Του Νίκου Λακόπουλου
Η πρώτη «επέτειος» της ανεξαρτησίας το 1938 γιορτάστηκε με ….βαυαρικά μινουέτα την 25η Μαρτίου, αν και η Επανάσταση είχε αρχίσει στις 17 Μαρτίου στην Καλαμάτα. Οι επαναστατικές διακηρύξεις των εθνοσυνελεύσεων πετάχτηκαν στα σκουπίδια. Η εθνική ανεξαρτησία δεν είναι βέβαια θέμα διακηρύξεων, αλλά υπόθεση πρώτα- πρώτα οικονομική. Η εξάρτηση και η υποτέλεια ήρθαν πριν ακόμα το κράτος αποχτήσει οντότητα με ένα δάνειο.
Aν αναζητήσουμε μια πράξη ανεξαρτησίας του τότε κρατιδίου δεν θα την βρούμε στο Πρωτόκολλο του Λονδίνου- που υπογράφτηκε το 1932 χωρίς την παρουσία του κηδεμονευόμενου προτεκτοράτου με την διπλή ονομασία. Greece και Ελλάς. Είναι ένα συμβολαιογραφικό έγγραφο που περιγράφει εδάφη κι όχι ελευθερίες και διασφαλίζει ότι δεν θα γίνει ποτέ ξανά επανάσταση στην αποικία. Η Hellas-Greece δεν μπορεί να επεκταθεί πέρα από τα εδαφικά όρια που της είχαν ορίσει, ούτε να ενωθεί με τα «ελεύθερα» Επτάνησα, τις Κυκλάδες ή την Κρήτη και την Ήπειρο ή την Θεσσαλία.
Η εξόντωση του Οδυσσέα Ανδρούτσου συμπίπτει χρονικά με τη στιγμή που η αρχικά αδιάφορη Αγγλία ενδιαφέρεται για την Ελλάδα και πληρώνει να συνεχισθεί ο αγώνας. Ο Εμφύλιος γίνεται με τα λεφτά του δανείου, που έχει πάρει –το 1824- η κυβέρνηση Κουντουριώτη. Μαζί με μισθούς σε ανθρώπους που δεν είχαν καν πολεμήσει έδωσε και δυο χιλιάδες τίτλους χιλιαρχίας, αρχιστρατηγίας κ.α.
Ο πρώτος Εμφύλιος κόστισε ζωές και οδήγησε στον δεύτερο. Ο Κολοκοτρώνης προσπάθησε να αποτρέψει το δάνειο προς την κυβέρνηση Κουντουριώτη ή να το πάρει η δική του πλευρά. Η άλωση της Τριπολιτσάς -αυτή τη φορά εναντίον Ελλήνων με βασανιστήρια και βία- είχε σαν αποτέλεσμα να χαθεί και το αρχείο του Εκτελεστικού με το οποίο οι μπακάληδες …τύλιγαν ψάρια. Η Επανάσταση είχε τελειώσει, αλλά ο Εμφύλιος συνεχίστηκε καθώς οι επαναστάτες ήταν ανενόχλητοι από τους Τούρκους.
Τα νέα δάνεια στους βαλκανικούς πολέμους και την μεταπολεμική περίοδο –εννέα το 1924-1931- οδηγούν στην πτώχευση το 1932. Μεταπολεμικά η Ελλάδα θα πάρει είκοσι οχτώ δάνεια και μετά την χούντα –και τον εσωτερικό δανεισμό με εξήντα δάνεια- άλλα εικοσιτέσσερα. Τι έγιναν όλα αυτά τα δάνεια; Όπλα, μισθοί και συντάξεις, μίζες και εφημερίδες.
Αν τα δάνεια για όπλα που συνεχίστηκαν ως τις μέρες μας ήταν ένας μηχανισμός εξάρτησης οι συντάξεις που δίνονται προνομιακά ως μέθοδος εξαγοράς χρησιμεύουν για να χτιστεί η μηχανή της εξάρτησης – ο κρατικός μηχανισμός. Ο Όθωνας π.χ. δανείζεται για να συντηρεί την Αυλή και τον -βαυαρικό- στρατό του και στέλνει τον λογαριασμό στο ελληνικό κράτος. Ώσπου ήρθε η χρεοκοπία και οι ξένες δυνάμεις κατέλαβαν με πολεμικά πλοία τον Πειραιά.
Οι πρώτοι που πήραν συντάξεις στο νεοελληνικό κράτος ήταν οι αγωνιστές του ’21. Όσοι δεν καρατομήθηκαν το 1834. Από τους τότε αγωνιστές πολλοί ξαναπήραν τα βουνά ως ληστές. Κι άλλοι πήραν συντάξεις ή έστω μια… άδεια επαιτείας, όπως ο περίφημος Νικηταράς ο Τουρκοφάγος. Τα παιδιά του Κολοκοτρώνη -στρατηγού πλέον και βασιλόφρονος- και του Μιαούλη έγιναν πρωθυπουργοί.
Το 1861 ψηφίζεται ο νόμος «Περί συντάξεως των πολιτικών υπαλλήλων», που καθιερώνει και το δικαίωμα αναπηρικής σύνταξης. Όπως θα αποδειχθεί τα επόμενα εκατό χρόνια, τη σύνταξη αυτή δεν χρειάζεται να γεράσεις να την πάρεις. Ήδη από το 1909, όταν ο Στρατιωτικός Σύνδεσμος και η Επανάσταση θα φέρουν τον Βενιζέλο για να σώσει το καθεστώς, είναι εθνικό μυστικό ότι πολλοί από όσους έπαιρναν συντάξεις τιμητικές-αναπηρικές δεν ήταν δα και όλοι ανάπηροι. Ήταν φίλοι της κυβέρνησης, που θα ’χαναν τη θέση τους όταν ανέβαινε η επόμενη κυβέρνηση των «άλλων».
Η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων, ένα μέτρο «δημοκρατικό» που πήρε ο Βενιζέλος, είναι μια αγχόνη στο λαιμό του λαού, όταν το έθνος ταυτίζεται με το κράτος κι αυτό με το κυβερνητικό κόμμα. Αυτή είναι μια από τις βασικές αιτίες της εκάστοτε χρεοκοπίας. Πρόκειται για μια ενιαία χρεοκοπία που απλώς αναστέλλεται με νέα δάνεια σε ένα κράτος που γεννήθηκε χρεωμένο.
Η τελευταία προσπάθεια για ανεξαρτησία- την εποχή της Εθνικής Αντίστασης- κατέληξε πάλι σε εμφύλιο. Ο πόλεμος αυτός δεν είναι τυχαίο ότι τέλειωσε με τα δολάρια του Σχεδίου Μάρσαλ, όταν άρχισε να χτίζεται ο ελληνικός στρατός- μετά τον πόλεμο. Ο στρατός αυτός δεν συμμετείχε ποτέ σε κανένα πόλεμο,- πλην της …Κορέας!
Αν υποθέσουμε ότι από την δεκαετία ’60 αναπτύσσεται ένας νέος αγώνας εθνικής ανεξαρτησίας -με συνθήματα κατά του ΝΑΤΟ και του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού ή της ΕΟΚ- όλα αυτά χάθηκαν όταν ήρθαν τα …πακέτα Ντελόρ. Οι νέες συντάξεις του ΠΑΣΟΚ -σε αγωνιστές, τυφλούς και άλλες κατηγορίες μη προνομιούχων- έχουν μόνο ένα στόχο: την επανεκλογή του κόμματος.
Μέσα σε όλα αυτά τα γεγονότα, ώσπου η εξουσία έφτασε στην «πρώτη φορά Αριστερά στην κυβέρνηση», δεν προσέξαμε πως σ΄αυτή τη χώρα από την εποχή του πρώτου δανείου- το 1824- όχι μονάχα δεν έγινε ποτέ καμιά επανάσταση, αλλά -με πρώτη αυτή του ’21- αποτύχαν όλες δυστυχώς.
