Του Στεφάν Κοχ*
Ο Αμερικανός Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είναι πιο απομονωμένος από ποτέ μετά την παραίτηση του υπουργού Άμυνας Τζέιμς Μάτις. Τώρα, η Ουάσιγκτον ανησυχεί για τις πιο παράλογες αποφάσεις του Προέδρου Τραμπ.
Ποιος θα συγκρατήσει τον Πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ στο εγγύς μέλλον; Μετά τη θεαματική παραίτηση του Άμυνας Τζειμς Μάτις , έφυγε και ο τελευταίος πολιτικός από το τραπέζι του υπουργικού συμβουλίου που θα τολμούσε να εκφράσει αντίθετη άποψη από εκείνη του Προέδρου . Η πρώτη αυθόρμητη αντίδραση από τον γερουσιαστή Μαρκ Γουόρνερ αντανακλά τη διάθεση πολλών Αμερικανών: «αυτό είναι τρομακτικό».
Οι χαοτικές στιγμές στην ηγεσία των ΗΠΑ δίνουν μια ζοφερή πρόβλεψη για το επόμενο έτος. Ελαφρά τη καρδία ο Τραμπ αγνοεί την ομόφωνη γνώμη των ειδικών του. Η προσέγγισή του μπορεί να φανεί με σαφήνεια στο παράδειγμα της Συρία και την απόφασή του να αποσύρει τα αμερικανικά στρατεύματα που βρίσκονταν κατά μήκος των συνόρων Ιράκ-Συρίας και μάχονταν εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Σύμφωνα με το Πεντάγωνο, η αμερικανική αεροπορία πραγματοποίησε αρκετές δεκάδες επιθέσεις. Και λίγες ώρες αργότερα, ο Τραμπ είπε μέσω του Twitter: «θριαμβεύσαμε επί των εξτρεμιστών του IS.» Δεν χρειάζεται να είστε στρατιωτικός εμπειρογνώμονας για να υποψιάζεστε ότι κάτι είναι λάθος εδώ.
Ο πραγματικός λόγος για αυτήν την επιπόλαιη δράση αφορά λιγότερο στη δύσκολη κατάσταση στη Μέση Ανατολή από ό, τι στην Ουάσινγκτον. Η έρευνα του ειδικού ερευνητή του FBI Ρόμπερτ Μιούλερ έχει εντείνει τη νευρικότητα στον Λευκό Οίκο.
Στους ταραχώδεις αυτούς καιρούς ο Τραμπ χρησιμοποιεί τον πόλεμο για να αποσπάσει την προσοχή από τις αυξανόμενες εγχώριες δυσκολίες, αλλά προς την αντίθετη κατεύθυνση: Με τη στάση του να φέρει τα αμερικανικά στρατεύματα πίσω στην πατρίδα – αφήνει τις καταστροφικές συνέπειες σε άλλους. Πρώτα στη Συρία, στη συνέχεια στο Αφγανιστάν
Ο Βλαντιμίρ Πούτιν έχει ήδη εκφράσει την ικανοποίησή του με τον φίλο του στο Οβάλ Γραφείο. Την ίδια ώρα στην Άγκυρα, την Τεχεράνη και τη Δαμασκό, η συνειδητοποίηση αυξάνεται καθώς η ώρα της δράσης πλησιάζει . Για να μην αναφέρουμε τους Ταλιμπάν, οι οποίοι είναι πιθανόν να αισθάνονται ότι επιβεβαιώνεται ότι αργά ή γρήγορα οι διεθνείς δυνάμεις θα εξαντληθούν.
Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι πρώτοι που ευνοούνται από την αμερικανική απόσυρση είναι οι Ιρανοί ηγέτες, οι οποίοι κατά τα άλλα υπόκεινται σε τόσο μεγάλη πίεση από τη διοίκηση του Tραμπ. Ουδείς άλλος μπορεί πλέον να έχει τον έλεγχο τής χερσαίας διαδρομής από την Τεχεράνη στη Βηρυτό. Το καθεστώς γνωρίζει ότι στον αγώνα υπεροχής σε όλη την περιοχή, αυτή η συμμαχία έχει τεράστια στρατηγική σημασία.
Αλλά και στη Γερμανία υπάρχουν συνέπειες
Για τη γερμανική κυβέρνηση ο Μάτις ήταν πάντα ένας συνομιλητής ο οποίος έδινε την εντύπωση ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει στον πυρήνα της διατλαντικής εταιρικής σχέσης. Οι επισκέπτες από τη Γερμανία στην Ουάσιγκτον γνώριζαν βέβαια ότι η πραγματική επιρροή του επικεφαλής του Πενταγώνου ήταν δύσκολο να εκτιμηθεί στον Λευκό Οίκο.
Αλλά ήταν ένα καλό συναίσθημα για να ξαναβρεί η σχέση αυτή την παλιά της αξιοπιστία.
Από το νέο έτος, ωστόσο, άλλοι, πιο περίπλοκοι κανόνες θα ισχύουν στην Ουάσιγκτον. Στο Βερολίνο, το τέλος του 2017 υπήρχε η άποψη ότι ο Τίλερσον, ο Τζον Κελί και ο Τζέιμς Μάτις θα έπαιζαν ρόλο στο χάος της δικής τους κυβέρνησης.
Απαντήσεις πρέπει να βρεθούν γρήγορα στο Βερολίνο: Σε πόσο καιρό θα μπορέσει η διοίκηση των Ομοσπονδιακών Ενόπλων Δυνάμεων να στείλει δυνάμεις στο Αφγανιστάν αν οι Αμερικανοί αποσυρθούν όλο και περισσότερο; Τι γίνεται με τη σχέση με την τουρκική κυβέρνηση, η οποία φαίνεται να προετοιμάζει τα πάντα για μια επίθεση εναντίον των Κούρδων στη βόρεια Συρία; Ένα πράγμα είναι βέβαιο: η ευθύνη για την ασφάλεια αυξάνεται.
*Ο Στεφάν Κοχ είναι ανταποκριτής της Die Zeit στην Ουάσιγκτον
ΑΠΕ ΜΠΕ
