια να αλλάξει την κυβέρνησή του, ασκώντας το δικαίωμα του να μην συμπεριλάβει τον Καμμένο στη νέα σύνθεση του υπουργικού συμβουλίου.

Αν ο επικεφαλής των ΑΝΕΛ έχει αντιρρήσεις, να διακόψει -ο Πρωθυπουργός-την πολιτική συνεργασία μαζί του -κάτι που αναπόφευκτα θα κάνει στις επόμενες εκλογές. Και να ζητήσει από τη Βουλή νέα ψήφο εμπιστοσύνης. Αν την πάρει -χωρίς τον Καμμένο πλέον- να επιταχύνει την ένταξή του στο Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα και  να κατοχυρωθεί ως επικεφαλής της εγχώριας Κεντροαριστεράς, καλώντας σε συνεργασία τις υπόλοιπες δυνάμεις του χώρου. Αν όχι να ζητήσει από τους πολίτες να  ξεκαθαρίσουν την κατάσταση με όλους και με όλα.  Στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα.

Έτσι κάνουν οι Πρωθυπουργοί. Με ανοιχτά χαρτιά. Και όποιος θέλει ας κάνει το λάθος που έγινε το 2009 με τον Καραμανλή, που κατέθεσε σχέδιο  ανάκαμψης, αλλά οι ψηφοφόροι προτίμησαν τον Γ. Παπανδρέου και θα το πληρώνουμε για χρόνια. Καθαρά πράγματα.

Το 2018 δεν είναι ούτε 2009, αλλά ούτε και 2015. Και αυτό που δεν πρέπει να επιτρέψει ο Πρωθυπουργός στον εαυτό του είναι να γίνει χλεύη των ηττημένων. Κανείς πολιτικός ηγέτης δεν έχασε όταν απευθύνθηκε στο λαό με ειλικρίνεια και εμπιστοσύνη…