Του Νίκου Λακόπουλου
Το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία κατέστρεψαν την Ελλάδα και ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ να τη σώσει από την καταστροφή, αλλά τώρα πια αυτός είναι η καταστροφή κι αν φύγει θα μπορέσει η Νέα Δημοκρατία- μαζί με το Κίνημα Αλλαγής- να την (ξανα)σώσει. Η συνταγή είναι απλή: ο Κυριάκος θα μειώσει τους φόρους, αλλά για να βρει τα χρήματα που θα λείπουν θα κάνει απλό που έκανε ήδη ο ΣΥΡΙΖΑ. Θα επαναπραγματευθεί με τους εταίρους- γιατί αυτός μπορεί ο Τσίπρας όχι.
Στην πραγματικότητα η πορεία της χώρας είχε προδιαγραφεί αφότου ο Ανδρέας Παπανδρέου έλεγε “ή θα φάμε το χρέος ή το χρέος θα μας φάει”, αλλά δεν το έφαγε κι αυτός. Ο λόγος είναι απλός. Η κυβέρνηση που θα έπαιρνε δυσάρεστα μέτρα δεν θα ήταν για πολύ κυβέρνηση. Χρειάστηκε το σοκ της κρίσης- η χρεοκοπία- για να ληφθούν από μια “αριστερή” κυβέρνηση μέτρα που μια δεξιά αν τα έπαιρνε θα την διώχναν με τις πέτρες.
Τι συμβαίνει σ΄αυτή τη χώρα; Mπορούν τα κόμματα να σώσουν την Ελλάδα; Ένας παλιός καθηγητής- ο Παπασπηλιόπουλος του ατυχήσαντος ΚΟΔΗΣΟ- έλεγε “ευτυχώς τα κόμματα ούτε μπορούν να σώσουν, ούτε να κατατρέψουν την Ελλάδα”. Οι εξελίξεις κρίνονται στην Οικονομία κι οι πολιτικές παρεμβάσεις εκεί μόνο καταστροφικές είναι τα τελευταία χρόνια όπου -όπως έλεγε ο …Σαμαράς- είναι βασικά θέμα …ψυχολογίας.
Η αύξηση φόρων μειώνει τα έσοδα του κράτους και προκαλεί νέα αύξηση φόρων και νέα μείωση εσόδων. Τελικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ασύστολα επιστρέφει ένα φιλοδώρημα από όσα έχει πάρει πολλές φορές με βίαιες κατασχέσεις λογαριασμών από συνταξιούχους, οικονομικά ανημπορους και γριούλες. Αυτό ονομάζεται … κοινωνική πολιτική.
Το βασικό πρόβλημα της χώρας είναι η πολιτική υπανάπτυξη που κάνει τα κόμματα -ως εκφραστές συντεχνιών με μόνο στόχο την κατάληψη του κράτους- μαζί με τα συνδικάτα να είναι οι βασικές αιτίες της οικονομικής κακοδαιμονίας. Τα πολιτικά προγράμματα δεν περιέχουν οράματα ή παραγωγικές προτάσεις ανάπτυξης. Είναι λίστες με παροχές, συλλογικά ρουσφέτια και εκλογικά δώρα.
Αν το πρόβλημα δεν είναι τόσο το χρέος, όσο το έλλειμμα και η κακή λειτουργία του «κράτους» τα πολιτικά κόμματα -ιδιαίτερα όσα μιλάνε για τα «δίκια του λαού»- αρνούνται να το δουν. Δεν μπορούν να μετατρέψουν ακόμα κι αν έχουν ένα πολιτικό όραμα σε οικονομικό πρόγραμμα, ούτε μπορούν να δουν τις μεταρρυθμίσεις που θα επιτρέψουν στη νομοθεσία να επιτρέψει την οικονομική ανάπτυξη.
Φταίνε οι Ξένοι, η Ολιγαρχία, ο Καπιταλισμός -που ίσως δεν ήρθε ποτέ στην Ελλάδα. «Φταίει το ζαβό το ριζικό μας! ― Φταίει ο Θεός που μας μισεί! ― Φταίει το κεφάλι το κακό μας! ― Φταίει πρώτ” απ” όλα το κρασί!» που λέει κι ο Βάρναλης. Φταίει που τελικά τα κόμματα -με παροχές, ρουσφέρια, εκμαυλισμό των ψηφοφόρων- δεν μπορούν να σώσουν την Ελλάδα. Τουλάχιστον- αφήνοντας ήσυχη την Οικονομία ή αναπτύσσοντας μια κρατική- κοινωνική παράλληλη οικονομία, ας μην την καταστρέφουν.