Του Μελέτη Ρεντούμη
Πρόσφατα είχαμε άλλη μία θλιβερή επέτειο από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο του 1974, ένα πρόβλημα που υφίσταται μέχρι σήμερα και παρά τις συνεχείς προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού ζητήματος, παραμένει άλυτο εις βάρος της Κύπρου και του ελληνισμού γενικότερα.
Να υπενθυμίσουμε, ότι η πάγια θέση στο θέμα τόσο της Ελλάδας όσο και της Κύπρου, είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, κάτι που τελικά μέχρι σήμερα δεν έχει ευοδωθεί, ενώ η ευκαιρία που έδινε πριν αρκετά χρόνια το σχέδιο Ανάν για μία οριστική λύση του θέματος, τελικά δεν προκρίθηκε μετά και την τότε αντίδραση της κυπριακής ηγεσίας.
Είναι γεγονός, ότι όσοι αναλυτές υποστήριζαν πως κάθε σχέδιο που θα έρχεται στο τραπέζι θα είναι χειρότερο από το προηγούμενο μέχρι την de facto διχοτόμηση τελικά δικαιώνονται.
Πιο συγκεκριμένα το τελευταίο διάστημα η Τουρκία έχει επιδοθεί σε μία άνευ προηγουμένου επιθετική ρητορική στο Κυπριακό, που κατέληξε στην επίσκεψη Ερντογάν στα κατεχόμενα και στο άνοιγμα μέρους της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου.
Με αυτό τον τρόπο η Τουρκία θέλει να δημιουργήσει για μία ακόμη φορά τετελεσμένα στο ψευδοκράτος, νομιμοποιώντας την εισβολή και καλλιεργώντας κλίμα ενός ανεξάρτητου κράτους, το οποίο θα έχει πλήρη και αυτόνομα δικαιώματα ακριβώς όπως και η ελεύθερη περιοχή της Κύπρου.
Μάλιστα η Τουρκία έφτασε στο σημείο δια στόματος του Τούρκου προέδρου, να καλέσει τους Κύπριους ιδιοκτήτες της περιοχής της Αμμοχώστου, να επιστρέψουν στα σπίτια τους με δικαίωμα ιδιοκτησίας, αναγνωρίζοντας όμως την τουρκοκυπριακή διοίκηση ως νόμιμη πάνω στο νησί.
Έτσι η Τουρκία επιτυγχάνει αφενός να φανεί στα μάτια του διεθνούς παράγοντα ότι αναγνωρίζει ελληνικές περιουσίες κάνοντας παραχωρήσεις, ενώ στην ουσία νομιμοποιεί την κατοχή της κατά παράβαση των ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφάλειας του ΟΗΕ, ενώ ταυτόχρονα επιδιώκει να διχάσει την ελληνοκυπριακή κοινότητα με το δέλεαρ των περιουσιών τους μετά από τόσες δεκαετίες.
Η κατάσταση σίγουρα είναι ήδη πολύ δύσκολη στο Κυπριακό και το δυστύχημα είναι ότι πέραν από κάποιες αρχικές δηλώσεις συμπαράστασης τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ, δεν υπήρξε κάτι συγκεκριμένο και απτό που θα μπορούσε να οδηγήσει σε κυρώσεις εναντίον της Τουρκίας, όταν παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο.
Φαίνεται μάλιστα ότι και η ελληνική πλευρά αιφνιδιάστηκε με την κίνηση της γείτονος στα κατεχόμενα και δεν σήκωσε το θέμα τόσο ψηλά όσο θα ανέμενε κανείς, προσπαθώντας να αποφύγει τετελεσμένα στην περιοχή.
Σε κάθε περίπτωση για μια ακόμη φορά, το Κυπριακό αποτελεί μια μόνιμη και ανοιχτή πληγή για τον ελληνισμό, όπου απαιτούνται τόσο οι κατάλληλες συνθήκες όσο και οι αντίστοιχες πολιτικές ηγεσίες, που θα μπορούσαν να δώσουν μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο νησί, μέσα από το διεθνές δίκαιο αλλά και το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός.