Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Η ιστορία θα επιφυλάξει ιδιαίτερα αυστηρή κρίση στις ηγεσίες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ που αρνούμενες -με επιπολαιότητα- να συνεργαστούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση, κατά την ιστορική παράδοση των δυο χωρών, χάρισαν τους ΟΤΑ στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά. Αλλά αυτό είναι μια μακρά συζήτηση.
Να μείνουμε ειδικά στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου τα -πρόσφατα -γεγονότα εκδικούνται: πήγε ακόμη παρακάτω, παρά τη νέα ηγεσία, ή μάλλον εξ αιτίας της. Όχι μόνο για την απωθητική λειτουργία της, αλλά και για την παρανοϊκή συμπεριφορά της.
Τρία 24ωρα πριν ανοίξουν οι κάλπες στην Αυτοδιοίκηση, -στις οποίες κρίνονταν η προοπτική του κόμματος και τα προβλήματα κάθε περιοχής- ο Στεφ. Κασσελάκης, ως νέος επικεφαλής, ανέδειξε τα εξής θέματα ως προτεραιότητες:
-Την παράδοση του κοινοβουλευτικού ΣΥΡΙΖΑ στον Παύλο Πολάκη και τη σπουδή του να τον διευκολύνει νομοθετικά ο Μητσοτάκης, ώστε να αποκτήσει με τον Αμερικανό σύντροφό του «δυο αγόρια» που θα έχουν το DNA τους.
Καθώς το εκλογικό σώμα δεν έδειξε να πολυσκοτίζεται για τη Κασσελάκεια ευγονική, οι κάλπες έβγαλαν αποδοκιμασία του ΣΥΡΙΖΑ. Παρά τις ημερήσιες διαταγές του ναυάρχου Αποστολάκη ότι, όλοι πρέπει να «βαράνε προσοχές», μπροστά τον αρχηγό και το επιτελείο του.
Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχασε δυνάμεις και έμεινε πίσω ακόμη και από την ιδέα να κατακτήσει κάποια περιφέρεια. Με ακρισία έφτασε στον αυτοδιασυρμό να εκφράζει ικανοποίηση, γιατί στην περιφέρεια Αττικής ο υποψήφιος που υποστήριξε, έπεσε κάτω και από την επίδοση της βαλλόμενης Δούρου το 2019.
Για να έχει αξία για τη Δημοκρατική Παράταξη γενικότερα, η αξιολόγηση των αποτελεσμάτων στους ΟΤΑ , πρέπει να βασίζεται στην ανάλυση των πραγμάτων στον ΣΥΡΙΖΑ- Από αυτήν ήδη προκύπτει ένα σχέδιο -επί χάρτου προς το παρόν- που λειτουργεί τροχιοδεικτικά για το μέλλον.
Πρώτα, να δούμε την κοινοβουλευτική αριθμητική των πραγμάτων- ως πολιτική προϋπόθεση, για όσα πρέπει να συμβούν στο προοδευτικό χώρο που καλύπτει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Από τους 47 βουλευτές που έχει – στους οποίους ο Κασσελάκης προσπάθησε να προσθέσει λαθραία και τον εαυτό του ως 48ο οιονεί βουλευτή- οι 16, από την πρώτη κιόλας ψηφοφορία πήραν καθαρή θέση κατά της κομματικής φάρσας που εξελίσσεται στην Κουμουνδούρου.
Στην ουσία υποδήλωσαν την διάθεσή τους, ακόμη και να αποσχιστούν και να σχηματίσουν νέα Κ.Ο.- για να αποφεύγουν τουλάχιστον τον διασυρμό, που προκαλεί ο νέος πρόεδρος, με τη ασχετοσύνη, την ελαφρότητα και την προβληματική κομπανία του.
Αν οι 16 αφαιρεθούν από τους 47, η δύναμη της Κ.Ο. Πολάκη- Κασσελάκη, πέφτει κοντά στους 30 βουλευτές. Ητοι με ενδεχόμενη αποχώρησή τους, ο Κασσελάκης χάνει το αξίωμα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Θα περιέλθει στον Νίκο Ανδρουλάκη; Όχι αν το διεκδικήσει αμέσως ο Αλέξης Τσίπρας, επιστρέφοντας «εδώ και τώρα» με νέο πολιτικό φορέα. Με χαρακτηριστικό τίτλο όπως « Ενωμένη Δημοκρατική Παράταξη» και συσπείρωση των μελών της τρέχουσας Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ
Προφανώς στο νέο κόμμα δεν θα έχουν θέση από τη μια πλευρά πρόσωπα όπως ο Παππάς -με την ακόλουθό του -ο ναύαρχος, ο Πολάκης, η Τζάκρη, ίσως και ένας δυο ακόμη. Από την άλλη ασφαλώς δεν μπορεί να ενταχθεί ο Τζανακόπουλος, αλλά μπορεί ο Τσακαλώτος, αν εγκαταλείψει τον φραξιονισμό..
Πάντως η Κ.Ο. του νέου κόμματος Τσίπρα θα διέθετε περί 40 βουλευτές και ο ίδιος θα είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Χωρίς να κουβαλάει τα βαρίδια που τον καταβύθισαν στις περασμένες εκλογές, θα δίνει λογαριασμό μόνο για τις δικές του επιλογές – ως επικεφαλής μιας ανανεωμένης πολιτικής δύναμης.
Ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Κ.Ο. είναι με το μέρος του, φάνηκε από τον ενθουσιασμό που εκδηλώθηκε όταν μπήκε στην αίθουσα για την πρώτη συνεδρίαση της αερόφουσκας Κασσελάκη- που μπορεί να είναι και η τελευταία.
Ηδη πολιτικοί παρατηρητές προβλέπουν ότι κάπως έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα μετά τις Ευρωεκλογές, όταν θα αποδειχθεί ότι το σχήμα Κασσελάκης-Πολάκης- Παππάς, ωθεί προς την εξαέρωση τον κόμμα που τους παρέδωσαν άκριτα 74.200 μέλη του ΣΥΡΙΖΑ.
Ωστόσο άλλοι διαβλέπουν ότι, τότε θα είναι ήδη αργά. Ενας αδύναμος ΣΥΡΙΖΑ σε εθνική κάλπη, θα ανανεώσει την ισχύ του Μητσοτάκη και του επιτρέψει να εδραιώσει τις προοπτικές τους για τρίτη θητεία.
Ο μόνος τρόπος να μην συμβεί, είναι να έχει απέναντί του τον Τσίπρα, με ένα νέο πολιτικό κόμμα ,με διακριτή προοδευτική πολιτική και καθαρές θέσεις- αλλά και με νέα στελέχωση.
Με άλλα λόγια, αυτός ο φορέας, που ήδη καθίσταται αναπόφευκτος, ως άξονας της Δημοκρατικής παράταξης, πρέπει να προηγηθεί των ευρωεκλογών και όχι να ακολουθήσει.
Τα πλεονεκτήματα της επίσπευσης είναι ορατά.
Πρώτο: η Δημοκρατική Παράταξη θα αποκτήσει νέα συνιστώσα, ισχυρότερη από το ΠΑΣΟΚ και σε ρόλο αξιωματικής αντιπολίτευσης, με επικεφαλής έναν έμπειρο και χαρισματικό πολιτικό, με ερείσματα στην Ευρώπη. Ένα από τα πολιτικά προσόντα του Τσίπρα είναι ότι μπορεί να διορθώνει τα λάθη του. Αλλωστε διατηρεί ακόμη μεγάλη επιρροή στο προοδευτικό και αντικυβερνητικό τμήμα της κοινωνίας .
Δεύτερο. Με τον Τσίπρα αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ να τον καθηλώνει, ο Μητσοτάκης θα έχει πραγματικό αντίπαλο στη Βουλή και θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση της επικυριαρχίας του.
Τρίτο. Ο νέος φορέας – χωρίς ομαδοποιήσεις και οπισθοδρομικές φιγούρες- θα αποτελέσει πόλο έλξης για τις δυνάμεις της κοινωνίας και προοδευτικής παράταξης, που είχαν αποκλειστεί από τους γραφειοκράτες της Κουμουνδούρου και αποθαρρυνθεί με τις συμπεριφορές των Πολάκηδων. Χωρίς ωστόσο να δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.
Τέταρτο. Στο νέο πολιτικό περιβάλλον που θα δημιουργήσουν αυτές οι εξελίξεις, θα τεθεί σε σοβαρή βάση το ζήτημα της σύμπραξης του νέου κόμματος με το ΠΑΣΟΚ – είτε παραμείνει ο Ανδρουλάκης, είτε όχι- και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις. Κατ αρχάς στο μαζικό χώρο και στη συνέχεια με προοπτική τη δημοκρατική συγκυβέρνηση- με νέο πρόγραμμα.
Πέμπτο. Νέο κόμμα από τον Τσίπρα, θα αναδείξει κατ’ ανάγκη και νέο Τσίπρα, που θα αφήσει πίσω του – με τομή που θα επιβάλει ο ίδιος- το παρελθόν. Και το δικό του, όπως έκανε το 2015.
Επιπλέον θα σταματήσουν κάποιοι να του χρεώνουν τον Κασσελάκη . Είναι κάτι που τον επιβαρύνει, δικαίως ή αδίκως, παρότι τον κράτησε σε απόσταση, αποφεύγοντας να τον συναντήσει στην Κουμουνδούρου.
Επειδή κάποια στιγμή αυτή την τροπή θα πάρουν πράγματα, η ανάληψη πρωτοβουλιών για να συμβεί άμεσα -δηλαδή εγκαίρως – αποκτά ζωτική σημασία για τη Δημοκρατική παράταξη . Διαμορφώνει όρους αντιστροφής των αρνητικών δεδομένων που δημιούργησαν οι εθνικές εκλογές, αλλά και η αλλαγή ηγεσίας στον ΣΥΡΙΖΑ.
Μετά την ήττα του, ο Τσίπρας είχε ως επιλογές είτε να συγκροτήσει νέο κόμμα, με όσους βουλευτές και στελέχη εμπιστεύεται, αφήνοντας πίσω τον ΣΥΡΙΖΑ, είτε να αποχωρήσει, όπως έκανε- θεωρώντας αθέμιτο το πρώτο.
Τώρα που εμφανώς το δεύτερο δεν λειτουργεί, είναι προφανής η ανάγκη να θέσει επειγόντως σε λειτουργία το πρώτο. Η ιλαροτραγωδία Κασσελάκη δεν πάει άλλο.
Εχοντας πλέον προσωπική γνώση του κόστους που επιφέρει η αναβολή και η διστακτικότητα στην πολιτική, αντιλαμβάνεται ότι απαιτείται θέλει αρετή και τόλμη. Αρετή επέδειξε με το παραπάνω ως τώρα, αλλά του έλειπε η τόλμη- και τώρα ήλθε ώρα να την αποκτήσει.
Αν θέλει να του ξαναχαμογελάει ο Θεός της πολιτικής και να δικαιώσει την ανάδειξή του από τη βάση της Κεντροαριστεράς, σε φυσικό ηγέτη της μετά το 2012.
Δεν πρέπει να παραβλέπουμε ότι, ενώ ως επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ φέρει ακέραιη την ευθύνη για την εκλογική καταβαράθρωση, ως πολιτικός ηγέτης παραμένει στην πρώτη γραμμή της προοδευτικής παράταξης- που τον εμπιστεύθηκε σε μεγαλύτερο βαθμό από το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και μετά τη συντριβή του Μαΐου.
Από αυτή την άποψη, οι ιδέες να τεθεί επικεφαλής των «βουλευτών της Αριστεράς » στο Συμβούλιο της Ευρώπης είναι καταστροφικές. Το φυσικό το πεδίο δράσης του είναι η ελληνική Κεντροαριστερά και η συμπόρευση με την Ευρωπαϊκή Σοσιαλδημοκρατία.
Ο καιρός των γκρουπούσκουλων τέλειωσε… Οποιο σχέδιο και αν είχε, τα γεγονότα έτρεξαν ταχύτερα και τον υποχρεώνουν να δράσει.
Αν αφήσει για μελλοντική επένδυση το πολιτικό κεφάλαιο που διαθέτει, θα διαπράξει ιστορικό και προσωπικό λάθος. Αντίθετα τώρα είναι η στιγμή να πάρει την κατάσταση τα χέρια του. Δεν υπάρχει άλλος άλλωστε να το κάνει στη θέση του …
AΠΟ ΤΟ IEIDISEIS.GR
